Ο Γιάννης αποκαλύπτει τρία πράγματα που θα βάλει στο σάκο του για να φύγει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούει στο δρόμο για την πρόβα κι άλλα τρία που θέλει να κάνει αυτό το φθινόπωρο. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!
Το καλοκαίρι έφτασε στο τέλος του και ενώ κάποιοι εξερευνούν τα όρια της δημοκρατίας -παραπατώντας πάνω στη λεπτή γραμμή- εγώ προσπαθώ να συγκεντρωθώ και να βάλω σε τάξη το πρόγραμμα του χειμώνα -αρχής γενομένης από την παράσταση «Περιμένοντας τον Γκοντό» στη Θεσσαλονίκη- και βλέπω πόσο μεγάλο λάθος έκανε όποιος αποφάσισε ότι η μέρα πρέπει να έχει μόνο 24 ώρες!
3, λοιπόν. Αυτός ο «ιερός» αριθμός. Θεωρείται η απαρχή των πάντων, για αυτό και τα πρώτα τρία πράγματα που –οπωσδήποτε- βάζω στην τσάντα πριν την πρόβα είναι :
το κείμενο, φυσικά
δύο ζευγάρια κάλτσες (ένα μακριές αθλητικές και ένα κοντές) τα οποία τα φοράω στις πρόβες το ένα πάνω από το άλλο, χειμώνα-καλοκαίρι. Γιατί; Δεν ξέρω!
το σημειωματάριό μου. Το πιο χαοτικό πράγμα στο σύμπαν. Μόνο εγώ μπορώ (;) να βγάλω άκρη εκεί μέσα. Ένα όργανο που υπάρχει για να δημιουργεί τάξη, επιδεινώνει το υπάρχον χάος. Τι μου θυμίζει αυτό;
photo 1: Ένας συνδυασμός cult αναμνήσεων παιδικών χρόνων, σ’ ένα σαντουϊτσάδικο της Βουδαπέστης. .
Γυρνάω το κλειδί στην πόρτα. Ανοίγω. Βγαίνω από το σπίτι. Κλείνω. Ακουστικά και οδεύω προς την πρόβα. Κάτι που σίγουρα θα παίξει –τουλάχιστον μια φορά- είναι το «Nothing else matters» των Metallica, ένα τραγούδι που «κουβαλάω» από την εφηβεία μου. Στη λίστα είναι επίσης το «Κρίμα το παιδί» του Σιδηρόπουλου, ώστε να μου θυμίζει τι δεν πρέπει να ξεχνάω και το «Ηuman» του Rag’n’Bone Man, που μου υπενθυμίζει να βλέπω «καθαρά». Τα πάντα.
photo 2: Όταν γυρνάς από διακοπές και συνειδητοποιείς ότι κατάφερες το αυτόματο πότισμα να δουλέψει
Στόχοι για το φθινόπωρο… Ποιους από όλους; Πρωτίστως να συνεχίσω την υποκριτική μου μετεκπαίδευση, μια διαδικασία η οποία δεν τελειώνει ποτέ. Να ολοκληρώσω τη συγγραφή δύο θεατρικών έργων με τα οποία ασχολούμαι εδώ και δύο χρόνια και να ξαναρχίσω το γυμναστήριο.
photo 3: Η πρώτη πτήση. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
Ο Γιάννης Κατσιμίχας συμμετέχει στη παράσταση “Περιμένοντας τον Γκοντό” του Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου, που παρουσιάζεται 18 και 19 Σεπτεμβρίου, στη Θεσσαλονίκη, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. Από Οκτώβριο, η παράσταση θα παρουσιάζεται στην Αθήνα, στο θέατρο ΧΩΡΟΣ.
