Για τον μπαμπά

Είμαι πλέον σχεδόν σίγουρη, πως ο άνθρωπος όταν γίνεται μπαμπάς, αποκτάει μια υπερδύναμη, αυτήν του να βρίσκει λύσεις σε όλα. Για να καταλήξω σε αυτή τη σκέψη, έφερα στο μυαλό μου όλα εκείνα τα «θα πάρω τον μπαμπά να μου πει», «ο μπαμπάς θα ξέρει», «κάτσε να ρωτήσω τον μπαμπά», που έχω ακούσει και έχω πει. Επιπλέον, με έναν περίεργο τρόπο ακόμα κι όταν είσαι μακριά και τον παίρνεις τηλέφωνο για κάτι είναι σαν να είναι εκεί μαζί σου! Ναι, όσο το επεξεργάζομαι καταλήγω στο ότι οι μπαμπάδες έχουν πάρει κάποιο χρίσμα από τον Σούπερμαν. Απλά, δεν φοράνε μπέρτα. Μεταξύ μας δεν βολεύει κιόλας.

Έτσι και ο δικός μου ο μπαμπάς. Ό,τι πρόβλημα και να έχω ξέρει τη λύση ή ξέρει πως να με βοηθήσει. Όπου κι αν είμαι με ένα τηλεφώνημα είναι σαν να είναι μαζί μου, ό,τι ώρα και να ‘ναι. Είναι παρών ακόμα κι όταν δεν είναι. Άγρυπνος φρουρός και προστάτης. Έχει τρέξει, έχει ξενυχτήσει, έχει πάρει τα τηλέφωνα που δεν θέλω να πάρω, έχει κουβαλήσει, έχει πει δύσκολα «όχι» και δύσκολα «ναι», έχει πει «όχι» και «ναι» όταν έπρεπε, έχει συζητήσει, έχει θυμώσει, έχει αγκαλιάσει, μου είπε «θα στέκεσαι στα πόδια σου» και έχει φροντίσει να νιώθω ασφαλής. Ο ίδιος δεν ξέρω αν είναι πάντα ήρεμος μέσα του, φαντάζομαι πως όχι, το έχουν αυτό οι γονείς (δεν ξέρω, υποθέτω). Αν η φράση «πριν από ’σας για ’σας» είχε πρόσωπο, αυτό θα ήταν του μπαμπά μου και αυτό μου έρχεται στο μυαλό πάντα με αυτή την φράση είναι  που όταν είμαι στο σπίτι, θα φέρει εκείνο το γλυκό που μ’ αρέσει, αλλά και το άλλο, που δεν το έχω πάρει ποτέ για δοκιμή.

Έτσι κάνει ο μπαμπάς μου, για όλους μας. Παλιά, απορούσα πώς δεν κουράζεται. Στη πορεία όμως κατάλαβα, πως όταν κάνεις πράγματα γι’ αυτούς που αγαπάς, δεν κουράζεσαι. Γι’ αυτό και μερικά χρόνια αργότερα, θέλω να του πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ»  που ήταν πάντα εκεί, που είναι σταθερός και ακέραιος, που μας στηρίζει με όσους τρόπους μπορεί, που μας αγαπάει και μας φροντίζει με όλο του το είναι, που μας εμπνέει και μας έμαθε να ονειρευόμαστε το καλύτερο για εμάς!

Μπαμπά μου, χρόνια πολλά! Είσαι ο καλύτερος μπαμπάς που θα μπορούσαμε να έχουμε. Είσαι σε κάθε μου ζωγραφιά, σε κάθε φωτογραφία, σε κάθε συλλογή, σε κάθε φυτολόγιο και σε κάθε μερακλίδικο τραπέζι!

Σ’ αγαπώ ως τον ουρανό

η κόρη σου