Ο Αύγουστος σημαίνει διακοπές. Κατεβάζεις το γενικό στον πίνακα του σπιτιού. Στέλνεις το σκύλο σου στην κολλητή σου και της δίνεις τα κλειδιά να μπαίνει να ποτίζει, όποτε ευκαιρεί τις γλάστρες σου.
Αύγουστος είναι διακοπές. Κανείς άλλος μήνας, τόσο διακοπές.

Επανεκκίνηση. Restart να κάνεις-άλλη ευκαιρία δεν θα ξαναέχεις. Να ξεκουραστείς, να κοιμηθείς και να σαλπάρεις.
Αύγουστος σημαίνει Πειραιάς. Και Ραφήνα και Καβάλα και Ηγουμενίτσα.
Να πάρεις το πλοίο της γραμμής και να σου πάρει τα μυαλά ο αέρας, στο κατάστρωμα επάνω. Εκεί που θα ξαναφλερτάρεις, όπως κάθε χρόνο τη διπλανή σου που θα χαζεύει τον ορίζοντα με τον ίδιο τρόπο με σένα. Όπως και πέρυσι. Σε ένα άλλο κατάστρωμα. Σε μια άλλη διαφυγή.

Αύγουστος είναι η Καμάρα. Να περιμένεις τη παρέα με το αυτοκίνητο να φύγεις για Χαλκιδική, Κυριακή αχάραγα.

Αύγουστος είναι η Σαρωνίδα. Δικαίωμα και σε σένα που δεν θα πας στο νησί, που δεν φτάνουν τα φράγκα για ρέμπελη και μόρτικη ζωή, να ξαλεγράρεις παρέα με φίλους. Να κοιτάς το “πολύχρωμο” πολυεπίπεδο γαλάζιο της θάλασσας και να μην σκέφτεσαι. Να κολυμπάς και-πάλι-να μην σκέφτεσαι. Να περνάει η ώρα, να δύει ο ήλιος και να έχεις διαβάσει μόνο είκοσι σελίδες στο δίπλα βιβλίο που έβρεξες. Ο έρωτας στη διπλανή ομπρέλα, μάλλον, σου πήρε τα μυαλά.

Αύγουστος είναι ένα μπαρ, χαμένο μέσα στην άμμο και τη πέτρα μιας ελληνικής γωνιάς που απλά εκεί, σκάει το κύμα.

Όταν λέμε μπαρ-μη φανταστείς…ένα ψυγειάκι να έχει τα βασικά και παγωμένα. Να φτιάχνει καφέδες, να σου βάζει πάγο στο κουβά με τις μπύρες που θα φέρνει για σένα και τις αγαπημένες σου φάτσες και στις “μεγάλες λόρδες” να σου ζητάει υπέρογκα ποσά, για ένα club sandwich και ένα μισοπατημένο τοστ.

Αύγουστος είναι το τένις που έκλεισες να παίξεις με τη παλιά σου συμμαθήτρια και όλο το χειμώνα, ανέφικτο να βρεις χρόνο, να το κάνεις. Θυμήθηκες το lifestyle εν καιρώ κρίσης και θέλεις να το ξαναζήσεις. Θα τα στάξεις και θα γουστάρεις.

Αύγουστος είναι και η ρακέτα στη θάλασσα. Άλλο άθλημα κι αυτό. Που σου σπάει ο ήχος τα νεύρα και σου δίνει το δικαίωμα, σαν το μπαλάκι βρεθεί σε λάθος μέρη, να κάνεις νέες γνωριμίες.

“Με λένε Αλέξη, σε λένε Σοφία. Κρατώ μια κιθάρα. Κρατάς μια καρδιά”

Αύγουστος είναι νέκρα. Λίγο πριν τα μισά του, σου υποδηλώνει πως όλα μπορούν να αδειάσουν και κάθετι υγρό στα πλαϊνά του, να γεμίσει από κόσμο. Αυτή είναι η Ελλάδα.

Αυτός κι ο Έλληνας. “Ξάπλα στον ήλιο κι η άμμος να καίει”.

Αύγουστος είναι ένα μήνυμα στο viber. Μια ευκαιρία να ξεφύγεις από το μεσημεριανό ύπνο που κάνουν στο εξοχικό οι γονείς και να τρέξεις με χίλια, να σηκωθείς να πας, στης ασφάλτου, τον πιο trendy καφενέ.

Δεν σε νοιάζει. Δεν σε καίει. Δεν σε κόφτει. Παρέα να ΄σαι με το φίλο και που ξέρεις;…Μπορεί να περάσει και “το θέμα”. Το “μωρό” που γουστάρεις και ντρέπεσαι να το κοιτάξεις και στα μάτια.

Aύγουστος είναι να μιλάνε ατέλειωτες ώρες στη διπλανή ομπρέλα για τη συναυλία των Muse. Και να βλαστημάς που την έχασες και δεν πήγες. Και να ζητάς, από το προαναφερθέν-ελλεινό-μπαρ, να σταματήσει να χτυπά καφέδες και να αλλάξει το τραγούδι στο playlist που παίζουν τα ηχεία. Αύγουστος είναι και στη δουλειά. Αλλά και να αργήσεις να πας το πρωί, ή να καθυστερήσεις στο ραντεβού, να κάνεις κάνα λάθος εν ώρα εργασίας…δεν πειράζει βρε αδελφέ. Τον Αύγουστο που είναι πιο αλέγκρα, όλα συγχωρούνται…Αύγουστος είσαι!

Μήνας που ισοδυναμεί με ένα φουσκωτό “κροκόδειλο” στρώμα. Τον παίρνεις ανεβαίνεις πάνω εσύ και τα παιδιά σου, γίνεστε όλοι μια ηλικία και με το φόβο να ξεφουσκώσει από το…βάρος, “τραβάτε κουπί” μέσα στο κύμα. Με γέλια και βρεξίματα.

Αύγουστος είναι να πιεις νερό θαλασσινό. Να κολυμπάς. Να την πάρεις αγκαλιά. Να φιληθείτε, να τριφτείτε-άγγιγμα λάγνα αμαρτωλό κάτω από το νερό, να μην το πάρει χαμπάρι κανείς. Μόνος ο Θεός…Θεός…ένας ήλιος καλοκαιρινός.

Κοχύλι και βότσαλο αλμυρό είναι ο Αύγουστος. Παίρνεις και τα μαζεύεις ένα-ένα από την ακτή, λάφυρα για όσα έκανες όλη τη χρονιά. Και κάθεσαι οκλαδόν εκεί που σκάει το κύμα και τα πετάς ένα-ένα, να πέφτουν στο βυθό. Και εσύ να χαζεύεις το “γλέντι” στον αφρό. Τόσο κυκλοθυμικός…

Αύγουστος είναι Καρπούζι. Όλη μέρα θα μπορούσε να περνάει, με καρπούζι, τυρί και ψωμί. Άντε και μια κρητική σαλάτα. Ντοματοσαλάτα με ντάκο. Να ΄σαι όλη μέρα στο camping με το μαγιό και να μη φοράς τίποτα άλλο. Μόνο το μαγιό.
Τον Αύγουστο δεν σε νοιάζει αν είναι Δευτέρα, Παρασκευή ή Κυριακή. Οι νύχτες κρατάνε πιο πολύ. Τον Αύγουστο η θάλασσα μεθάει τον ήλιο με κρασί. Μήπως και τον αποπλανήσει, να μην ανατείλει.

Κι είναι κι όσοι δουλεύουν τον Αύγουστο. Προσμένουν το φινάλε του, να γυρίσουν όλοι στη πόλη κι εκείνοι πιστοί φύλακες της σιωπής να μετοικήσουν πλέον, στο δικό τους “χαμένο νησί”. Της απόλυτης νηνεμίας. Όταν θα ξέρουν ότι το “κλεινόν άστυ” μποτιλιαρίζεται εκ νέου και βραχυκυκλώνει, εκείνοι θα μειδιούν και θα απολαμβάνουν τα πιο ωραία μπάνια.
Ήχος μοναδικός τα τζιτζίκια που δηλώνουν παρουσία. Σε πόλεις δίχως θάλασσα, που θυμίζουν Τέξας, Αύγουστος σημαίνει διπλός ελληνικός με τη γειτόνισσα στο μπαλκόνι παρέα. Να διαβάζουν Down Town και να μπαίνουν στο internet να κάνουν λογαριασμό στο Instagram. Έβγαλαν χθες μια selfie και θέλουν να την ποστάρουν κάπου. Οπουδήποτε.
Aύγουστος είναι και η Τήνος. Και πριν, και μετά, και πάντα. Ένας δρόμος, μια ανηφοριά σε εκκλησιά που προσκυνάς τους πόθους σου και ξεπλένεις κάθε αμαρτία.

Μήνας για διάβασμα. Για οργάνωση εκ νέου. Μήνας που δεν θα κάνεις τίποτα. Θα κάθεσαι δίπλα στη θάλασσα, θα κρατάς ένα μοχίτο στο χέρι (λέμε τώρα) και θα μιλάς στα τηλέφωνα, τα sms, τα viber και τα messenger, για όλα και προπάντων για όλους.

Όσο και αν η κρίση μας χτυπά αλύπητα. Όσο κι αν στερεί το βαλάντιο από τη τσέπη. Ο Έλληνας τον Αύγουστο θα τον ζει. Καμαρωτός και με αξιοπρέπεια. Ξέρει πως ένα ουζάκι, μια ποικιλία κι η πενιά του μπουζουκιού, όσο Ευρωπαίος και αν έγινε, τον χαρακτηρίζει. Τον οριοθετεί. Όλα αυτά αρκούν σε ένα τραπέζι με χάρτινο τραπεζομάντηλο και σταχτοδοχείο.

Και να παίζει στο ραδιόφωνο “οι ελεύθεροι κι ωραίοι, ζουν σε κάποιες φυλακές”….Η ζωή τον Αύγουστο έχει σκηνικό ψαροταβέρνας. Και η ταπετσαρία στο μαγαζί είναι βγαλμένη από τη Finos Film.

Η Αλίκη και η Τζένη είναι οι ασπρόμαυρες νεράιδες του δικού του κινηματογράφου. Αύγουστος σημαίνει καράβι με καράβι να συναντιούνται τα βράδια, σαν καθρεπτίζονται επάνω στο νερό.

Αύγουστος είναι η ψυχή του ανθρώπου. Για την ακρίβεια, η ψυχή πάντα είναι Αύγουστος. Δεν χειμωνιάζει. Μια καρέκλα δίπλα στη θάλασσα, ένας ήλιος και ένα ατέλειωτο μπλε. Να ήταν έτσι-πάντα, όλη η ζωή μας. Ένας αυτοκρατορικός αλαργινός Αύγουστος…