Μα ξέρεις, όσα σημαντικά και σπουδαία κι αν κατακτήσεις, οι δικοί σου άνθρωποι-οι πραγματικά κι αδιαμφισβήτητα δικοί σου- αυτοί οι λίγοι, σε καμαρώνουν για όσα είσαι. Για όσα κατόρθωσες μέχρι τώρα, μα- κυρίως-για όσα πιστεύουν ότι μπορείς να καταφέρεις. Αυτό είναι. Οι δικοί σου άνθρωποι σε πιστεύουν.
Έτσι κι εγώ σήμερα. Σε καμαρώνω για όσα είσαι, και γι’ αυτά που θα γίνεις. Για όσα άντεξες για να φτάσεις ως εδώ. Σε βλέπω στο φως και θυμάμαι τα σκοτάδια που πέρασες -μαζί τα περάσαμε- για να είσαι εδώ σήμερα. Γι’ αυτά σε χειροκροτώ εγώ. Για το θράσος σου να τα βάλεις με τη ζωή. Για τον τσαμπουκά σου που δεν άκουσε κανέναν- ούτε εμένα- που προσπαθούσαμε να σε σταματήσουμε, πριν από κάθε ρίσκο. Για την τρέλα σου, που σε κάνει να παίρνεις το δρόμο σε μια νύχτα, με ένα σακίδιο στην πλάτη, χωρίς να ξέρεις πού θα σε βγάλει και πώς θα σου βγει. Για τις νύχτες που πέρασες κλεισμένος στον εαυτό σου, με μόνο σύμμαχο το σκύλο σου, και για τις άλλες, που δεν ντράπηκες να πάρεις να μου πεις “φίλε, τα σκάτωσα”- κι ας ήξερες πως θα σου πω “στα’ λεγα…”! Για τις φορές που τσακωθήκαμε – για σημαντικά κι ασήμαντα- κι όμως ξαναμιλήσαμε πριν κοιμηθούμε, γιατί ξέρω τα κουμπιά σου, κι εσύ τα δικά μου, σα να’ ναι πλήκτρα σε ένα αόρατο πληκτρολόγιο. Και μόνο μία λέξη ξέρουμε και γράφουμε. “Συγνώμη”. Γιατί όποτε κι αν έπεσες σε σήκωσα, και μου απλώνεις το χέρι σου να πιαστώ κάθε που πέφτω εγώ. Γιατί κλαις πιο πολύ από μένα όταν πονάω, και χαίρομαι περισσότερο κι από σένα με τη χαρά σου. Γιατί αντέχω τα νεύρα σου κι ανέχεσαι τη γκρίνια μου- κι ανάποδα- και το γιορτάζουμε πίνοντας όποτε βρεθούμε. Για το αγύριστό σου το κεφάλι και για το μυαλό σου που δεν ηρεμεί ποτέ, και κοντράρεται διαρκώς με το δικό μου- κι ας μου σπας τα νεύρα. Για το πείσμα σου, γιατί θέλει πείσμα για να πιάσεις το όνειρο. Γιατί μοιάζουμε σε πολλά και διαφέρουμε σε άλλα τόσα. Γιατί είσαι όλα αυτά που φοβάμαι να είμαι κι όλα αυτά που λατρεύω να μισώ.
Για όλα αυτά σε ξεχώρισα. Γι’ αυτά σε γουστάρω. Γι’ αυτό έγινες το φιλαράκι μου. Ο ένας από τους λίγους σπουδαίους της ζωής μου. Γι’ αυτό είμαστε πάντα δίπλα-δίπλα, κι ας μας χωρίζουν δρόμοι και θάλασσες. Γι’ αυτό σε χειροκροτώ σήμερα. Γι’ αυτό σε καμαρώνω.
