Μεταμορφώσεις από τον μεγάλο Βλάση Μπονάτσο σε διασκευή της γλυκύτατης Matina Sous Peau και κάπως έτσι πέρασαν και περνάνε αυτές οι μέρες. Σ’ ένα κλίμα μεταμόρφωσης και ερωτισμού να «υπάρχεις μόνο εσύ, δυο φίλοι και μουσική που την καρδιά μου ξέρουν». Αρχίζει ο ήλιος δειλά να εμφανίζεται και δίπλα του ο έρωτας και η ανάγκη για βόλτες και χορό. Αρχίζει η καρδιά να αλλάζει σχήμα, να μεταμορφώνεται, να ελπίζει και να προσμένει. «Αυτό που θέλεις πες το. Όλα μπορούν να συμβούν». Κάνω μια ευχή: Για όσο κρατήσει ας μείνει όσο μαγικό είναι τώρα.

Δεν υπάρχει ποτέ τέλος. Κάθε τέλος είναι και αρχή. Το θέμα είναι που επιλέγεις να εστιάσεις.

Κι εγώ κάθε φορά που φεύγεις δεν σκέφτομαι την απουσία σου, μόνο περιμένω την επιστροφή σου. Μέσα στην γυάλινη μας μπάλα η οποία αποτελείται από εμένα, εσένα και οτιδήποτε καλό μοιραζόμαστε όντως υπάρχεις μόνο εσύ και η μουσική. Οι φίλοι έρχονται μετά μαζί με τις απορίες τους: «Τόσες ώρες μαζί δεν βαρεθήκατε;». Που να τους εξηγώ για γυάλινες μπάλες και μεταμορφώσεις τώρα;

Ο Βαλεντίνος μου ήρθε νωρίς και δεν είχα την ανάγκη να τον γιορτάσω παρέα με τον κόσμο. Είναι καλά ως έχει.

Όπως έγραψε και η αγαπημένη μου Κατερίνα Γώγου κάποτε:

Κοιμήσου… τώρα είναι ήσυχα. Ή εποχή μας.
Νάνι φαί και πήδημα.