
κείμενο | βασίλης βηλαράς */* φωτογραφίες | κωνσταντίνα-αγγελική παπαδόπουλου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
ένας "πανικός" όλη μου η πίστη
24 ώρες της ημέρας συχνά δεν είναι αρκετές για να χωρέσει η πρόβα, η προσωπική μελέτη μετά την πρόβα, οι εύλογες απορίες των ηθοποιών, οι συνεννοήσεις με τους συντελεστές, η επικοινωνία με τον λογιστή, η επίσκεψη στο ΙΚΑ, η προσωπική ζωή, η ενημέρωση για το τι συμβαίνει στον κόσμο και η ξεκούραση. Κι όμως, αυτή η δουλειά έχει ένα τρόπο να σου υπενθυμίζει ότι είναι η χαρά της ζωής. Είμαστε δημιουργοί, μας δίνεται η πολυτέλεια να αφήσουμε ένα απειροελάχιστο αποτύπωμα στον κόσμο. Να πούμε ότι περάσαμε από αυτή τη ζωή και κάπως την αξιοποιήσαμε. Η παράνοια έγκειται βέβαια στο ότι ταυτόχρονα έχεις πλήρη επίγνωση ότι αυτό για το οποίο πασχίζεις όλη μέρα είναι και το απόλυτο τίποτα, αν σκεφτείς την αντικειμενική επίδραση που έχει το θέατρο στις ζωές των ανθρώπων. Βλέπουμε για παράδειγμα είκοσι παραστάσεις τον χρόνο και στα αλήθεια μας αρέσει μία, άντε δυο. Τί πιθανότητες έχεις η παράσταση που φτιάχνεις εσύ ο ίδιος να ανήκει σε αυτές τις δύο που θα μετακινήσουν κάποιον; Από την άλλη, και να μην συμβεί αυτό, κυριολεκτικά δεν έγινε τίποτα.
Related posts:
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
στη διάδραση της καλημέρας
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
έχεις τρεις επιλογές
μαζί, αγάπες μου, μαζί!
έχεις τρεις επιλογές