κείμενο | νίκη ζερβού */* φωτογραφίες | νίκη ζερβού */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου
Η παρηγοριά του μείον
Τι υπέροχος καιρός σήμερα! Δεν μπορώ να αποφασίσω: να φτιάξω τσάι ή να κρεμαστώ;
Αντον Τσεχωβ
Μείον 10 και μείον 11. Θα χαιρόμουν αν μιλούσα για κιλά. Όταν είναι βαθμοί Κελσίου, τι γίνεται;
Θα σας πω τι γίνεται: Τα χέρια, αν δεν βρίσκονται μέσα σε γάντια, παγώνουν. Τα πόδια, αν δε βρίσκονται μέσα σε παντελόνι του σκι και χοντρές κάλτσες, μουδιάζουν. Το κεφάλι, αν δεν είναι μέσα στον σκούφο, πονάει. Οι δρόμοι παγώνουν με χοντρό πάγο που φαίνεται σαν χιόνι. Ο κόσμος στον δρόμο τρέχει να σώσει την μύτη του που είναι έτοιμη να πέσει.
Μέσα σ’ αυτήν την γενικότερη παγωμάρα, υπάρχει ένα τελετουργικό, μια συνήθεια που γίνεται ανάγκη, μια αγαπημένη ώρα της ρωσικής ημέρας: Η ώρα του Τσάι!
Μια κοπέλα με άσπρη ποδιά πλησιάζει το τραπέζι και με κοιτάει ερωτηματικά.
- Αν έχετε την καλοσύνη φέρτε μου ένα φλιτζάνι τσάι και δύο πάστες.
Η κοπέλα εξαφανίζεται, κατόπιν επιστρέφει και με ένα βλέμμα σαν να μου έκανε χάρη, βάζει μπροστά μου ένα ποτήρι με κίτρινο υγρό κι ένα πιατάκι με δύο ξερές πάστες.
Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ
Related posts:
Ο (Ω!) Αλέξανδρος
Συνεχίζουμε…
στο πλανήτη του "Πλατόνωφ"
Ράντομ
έρωτας, αυτό το άπιαστο
ουφ