Η Ειρήνη αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο της για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για την παράσταση κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει τη νέα χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια της, τελευταία! Three, two, one, action!

Τρεις επιλογές.

Στο σακίδιό μου οριακά κουβαλάω όλη μου ζωή. Εδώ και χρόνια.

Όσα χρόνια ζω και κινούμαι στην Αθήνα, όσα χρόνια σχεδόν κάνω θέατρο.

Μ’ αυτό ταξιδεύω εντός και εκτός πόλης, παντού.

Μου αρέσει η αίσθηση της αυτάρκειας, ότι μπορώ δηλαδή να φύγω για οπουδήποτε και όλα όσα χρειάζομαι να χωράνε σε μια τσάντα.

Οπότε, αναπόφευκτα η μια επιλογή θα έπρεπε να είναι να το αδειάσω και να πετάξω τουλάχιστον τα μισά. Στόχοι για τη νέα χρονιά.

Να κρατήσω σίγουρα, το νεσεσέρ-οχι ολόκληρο-και τα ακουστικά μου.

Από τη στιγμή που ανέβηκε η παράσταση, ευτυχώς έχω την πολυτέλεια να κουβαλάω μαζί μου πράγματα που μου χρειάζονται μόνο για την προετοιμασία. Μεγάλη πολυτέλεια αυτή. Όχι τάπερ, όχι έξτρα μπλούζα, βιταμίνες κ.λ.π.

Οπότε, δεν φεύγω για το θέατρο ποτέ χωρίς το πράσινο νεσεσέρ μου, μέσα στο οποίο έχω πάλι χωρέσει σχεδόν τα καλλυντικά όλης μου της ζωής, μήπως και μου χρειαστεί κάτι που δεν είχα προβλέψει. Βάφομαι μόνη μου, με τα δικά μου κραγιόν και μολύβια και η αλήθεια είναι ότι έχω την ελευθερία σε κάθε παράσταση να δοκιμάζω μικρές παραλλαγές στο μακιγιάζ. Η ηρωίδα που υποδύομαι, κάποια στιγμή ετοιμάζεται για ένα ραντεβού. Ανάλογα λοιπόν με το πώς έχει ολοκληρωθεί η προηγούμενη σκηνή, πειραματίζομαι με το μακιγιάζ. Μικρές προσωπικές εμμονές που με κρατάνε σε εγρήγορση πάνω στη σκηνή και ανεβάζουν τον δείκτη χαράς.

Τα καινούργια μου ακουστικά έχουν ανεβάσει κατακόρυφα αυτόν τον δείκτη τελευταία. Έχουν γίνει ένα με το κεφάλι μου και όταν δεν τα φοράω, είναι πάντα στην τσάντα μου, προστατευμένα σ’ ένα τσεπάκι, επειδή ακόμα γυαλίζουν. Όταν καταφέρω τις πρώτες γρατσουνιές, θα χάσουν αυτό το προνόμιο. Πάμε παρακάτω.

Ένα ζευγάρι κάλτσες. Πάντα. Για το ζέσταμα πριν την παράσταση, τουλάχιστον.

Τίποτα εξεζητημένο στο σακίδιό μου, λοιπόν. Απλά και πρακτικά πράγματα, που με διευκολύνουν να δημιουργήσω τις συνθήκες και τον δείκτη συγκέντρωσης που θέλω, πριν βγω στη σκηνή. Καμιά φορά το πετυχαίνω, καμιά όχι.

Τρεις επιλογές και στον δρόμο.

Μετακινούμαι συνήθως με το αυτοκίνητο και το ηχοσύστημά του είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω! Ακούω πολύ δυνατά μουσική, τραγουδάω σαν τρελή, ιδίως στον δρόμο για το θέατρο. Κι ενώ 9 στις 10 φορές επιλέγω να ακούσω ραδιόφωνο, η διαδρομή προς το θέατρο είναι η μόνη που επιλέγω τραγούδια από το κινητό μου.

Οι επιλογές είναι πολύ παραπάνω από τρεις. Και εντελώς ανάλογες με τη διάθεσή μου και το τι άκουσα και μου άρεσε πρόσφατα. Συνήθως, παίρνω ένα κομμάτι και το λιώνω. Το τελευταίο μεγάλο διάστημα, στα φαβορί είναι οι ανυπέρβλητοι Queen,  τραγούδια από ταινιές Disney και-μισό λεπτό να δω το ιστορικό…we have a winner-του ελληνικού κινηματογράφου.

Φόρα παρτίδα λοιπόν. Ακούω πάρα πολύ συχνά το “Let it gο” του Frozen και το “Bohemian Rapsody”. Από ελληνικό κινηματογράφο ό,τι πέσει στα χέρια μου. Κανένα απολύτως πρόβλημα. Kυρίως δηλαδή τραγούδια που μου αρέσει να τραγουδάω δυνατά, με πορώνουν ή με δυσκολεύουν για κάποιο λόγο και το αυτοκίνητο είναι το safe space μου για πειραματισμούς.

Πολλές παραπάνω επιλογές, λοιπόν. Απαιτητική η διαλογή.

Τρεις εύκολες επιλογές τελικά. Κοίτα να δεις που οι στόχοι του χειμώνα είναι πιο εύκολοι από το να διαλέξω τραγούδι στο αυτοκίνητο. Αλλά για να είμαι δίκαιη, θα πρέπει να ξεκινήσω μάλλον από το σακίδιό μου. Oh well!

• Η Ειρήνη Μακρή πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση του Θωμά Μοσχόπουλου, “Πόσο κοστίζει να ζεις” της Μαρτίνα Μάγιοκ, στο θέατρο ΠΟΡΤΑ, στο κέντρο της Αθήνας, κάθε Δευτερότριτο.