κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου
μυστήρια πλάσματα
Κραγιόν στη θέση του, look επιμελώς ατημέλητο και ερωτήσεις προβαρισμένες στον καθρέφτη. Πρώτο ραντεβού. Ξέρω ότι “δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία για μια καλή πρώτη εντύπωση”, οπότε δεν θα αφήσω τίποτα να πάει στραβά! Κλείνω το μάτι κι έφυγα!
Κι εκεί που νιώθω ότι εντυπωσιάζω με τις έξυπνες ατάκες μου, έρχεται η -εκτός πρωτοκόλλου- ερώτηση:
-“Τι φοβάσαι πιο πολύ;”
-“Τι εννοείς; Δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι σούπερ- ηρωίδα”, χαζογελώ μήπως κι αποφύγω την απάντηση (μα τι ρωτάει; πάμε καλά; )
-“Έλα, πες μου…” (εκεί αυτός, επιμένει!)
-“Οκ λοιπόν…φοβόμουν τις κατσαρίδες, αλλά αναγκάστηκα και το ξεπέρασα, φοβόμουν τους σκύλους, αλλά το ξεπέρασα κι αυτό, φοβάμαι τις μηχανές, αλλά προσπαθώ και το διαχειρίζομαι…και γενικά θεωρώ ότι οι φόβοι είναι για να τους αντιμετωπίζουμε και να τους ξεπερνάμε…”.
Και κάπως έτσι, αφού με μια ανάσα έπεισα για το δυναμικό του χαρακτήρα μου, το ραντεβού ξαναμπήκε στη ρουτίνα του: αγαπημένος προορισμός, χόμπι, ζώδια, μουσικές επιλογές…
Related posts:
έχεις τρεις επιλογές
μυστήρια πλάσματα
έχεις τρεις επιλογές
Κεφάλαιο «Σμόλικας»
κι ότι ζούμε σαν αλήθεια ή παραίσθηση
μυστήρια πλάσματα