David Mamet και Boston Marriage. Ο ρόλος που υποδύομαι, αυτός της υπηρέτριας, μ’ έκανε να αγκαλιαστώ από μια κοπέλα που στο πρόσωπό της αντικατοπτρίζονται και διαθλώνται τόσες πλευρές της εξουσίας. Έμφυλες και ταξικές, εμφανείς κι υπόγειες. Την προσέγγισα σαν γυμνό καλώδιο, αλλά και με τ’ αυτιά ορθάνοιχτα. Για μένα ίσως το πιο σημαντικό ήταν να μην είμαι άλλο ένα cis αγόρι που κάνει τη γυναίκα στη σκηνή, που καρπώνεται την εναλλακτικότητα, που έρχεται με άδεια χέρια και φέυγει με γεμάτες τσέπες. Θέλησα απλώς να γίνω ένας ακόμη δίαυλος για να ακουστούν οι θηλυκότητες, να υπάρξω αρωγός κι όχι αποικιοκράτης.

Το έργο ήρθε και στρογγυλοκάθισε πάνω σε όλα όσα με προβληματίζουν τα τελευταία τρία χρόνια. Πατριαρχία και ξερό ψωμί. Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει. Παρατηρώ με θυμό – τις περισσότερες φορές- όλα όσα γίνονται σε βάρος των γυναικών και συνειδητοποιώ ,δυστυχώς, ότι πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας δυσκολεύεται να προχωρήσει . Έχει όμως μεγάλη σημασία το πώς συζητάμε πια γι’ αυτά τα θέματα. Εκεί όντως κάτι έχει αλλάξει. Οι πατριαρχικές κοινωνίες, ο σεξισμός, ο μισογυνισμός και η ομοφοβία δεν θα εξαλειφθούν από τη μια μέρα στην άλλη. Ούτε η οργή, ούτε η άγνοια, ούτε η στείρα πολιτική ορθότητα και κριτική θα μας σώσουν. Καθρέφτες προς τα μέσα, ανασκαφή και υπομονή. Υπομονή; Υπομονή! Κι ύστερα κι άλλη υπομονή.

31 πια και προσαρμόζομαι. Με τα ακουστικά καρφωμένα στ’ αυτιά και το νευρικό μου περπάτημα, σκορπίζομαι σ’ όλο το κέντρο. Αν κάθεσαι τυχαία δίπλα μου στο τραμ ή στον ηλεκτρικό

θ’ ακούσεις από Μοσχολιού και Μητροπάνο μέχρι Catnapp και Muse. Καμία κυκλοθυμία. Όλα καλά. Αν σου μιλήσω στο δρόμο χωρίς να σε ξέρω μην τρομάξεις, το συνηθίζω. Οι άνθρωποι δεν κοιταζόμαστε καθόλου. Κατεβασμένα βλέμματα και μάσκες, μάσκες, μάσκες. Τα παστέλ τους χρώματα δεν σώζουν την κατάσταση. Το συνηθίσαμε κι αυτό. Η γενιά μου έχει συναντήσει κυρίως εμπόδια και ατυχία. Όσο τσακισμένη όμως κι αν είναι, έχει δουλέψει πολύ σκληρά κι εγώ την πιστεύω πολύ.

Δύσκολο να ερωτευτείς το 2022. Συμβαίνει όμως κι αυτό! Ερωτευόμαστε εικόνες, ανθρώπους, νέες συνήθειες, στιγμές, τους εαυτούς μας, την ελπίδα να ερωτευτούμε, την ελπίδα να φτιάξουμε κι άλλο τις ζωές μας. Είναι το μέλλον δυσοίωνο; Είναι! Ούτε σε μένα δεν έχω να προτείνω κάτι γι’ αυτό. Πάμε και βλέπουμε.

•  Ο Θάνος Τσακαλίδης πρωταγωνιστεί στο “Boston Marriage” του David Mamet, στο Θέατρο Σταθμός, ομάδα D’ Art. Τελευταίες παραστάσεις:  Τρίτη 19/04 | 21:00
  Τετάρτη 27/04 & Πέμπτη 28/04 | 21:00.
  Ερμηνεύουν: Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη, Θάνος Τσακαλίδης, Ανθούλα Χαιροπούλου
  Μετάφραση: Φιόρη Στεφανάκου
  Επιμέλεια Κειμένου: Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη
  Κινησιολογική Επιμέλεια: Δανάη Παζιργιαννίδη, Ανθούλα Χαιροπούλου
  Μουσική: Φάνης Ζαχόπουλος
  Σκηνογραφία – Ενδυματολογική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Χαλδαίος
  Κοστούμια: 240791ek
  Φωτιστικός Σχεδιασμός: Ιωάννα Ζέρβα
  Φωτογραφίες/Trailer/Artwork: Χρήστος Συμεωνίδης
  Μουσική Παραγωγή: Ορέστης Πετράκης
  Καλλιτεχνική Συνεργάτις: Ουίτσι
  Επικοινωνία: Μαρίνα Σακελλαρίου
  Παραγωγή: D’ Art – The Art Society