Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα για μένα είναι χιόνι. Θυμάμαι ότι πολλές φορές δεν μπορούσαμε να βγούμε από το σπίτι από το πολύ χιόνι. Όταν τα καταφέρναμε όμως, το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να φτιάξουμε ένα αυτοσχέδιο έλκηθρο, να βρούμε το ιδανικότερο μέρος και να ξεκινήσουμε τα “ταξίδια” μας. Ώρες ατελείωτες στο κρύο, αλλά δεν μας ένοιαζε. Και βέβαια τις περισσότερες φορές, το παιχνίδι κατέληγε στο να είμαστε στο κρεβάτι τις επόμενες μέρες. Θυμάμαι τη γιαγιά μου να τρίβει τα πόδια μου, που είχαν γίνει κατακόκκινα, με χοντρό αλάτι και ζεστό νερό.
Τα Χριστούγεννα για μένα είναι μυρωδιές, έντονες μυρωδιές φαγητού. Οι ετοιμασίες ξεκινούσαν από το πρωί και η τελετουργία τελείωνε το βράδυ που θα καθόμασταν όλοι γύρω από το οικογενειακό τραπέζι δίπλα στο τζάκι ( πάντα σβηστό, αλλά η θέρμανση στους 50°C).
Τα Χριστούγεννα για μένα είναι κάλαντα. Η καλύτερη ευκαιρία για εμένα και την παρέα μου να βολτάρουμε στους δρόμους της πόλης, μόνοι και ελεύθεροι. Ένα είδος επίπλαστης ενηλικίωσης χωρίς γονείς, όρια και επίβλεψη. Κρατούσε μόνο λίγες ώρες βέβαια (συνήθως από τις 5 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι), αλλά πηγαίναμε όπου θέλαμε και βγάζαμε και χρήματα. Το λες και ανεξαρτησία.
Χριστούγεννα για μένα είναι φίλοι, οικογένεια, ζεστασιά. Στιγμές που με συντροφεύουν σε όλη μου τη ζωή και πολλές φορές βρίσκω καταφύγιο σε αυτές. Ταξιδεύω με τη σκέψη μου εκεί στα παιδικά μου Χριστούγεννα και προσπαθώ κάθε χρόνο να τα δημιουργώ, έστω και στο μυαλό μου. Έχουν αλλάξει τα Χριστούγεννα όσο μεγαλώνω αλλά πάντα θα ανατρέχω σε εκείνες τις “μαγικές” (στο μυαλό μου τουλάχιστον) στιγμές.
Ο Παντελής Βασιλόπουλος λαμβάνει μέρος- για δεύτερη χρονιά- στο “Σκλαβί” της Ξένιας Καλογεροπούλου, που παρουσιάζεται στο θέατρο ΠΟΡΤΑ της Αθήνας. Από 3 Φεβρουαρίου στο θέατρο 104, σκηνοθετεί μαζί με το Χρήστο Τσαβλίδη το “SEX”. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη από την ομάδα ΠΑΠΑΛΑΝΓΚΙ. Με τον Άγγελο Προκόπη Νεράντζη, το Γιώργο Σαββίδη, τη Μαρία Κωνσταντά και την Ηλέκτρα Καρτάνου.
