Επίσης, η εποποιία του Ύμπυ που σου βάζει κόσμο και ντουνιά στη σκηνή ήταν ακόμα ένα άλλο μεγάλο ζητούμενο αναπαράστασης. Και εκεί από νωρίς, πρότεινα πολυμεσική κατάσταση με live απεικόνιση από mini studio που χειρίζονται οι ίδιοι ηθοποιοί για να παρουσιαστούν παρελάσεις -ομαδικές εκτελέσεις -μάχες αλλά και χρήση steady camera για κάποιες σκηνές του έργου και χρήση βίντεο σε αλλά σημεία και όλα αυτά με την διαρκή παρουσία μουσικής που παράγεται επίσης ζωντανά από τον Χρήστο Γκουγκουμα, μουσικό -άνθρωπο ορχήστρα επί σκηνής(που τα εγκεφαλικά του κύτταρα έχουν πάρει την όψη του καμμένου από τα cues εις τη νιοστή που έχει να διαχειριστεί στη διάρκεια της παράστασης!Θα τα καταφέρει!).

Τα παραπάνω είναι δυο βασικές οδοποιίες για να προκύψει η παράσταση. Έτσι στρώθηκε ένας δύσβατος δρόμος γεμάτος από τεχνικές απαιτήσεις και ανάγκη για απόλυτο συντονισμό -συγχρονισμό.

Timing is everything ! Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως η ροδιόλα είναι ένα προσαρμογόνο βότανο που ενισχύει μνήμη -διάθεση και ενέργεια,σκευάσματα του οποίου καταναλώνονται αβέρτα από μέλη του θιάσου του Υμπυ !

Rodiohla works wonders.

(Δεν το ρίξαμε στα σκληρά !)

Υπάρχουν στιγμές κάλλους, εννοείται όταν κράζω Στάθη (τη Μιμή της καρδιάς μας!) που μπορεί να πάθει σωρεία εγκεφαλικών αν του αλλάξω κάτι .

Ώρες ώρες, νιώθω μπούκλες στη γλώσσα μου (διότι εχει μαλλιάσει!) να λέω και να ξαναλέω τα ίδια τεχνικά ζητήματα και να μου ακούγομαι τριτοτέταρτη γραφική περσόνα.

Στιγμές πιάνω τον εαυτό μου να διερωτάται μήπως «πήραμε τη ζωή μας λάθος» και με πιάνει απελπισία εφάμιλλη της Κραυγής του Μουνκ ή και της Βίσση!ΑΛΛΆ (και ευτυχώς που υπάρχει αλλά !), όταν δένει το γλυκό ,στρώνει το πουλόβερ ,ρολάρει το πράγμα, αυτό που βλέπω με γεμίζει σωστά και όμορφα.Έτσι, οι ηθοποιοί γυρίζουν σπίτια τους δίχως μώλωπες και λοιπές αμυχές στα μούτρα τους!

Η ιδανική φάση είσπραξης της παράστασης είναι  ο θεατής να ενώσει τις τελείες και να ολοκληρώσει το έργο  στο δικό του σύστημα προβολής -δηλαδή με αφορμή αυτό που βλέπει να μπουν σε συνεργιστική κατάσταση θυμικό -φαντασιακό και έλλογο. Αν δεν συμβεί αυτό,την έχουμε πουτσίσει, κυρίες και κύριοι, γιατί ο,τι φτιάξαμε θα αποδειχθεί παπάρια μάντολες. Και ο θεατής θα κλαίει τον πολύτιμο πια οβολό του και θα γαμωσταυρίζει την ώρα και τη στιγμή που ήρθε να δει αυτά τα σκατά επι σκηνής.

Σας ευχαριστώ για το δίλεπτο που αφιερώσατε από τον πολύτιμο σας χρόνο σκρολαρίσματος…Ελάτε και αν δεν σας αρέσει το έργο μας, μου ζητάτε τα λεφτά σας πίσω. Εγώ θα σφυρίζω κλέφτικα από μια γωνία και θα σας πω:«Είμαι βασιλιάς, ΒΑΣΙΛΙΑΣ Υμπύ, ρε κουφάλες».Τότε εσείς, μπορείτε να με πάρετε με τις πέτρες. (Έτσι,για να κάνουμε επαλήθευση στο plot του κειμένου!)

* O Χρήστος Παπαδημητρίου σκηνοθετεί τη θεατρική ομάδα της Θεσσαλονίκης,  ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ, που μετά “το Θείο Τραγί” συνεχίζοντας να αναζητά νέους δρόμους αφήγησης, κάνει ένα δυναμικό come back με τον Υμπύ Τύραννο του Alfred Jarry: μια αθυρόστομη κωμωδία για την απληστία των πολιτικών ηγετών, που θα δυναμιτίσει το Eightball Club έως τις 5 Δεκεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15!