at a glance
Top

Ο Γιώργος Βραχνός αυτοσκανάρεται

κείμενο | γιώργος βραχνός */* φωτογραφίες | μαριάμ σεπιτανου + ιφιγένεια σταμπουλή + αρχείο γιώργου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

Έχεις τρεις επιλογές

Ο Γιώργος αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο του για να φύγει στο live, τρία τραγούδια που ακούει στο δρόμο κι άλλα τρία που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!

Είμαι ο Γιώργος.

Είναι στιγμές που αναπολώ τον καιρό που ήμουν “ο Βραχνός”.

Στα πάρκα, στις πλατείες, στα live των πανεπιστημίων, στη σχολή….

Ωραία χρόνια!

Τώρα, Γιώργος.

Είναι 20:00 μ.μ..

Ετοιμάζομαι για το μαγαζί και στα ηχεία παίζει κάτι ανάλογο με το mood της μέρας…

Δεν παίρνω σάκο μαζί μου.

Τα τρία σημαντικότερα πράγματα που χρειάζομαι είναι στην θήκη μου.

Η κιθάρα μου, χορδές και πένες.

Πολλές πένες!

Είμαι τόσο αφηρημένος ώρες ώρες, που πάω να φύγω από το σπίτι χωρίς κιθάρα.

Κοντοστέκομαι για λίγο και μουρμουρίζω: “Γιώργη, βόλτα πάμε;”

(Το Γιώργης, μου αρέσει!)

Η κιθάρα μου είναι από τα πολυτιμότερά μου υπάρχοντα!

Με έχει ξελασπώσει σε δύσκολος καιρούς, με έχει συνοδεύσει σε ταξίδια, με έχει βοηθήσει να γράψω τραγούδια…

Την έχει φτιάξει ο αγαπημένος Θανάσης Ζήκας.

(Θανασάρα, τα φιλιά μου!)

Οι χορδές “ρεζέρβα” είναι -επίσης- απαραίτητες γιατί σπάνε οι άτιμες,

σπάνε εύκολα!

Και οι πένες μου…

7-8 πένες πάνω στο τραπέζι στο μαγαζί.

Κίτρινες, πράσινες, μπλε…

Τζάμπα, όλες!

Με μια θα παίξω!

Αλλά, θέλω να έχω την επιλογή να αλλάξω γνώμη.

Φωτογραφία #1: αναπάντεχη άνοιξη καταμεσής του Φλεβάρη

Βγαίνω επιτέλους από το σπίτι, αισίως με την κιθάρα μου στην πλάτη, και παίρνω μερικά δευτερόλεπτα να δω τα δέντρα, τα χρώματα του ουρανού, τον καπνό από τις καμινάδες, την γειτονιά μου!

Πάω με τα πόδια, βλέπεις, δεν οδηγώ…

Δεν ακούω μουσική με ακουστικά στον δρόμο μου για την δουλειά.

Μου αρέσει να ακούω τι συμβαίνει γύρω μου!

Αλλά στο κεφάλι μου , παίζει πάντα μουσική…

Κλείνοντας την πόρτα, θα συνεχίσει να παίζει ο απόηχος αυτού που άκουγα πριν…

Κατά πάσα πιθανότητα, ένα σόλο του David Gilmour από τους Pink Floyd.

Νότα- νότα το ανακαλώ στην μνήμη μου κορυφώνοντας σε ένα “shine on, you crazy diamond”

Τι μουσικάρες, Θεέ μου!

Κάπου στα μέσα της διαδρομής θα πεταχτεί, ένα κομμάτι που σκέφτομαι να προτείνω στους “Αμανάτι” για το πρόγραμμα.

Τις τελευταίες μέρες μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου το “Μίσος” του Άκη Πάνου.

(Επίσης, τι μουσικάρες !)

Τέλος, φτάνοντας, θα ξεθάψω δυο-τρία στιχάκια που σκέφτηκα πάνω σε μια μελωδία, αλλά δεν βρήκα τον χρόνο να γράψω το τραγούδι και μόλις μπω στο μαγαζί πάει, χάθηκε…!

Φωτογραφία #2: ο Μάρκος μου, που πάντα κάνει τα μάτια μου να λάμπουν

Θα ήθελα να κλείσει κάπου εδώ η κουβέντα, αλλά εσύ με ρωτάς τι στόχους έχω για το 2024 ενώ εγώ δεν ξέρω αν θα ζω αύριο…!

Εντάξει, επειδή μάλλον θα ζω…

Δίπλωμα,

Κουράστηκα !

Να συνεχίσουμε με τους “Αμανάτι” τόσο καλά γιατί,αλήθεια,τα παιδιά είναι διαμάντια!

(Μπίλη, Μαριάμ σας αγαπώ πολύ!)

Επί προσωπικού, έχω αποφασίσει να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με τα social, όσο κι αν αυτό είναι κάτι που δεν με εκφράζει, και να ποστάρω ένα βίντεο με αγαπημένα κομμάτια, κάθε εβδομάδα, μέχρι το τέλος του χρόνου.

Σκοπός είναι να δημιουργήσω ένα προσωπικό κολλάζ με όλο το εύρος των μουσικών που αγαπώ και παίζω.

Είναι δέσμευση.

52 Κομμάτια για τις 52 εβδομάδες του έτους.

Τα λέμε, άνθρωποι!

Φωτογραφία #3: η μάζωξη των πουλιών μια Δευτέρα απόγευμα.