at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Βασίλη Μπόγδανου

κείμενο Ι βασίλης μπόγδανος */* φωτογραφίες | σέλια κατσίκη + σάκης γιούμπασης + σταυρούλα ντολοπούλου + ηλίας αβδίκος + ελένη χρυσοχοΐδου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

προσοχή: εκτελούνται αλήθειες

Πήρα για μια ακόμα φορά το ΚΤΕΛ για Θεσσαλονίκη, αυτή τη φορά από Ξάνθη, που κάθε φορά λέω ότι θα πάω για λίγο και κάθε φορά δε θέλω να φύγω. Αλλά τέλος πάντων, πλέον φιλοξενούμενος είμαι εδώ. Το σπίτι στην Βαρώνου Χιρς το αποχαιρέτησα, δεν έχω ξαναπάει ακόμα, δε βρίσκω λόγο.

Θα βγω κάπου συνήθως, επειδή οι φίλοι μου θα βρίσκονται εκεί, το krau που θα κάνει drag ο Θανάσης και θα συντελείται μέσα σε 5 λεπτά μια υπόγεια επανάσταση, ή θα παίζουν μουσική οι Teeto και θα νιώθεις για λίγο ότι έχεις σηκωθεί από το έδαφος και τίποτα άλλο δεν μετράει.

Το μέρος που εγώ θα πάω μόνος, ή με παρέα και 1+1 burger, είναι το λιμάνι. Αυτό μου λείπει πιο πολύ. Συνήθως μεσημέρι, ξαπλώνω στην προβλήτα, κοιτάω τον ουρανό, πάντα σφιγμένος, αλλά για εκείνη τη στιγμή λίγο ήρεμος. Αυτό είναι ανεκτίμητο, δεν μπορώ να το κάνω στην Αθήνα.

 

Όταν θέλω να ηρεμήσω και να κάνω restart, θα βάλω Χατζιδάκι, ή Ξυλούρη, την πιο όμορφη φωνή που έχω ακούσει, ή soundtracks από ανθρώπους που με μάγεψαν όταν ήμουν παιδί, Giacchino, Williams, Morricone, Newman.

Για αυτό που ετοιμάζουμε τώρα με την φίλη μου την Σαββίνα, που είναι φοβερή χορεύτρια και η αγαπημένη μου ποιήτρια, αλλά δεν το ξέρει… νιώθαμε εντελώς ακατάλληλοι όταν ξεκινήσαμε, εγώ δεν είμαι σκηνοθέτης, αλλά θα “σκηνοθετήσω”, αυτή δεν είναι “ηθοποιός” αλλά θα παίξει, εγώ κάτω Αθήνα, εκείνη πάνω Θεσσαλονίκη. Αλλά λέμε, “Πάμε μ’ ό,τι έχουμε”.

Κατέβηκε η μία, ανέβηκα εγώ, δοκιμάζαμε, αποτυγχάναμε, ξαναδοκιμάζαμε, τα παρατούσαμε, άρχιζε να βγαίνει κάτι, το ξαναπιάναμε, με όσα έφερε και ήξερε ο καθένας, φτιάχναμε πράγματα που μας άρεζαν.

Σ’ αυτή τη δουλειά, γενικώς, δεν έχεις πολλές φορές την ευκαιρία να κάνεις πράγματα που πραγματικά αγαπάς και συνδέεσαι, που ακούγεται οξύμωρο για ένα επάγγελμα “όπου μπορείς να εκφράζεσαι”. Μπορεί να κάνεις και πράγματα που δεν τα πολυπιστεύεις.

Κι εκεί έρχονται κάποιοι άνθρωποι που σου θυμίζουν γιατί αξίζει τον κόπο. Τα παιδιά από το “μετρό” (ο Δημήτρης, η Μαρία, η Χάρις, η Σοφία, η Νοεμή, ο Γρηγόρης), η Σαββίνα τώρα -και πάντα δηλαδή. Άνθρωποι που αγαπούν, που βάζουν στις δυσκολίες χιούμορ, που ξέρουν πώς να είναι φίλοι σου και ταυτόχρονα συνεργάτες σου, που παίρνουν τον χρόνο τους και αναγνωρίζουν τον δικό σου. Άνθρωποι για τους οποίους θα κάνεις στην άκρη πολλά και θα αφοσιωθείς.

 

Αυτά που λες.

* ο Βασίλης Μπόγδανος σκηνοθετεί τη  θεατρική παράστασή  «Σκουπίδια ή When life gives you garbage» θα κάνει πρεμιέρα στο πλαίσιο της Ανοιχτής Σκηνής του Δήμου Θεσσαλονίκης στις 30 και 31 Μαΐου  στις 21:00 στην Αποθήκη Δ στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης (στο Πάνω Φουαγιέ).

Η παράσταση είναι μια χοροθεατρική performance που μιλά για την διαρκή προσπάθεια να τακτοποιήσουμε τη ζωή μας, να ανταποκριθούμε στις παράλληλες δουλειές και τις πιεστικές διορίες που προκύπτουν συνεχώς, μένοντας ταυτόχρονα όρθιοι, καθώς και τα προσωπικά τραύματα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι σ’ αυτήν την διαδικασία.

 Ερμηνεύει η Σαββίνα Ρωμανού-Πύλλη.