κείμενο | χρύσα κοτταράκου*/* φωτογραφίες | νίκος πανταζάρας + νικόλας ανδρουλάκης + γιάννης κωνσταντινίδης + τσέτσι τσάνκοβ */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου
πότε θα γίνω εκείνη που σηκώνεται με το πρώτο ξυπνητήρι;
Ξυπνητήρι. Αναβολή. Ξυπνητήρι. Αναβολή. Στη δέκατη περίπου αναβολή αποφασίζω να σηκωθώ, βρίζοντας ελαφρώς γιατί ξέρω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα, αν είχα σηκωθεί την πρώτη φορά, γιατί δεν είναι ύπνος τώρα αυτό. Ξέρω, βέβαια, ότι και αύριο το ίδιο θα κάνω και αναρωτιέμαι τι πρέπει να μου συμβεί, ώστε να γίνω ο άνθρωπος που σηκώνεται με το πρώτο ξυπνητήρι. Πιστεύω ότι ο οποιοσδήποτε οργανισμός είναι ιδιοφυΐα, άρα κι ο δικός μου θα πρέπει να έχει πολύ σοβαρό λόγο που φέρεται έτσι. Οψόμεθα.
Related posts:
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
σαν αερικό θα ζήσω...
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Το «Όνειρο στο Κύμα» συνάντησε τους Bloom Theater Group