at a glance
Top

H Χαρά Τζόκα αυτοσκανάρεται

κείμενο | χαρά τζόκα */* φωτογραφίες | αναστασία γιαννάκη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

Έχεις τρεις επιλογές

Η Χαρά αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια της, τελευταία! Three, two, one, action!

Un, deux, trois και…

Είναι πρωί. Σηκώνομαι νωρίς. Η ημέρα ξεκινάει με θέατρο, τι χαρά! Πρωινή παράσταση. «Ερωτόκριτος» ή «Ταρτούφος». “Αρετούσα” και “Ντορίν”! Ξεκινάω προς το θέατρο. Με αυτοκίνητο. Μπαίνω. Βάζω το κλειδί στη μίζα και… ραδιόφωνο. Αμέσως ακούγεται κάτι. Ό,τι και να είναι αυτό, αυθόρμητα –με κάποιον τρόπο- το ακολουθώ. Τραγουδάω –ενίοτε δυνατά!- ακολουθώ την μελωδική γραμμή ενός μουσικού οργάνου, κάνω δεύτερες φωνές, σιγομουρμουράω, χτυπάω τον ρυθμό στο τιμόνι, οτιδήποτε. Είναι κάτι που έκανα από πάντα και ο βαθμός που το κάνω το πρωί, φανερώνει σε τι πνευματική εγρήγορση βρίσκομαι. Ένα παιχνίδι! Αναλόγως των κεφιών, λοιπόν, αν έχω την ανάγκη να ξυπνήσει το σώμα και το πνεύμα ή από την άλλη να συγκεντρωθεί η σκέψη μου, επιλέγω. Είτε θα τραγουδήσω ανέμελα το «Pelota» των Khruangbin, χορεύοντας στη θέση μου και περιμένοντας πώς και πώς να μυρίσω την άνοιξη στις γειτονιές της Αθήνας, δηλώνοντας ξεκάθαρα πως είμαι μία πελότα -ακόμα κι αν δεν ξέρω τι σημαίνει-, είτε θα χαθώ για λίγο στο ονειρικό πιάνο του Chopin, και γενικώς σε πιο κλασικές μελωδίες ταξιδεύοντας με την σκέψη μου εντός και εκτός, είτε θα ακούσω οτιδήποτε με γεμίσει χαρά για την ημέρα που απλώνεται μπροστά μου από το “Let the sunshine in” και όλη την 70s σκηνή – Αμερικής και Ευρώπης- έως Kraftwerk, Kate Bush, George Brassens, και πάει λέγοντας.

Φωτογραφία 1:…φρεσκοκομμένα

Πέρα όμως από την μελωδική συντροφιά, φροντίζω να έχω πάντα μαζί μου πηγαίνοντας στο θέατρο όλες τις απαραίτητες τσάντες, τσαντάκια, νεσεσέρ, τάπερ, πορτοφολάκια, θερμός, να γεμίσω τις τσέπες μου, το πόρτμπαγκαζ μου…! Γενικά, κουβαλάω οτιδήποτε μπορεί να χρειαστώ. Τα απολύτως απαραίτητα, βέβαια, είναι ένα μικρό αγαπημένο τάπερ –αγορασμένο στις Βρυξέλλες- με ροζ κουμπωτό καπάκι, που μέσα βάζω λιχουδιές με ξηρούς καρπούς και οπωσδήποτε χουρμάδες, το νεσεσέρ με τα καλλυντικά που θα χρειαστώ- κυρίως για την συνέχεια της ημέρας μου αφού τα «βαφτικά-ξεβαφτικά» και ό,τι χρειαστώ για το πριν και το μετά των παραστάσεων, τα αφήνω στο καμαρίνι-, και τέλος την ατζέντα μου ή ένα σημειωματάριο για να γράφω ό,τι προκύψει σε σχέση με το πρόγραμμά μου ή απλά τις σκέψεις μου. Και μιας που έφτασα στις σκέψεις…

Φωτογραφία 2: γύρισμα

Εύχομαι να αρχίσουν τα πράγματα να ρέουν πάλι, αβίαστα και ειρηνικά. Τόσο μέσα, όσο και έξω από εμάς. Ο φόβος και η ανασφάλεια των τελευταίων ετών, να δώσουν το χέρι, στον αυθορμητισμό και το άνοιγμα. Ονειρεύομαι με κλειστά μάτια και οραματίζομαι με ορθάνοιχτα την καλλιτεχνική μου πορεία. Νιώθω απερίγραπτη λαχτάρα για δημιουργία. Θέλω να εμβαθύνω, ακόμα περισσότερο, τις ήδη υπάρχουσες όμορφες συνεργασίες μου και συνάμα να τις εμπλουτίσω με νέους ανθρώπους στον χώρο του θεάτρου, αλλά και του κινηματογράφου που αγαπώ πολύ. Υπενθυμίζω στον εαυτό μου, να γεμίζω τις μέρες μου, με ξέγνοιαστες βόλτες με τους αγαπημένους μου, με εξορμήσεις στη φύση, με τραγουδίσματα και μουσική, με σωματική πρακτική και ευεξία. Α! Και ένα φρεσκάρισμα στα γαλλικά μου, θα το επιδίωκα εξίσου! Σε συνδυασμό peut- être με ένα ταξιδάκι;

Φωτογραφία 3: παραθαλλάσια άνθιση

  • Η Χαρά Τζόκα συμμετέχει σε δύο παραστάσεις που παρουσιάζονται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, στη παιδική_εφηβική σκηνή: στο “Ταρτούφο” του Μολιέρου και στον “Ερωτόκριτο” του Κορνάρου, σε διασκευή και σκηνοθεσία Ελένης Βλάχου.