κείμενο | χρύσα κοτταράκου*/* φωτογραφίες | νίκος πανταζάρας + νικόλας ανδρουλάκης + γιάννης κωνσταντινίδης + τσέτσι τσάνκοβ */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου
πότε θα γίνω εκείνη που σηκώνεται με το πρώτο ξυπνητήρι;
Ξυπνητήρι. Αναβολή. Ξυπνητήρι. Αναβολή. Στη δέκατη περίπου αναβολή αποφασίζω να σηκωθώ, βρίζοντας ελαφρώς γιατί ξέρω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα, αν είχα σηκωθεί την πρώτη φορά, γιατί δεν είναι ύπνος τώρα αυτό. Ξέρω, βέβαια, ότι και αύριο το ίδιο θα κάνω και αναρωτιέμαι τι πρέπει να μου συμβεί, ώστε να γίνω ο άνθρωπος που σηκώνεται με το πρώτο ξυπνητήρι. Πιστεύω ότι ο οποιοσδήποτε οργανισμός είναι ιδιοφυΐα, άρα κι ο δικός μου θα πρέπει να έχει πολύ σοβαρό λόγο που φέρεται έτσι. Οψόμεθα.
Related posts:
Οι σημειώσεις του Στέλιου Δημόπουλου
γράμμα στη μάνα μου
γράμμα στη μάνα μου
Ο Θησέας Παπαπαναγιώτου αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Οι σημειώσεις του Νίκου Ράμμου
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Οι σημειώσεις του Πέτρου Παπαζήση
γιατί μ΄αρέσει
γιατί μ΄αρέσει
Οι σημειώσεις του Κωνσταντίνου Πασσά
μια βόλτα η ζωή...
μια βόλτα η ζωή...
Οι σημειώσεις της Λίλας Παντελίδου
το κορίτσι της commedia dell' arte
το κορίτσι της commedia dell' arte






