rejected: Δίνεις δεύτερες ευκαιρίες;
Μ.Π.: Ναι. Βασικά δίνω και δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες. Παλιά το τερμάτιζα σε ανοχή. Όλο το λάθος του άλλου, γινόταν δική μου ενοχή. Τώρα δίνω δεύτερες ευκαιρίες, εκεί που ο άλλος δυσκολεύεται. Πάντα έχω στο μυαλό μου, πως γεννηθήκαμε άνθρωποι. Και οι άνθρωποι πάντα θα κάνουν λάθη. Το πρόβλημα δεν θα το μεγεθύνω, θα στο επισημάνω και θα πάμε, αν το θέλουμε κι οι δυο, και πάλι “ποτάμι”. Σε όλο αυτό έφτασα μετά από αρκετή συναισθηματική ταλαιπωρία. Πέρασα κάποια δύσκολα χρόνια στο να φτάσω να μην κρίνω τους γύρω μου.
rejected: Πότε συνειδητοποίησες ότι το θέατρο είναι αυτό που ουσιαστικά σε γεμίζει;
Μ.Π.: Θεωρητικά, θυμάμαι την πρώτη συγκίνηση όταν δούλεψα πρώτη φορά ως ταξιθέτρια. Όταν πέρασα στην Δραματική Σχολή του Κ.Θ.Β.Ε., για βιοποριστικούς λόγους έκανα και ταξιθεσία. Έβαζα τον κόσμο μέσα στο θέατρο κάθε βράδυ και έβλεπα μαζί του την παράσταση. Τον πρώτο μήνα που παρακολουθούσα τους ηθοποιούς πάνω στη σκηνή, έλεγα μέσα μου πως κάποια στιγμή, εγώ θα είμαι πάνω στο σανίδι. Και ως ταξιθέτρια έβλεπα το κοινό γύρω μου να γελάει, να κλαίει με την παράσταση και αυτό μου έδινε δύναμη και ουσία στις σπουδές που έκανα. Πρακτικά, τώρα το βιώνω παίζοντας την “Ελίζα”. Έντονα-πολύ έντονα… το θέατρο με γεμίζει, όταν είμαστε μια ομάδα. Το θέατρο με γεμίζει όταν οι συνάδελφοι μου παρέχουν ασφάλεια. Μόνη μου πάνω στο σανίδι… όχι, δεν λέει κάτι. Η παρέα φτιάχνει το καλό θέατρο. Η εμπιστοσύνη στη συνεργασία, το μαζί… Ο Ταξιάρχης Χάνος, όταν σκηνοθετούσε το “Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ” που έπαιζα για δυο-τρία λεπτά, μου δίδαξε πόσο γεμάτη είναι η στιγμή και πόσο ισόποσες ερμηνείες έχω με τα κορίτσια που έπαιζαν τους δύο βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους. Και παρακαλώ, είχα τις περισσότερες απορίες, από οποιονδήποτε άλλο ρόλο έχω παίξει. Και ο Ταξιάρχης να μου λέει συνέχεια “ρώτα με, ρώτα με, ρώτα κι άλλο”…αυτός ο λίγος χρόνος πάνω στο σανίδι, είχε περισσότερη δουλειά από όση μπορούσα να φανταστώ. Και μου έλυνε τις απορίες λες και ήμουν η πρωταγωνίστρια. Μου έλεγε “θα βγαίνεις και θα πατάς. Θα τρίζουν τα πατώματα”.