Ο Τάσος αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο του για να φύγει στο θέατρο,  τρία τραγούδια που ακούει στο δρόμο για τη παράσταση κι άλλα τρία που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!

Αγαπημένο μου Rejected γεια σου…

Τι κάνεις;

Εγώ είμαι καλά και αυτό επιθυμώ και δυ υμάς…

Πολύ χάρηκα για την πρόσκληση σου να συγγράψω και εγώ για την στήλη «Έχεις 3 επιλογές», τόσο που εμπνεόμενος από προηγούμενους καλεσμένους σου αποφάσισα να φτιάξω παρομοιώσεις για ‘’δακρυσμένα πεζοδρόμια που νωπά μεσ’την σκληρότητα τους αναμένουν μιαν υποψία χαδιού απ’την θολή ανάσα ενός ήλιου’’ σαν άλλος Κων/νος Μπίμπης, να δημιουργήσω την ένταση της διάλυσης από οργή ενός δωματίου σαν άλλος Χάρης Φραγκούλης και να ταξιδέψω τις μνήμες στο παρελθόν με ανεπιτήδευτη μαεστρία σαν άλλος Παναγιώτης Γαβρέλας. Απέτυχα οικτρά…κατά το μεν πρώτο γιατί οι δικές μου παρομοιώσεις θύμιζαν περισσότερο Νίκο Αλέφαντο παρά ποιητή, κατά το δεύτερο γιατί αυτή τη στιγμή το μόνο δωμάτιο που μπορούσα να σπάσω είναι αυτό που με φιλοξενεί και ζυγίζοντας τα δεδομένα ενός τέτοιου εγχειρήματος έδωσα τόπο στην οργή βρε αδερφέ, για να μην χρειαστεί να δώσω τόπο σε κανά αδέσποτο κάνοντας του χώρο για να χωρέσουμε και οι δύο στο ίδιο παγκάκι και κατά το τρίτο γιατί Γαβρέλας είναι μόνο ένας και όπως λέει και το ρητό ‘’δεν έχει νόημα να ψάχνεις την τελειότητα αφού δεν υπάρχει…Εκτός αν είσαι ο Γαβρέλας…εσύ ψάξε…’’

Έτσι με βαριά καρδιά άφησα τα μεγαλεπήβολα σχέδια και αποφάσισα να μιλήσω με λόγια απλά, λιτά, Πετρουπουλιώτικα…

Το λοιπόν…τρία πράγματα που παίρνω μαζί στην σάκα μου στον δρόμο για το θέατρο…

Σίγουρα έχω μία αλλαξιά ρούχα καθώς πλέον ζω ζωή τσιγγάνικη σχεδόν σαν άλλος αδελφός-αλήτης-πουλί, ευρισκόμενος ολημερίς στον δρόμο(η ζωή του καλλιτέχνη γαρ…) οπότε το δισάκι μου είναι σαν μικρό χελωνόσπιτο. Επίσης αναγκαστικά κουβαλώ το πορτοφόλι μου με κάποια χρήματα, για τους λόγους που προανέφερα…(Αυτό σαν μια αόρατη αλυσίδα, για να μου υπενθυμίζει τι πρέπει να παραδώσω για να διαβώ στην σύγχρονη κοινωνία…) και τέλος το πιο σημαντικό πράγμα, το οποίο εκτίμησα σε επίπεδα λατρείας όντας φαντάρος στον Έβρο…Φυλάσοντας Θερμοπύλες… Σας καλώ να αναφωνήσουμε ζήτω το Έθνος… Ωπ, ξέφυγα …τι έλεγα…; Α,ναι, το τρίτο πράγμα λοιπόν είναι ένα πακέτο υγρά μωρομάντηλα. Εσένα που τα ανακάλυψες σε αγαπώ… Στείλε dm.

Είναι από τον τοίχο ενός σχολείου της περιοχής μου(Πετρούπολη)…Ήταν από τις φορές που ανάσανα βαθιά γεμάτος ικανοποίηση μόλις αντίκρισε αυτό το graffiti,γιατί ζούμε σε μία φοβερά φασίζουσα κοινωνία και κάθε φωνή απέναντι αξίζει χρυσάφι, κάθε ανάστημα ορθωμένο απέναντι μας θυμίζει που οφείλει να ξεκινάει το ανάστημα μας…

Συνεχίζοντας στην επόμενη ενότητα των τραγουδιών, θέλω να ξεκινήσω λέγοντάς σου πως έχω ένα παλαιό mp3 player χωρίς καπάκι μπαταρίας μέσω του οποίου ακούω τραγούδια… Όπως καταλαβαίνεις έχω μία τεράστια playlist που την χρησιμοποιώ ανάλογα την διάθεση μου. Συνεπώς οι 3 επιλογές μου όσον αφορά τα τραγούδια θα απαρτίζονται από τα τελευταία 3 που ακούω συχνότερα αυτή την περίοδο.

Το πρώτο λοιπόν είναι το ‘’The evil that men do’’ απ’τους Iron Maiden…το συγκεκριμένο  τραγούδι το ακούω την ώρα που κάνω ζέσταμα, διότι η μελωδία του μου ‘’βάζει γκάζια’’ καθώς επίσης και για τον ‘’balancing on the edge’’ στίχο του. Γενικά λατρεμένοι Maiden.

Δεύτερο τραγούδι είναι το ‘’Αφιερωμένο’’ από τους ‘’Κοινούς Θνητούς’’… Αυτό το τραγούδι το ακούω για να μου θυμίζει από πού έρχομαι και που στοχεύω. Με λίγα λόγια ακούγοντάς το ορθώνομαι λίγο ψηλότερα κρυφογελώντας Vamos Κ.Θ. αλάνια…

Τρίτο τραγούδι και τελευταίο μου κόλλημα είναι το ‘’σαν παιδί’’ του Θανασάρα Παπακωνσταντίνου  με την υπέροχη ερμηνεία του Φώτη Σιώτα…

Υ.Γ. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Παπακωνσταντίνου.

Σε αυτή την επιλογή θα μου επιτρέψεις να μην επεξηγήσω τίποτα… Ότι καταλάβατε…

Σε αυτή την φωτογραφία βλέπεις πόσα αντικρίζουν τα μάτια μου δευτερόλεπτα πριν εγώ στην σκηνή. Είναι αυτοί που με έχουν ταλαιπωρήσει και έχω και εγώ ταλαιπωρήσει(απείρως περισσότερο).Είναι αυτοί που μοιραζόμαστε την ίδια ανάσα, που μετασχηματίζουμε μαζί τις ανασφάλειες μας σε ζωή επί σκηνής… Είναι μια θεατρική περίοδος που την ζω με χαλασμένο τον θερμοστάτη των συναισθημάτων μου, τόσο δόθηκα σε αυτό… Είμαι ευτυχής που ακουμπώ πάνω τους το είναι μου… Είναι σπουδαίοι και τους αγαπώ…

Συνεχίζω ακάθεκτος σαν άλλος Ελ Γκερούζ, στις επόμενες 3 επιλογές τριών πραγμάτων που έχω αποφασίσει να κάνω την νέα χρονιά…

Πρώτον θα πάρω μία ακουστική κιθάρα και θα αφοσιωθώ κάνοντας μαθήματα(Μάκη αυτή την φορά το εννοώ… Στον λόγο μου…).Δεύτερον έχω αποφασίσει να συνεχίσω με μεγαλύτερη συνέπεια τα εναέριά μου ακροβατικά και τρίτον θέλω να συνεχίσω να παλεύω με την μικροαστίδα μου, όσο δύσκολο και επίπονο αν είναι. Ούτως ή άλλως όπως λες και εσύ είμαστε οι επιλογές μας και όπως έλεγε ο Θείος Bukowski ‘’αν είναι να κάνεις κάτι πήγαινε το μέχρι το τέλος, αλλιώς μη το ξεκινήσεις καν…’’ Πρέπει να είμαι έντιμος και να σου πω ότι είναι αρκετά δύσκολο πάντως… Ίδωμεν…

ένα απόγευμα  στην Αλόννησο. Για αυτήν θα σου πω μόνο ότι η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο…

Σε φιλώ…

• Ο Τάσος Κορκός πρωταγωνιστεί στη “Κουζίνα” στο θέατρο ΑΠΟΘΗΚΗ της Αθήνας, έως και Κυριακή 17 Φεβρουαρίου.