Τον παρατηρώ καθώς ψήνεται και κυριολεκτικά το βλέμμα μου απορροφάται στο καϊμάκι, μέχρι να φουσκώσει.

Και έπειτα η πρώτη γουλιά- αααχ αυτός είναι καφές!

Τσεκάρω τα emails, τις ειδοποιήσεις και τα μηνύματα στα social, και φυσικά τι έχει πουληθεί από εισιτήρια- αμφιβάλλω αν θα μου φύγει ποτέ αυτό το χούι!

Είναι ήδη τέλη Νοεμβρίου και ο καιρός έχει δείξει τα δόντια του για τα καλά. Τουλάχιστον, είναι όμορφα στολισμένα παντού, οπότε το γεγονός ότι νυχτώνει πλέον από τις 3:30 το απόγευμα και με το ζόρι το θερμόμετρο δείχνει έξω 6 βαθμούς, δεν σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο μίζερα.

Φέτος, αποφασίσαμε με την Μαρία Λαφτσίδου, το επαγγελματικό μου ταίρι εδώ και 13 χρόνια, να πούμε μια διαφορετική ιστορία σε σχέση με αυτές που συνήθως γράφουμε και λέμε, με τίτλο “Es Kocht”. Δηλαδή, σημείο βρασμού στα ελληνικά. Να μιλήσουμε για τα ζητήματα της ψυχικής υγείας, της έμφυλης βίας και της πατριαρχίας- που ειλικρινά αν ξέραμε πώς, θα την είχαμε πατάξει ήδη!

Είναι η πρώτη φορά, στα τόσα χρόνια που “παίζεται” παράσταση μας και εγώ δεν είμαι εκεί.

Είναι οι συνθήκες τέτοιες, που λόγω άλλων υποχρεώσεων είμαι στο Λονδίνο και όχι παρών μέσα στο θέατρο με όλη την ομάδα.

Είναι διαφορετικό να τρέχεις γι αυτό που αγαπάς από αυτή την απόσταση. Το κάνει σίγουρα πιο δύσκολο, αλλά σε κάνει να εκτιμάς κάποια πράγματα καλύτερα. Όπως τους ανθρώπους, με τους οποίους  έχεις αποφασίσει να συνεργαστείς και να εμπιστευτείς.

Ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι  από την Κέρκυρα, για να συνεχίσουμε στην Αθήνα και να καταλήξουμε στην Θεσσαλονίκη και στο Θέατρο Αυλαία.

Εκεί που όλα ξεκίνησαν το 2012. Το πρώτο θέατρο της πόλης το οποίο μας άνοιξε την πόρτα, που ομολογώ με θράσος χτυπήσαμε, και το κάναμε σπίτι μας.

Είναι τόσες οι αναμνήσεις από την Θεσσαλονίκη, όταν ακόμα σπουδαστές στη Δραματική του “Βουτσινά” με την Μαρία φτιάχναμε την πρώτη μας “Ειλύθια” και τελειώναμε την πρόβα στις 4 το πρωί και έπρεπε μετά να πάμε στη Σχολή.

Έπειτα με τους “Εκκλησιάζοντες”, να βανδαλίζουν την αφίσα της παράστασης, σύμφωνα με αυτούς “προσβάλλουμε τα θεία” και οργάνωναν πορεία έξω απο το θέατρο.

Είναι όμορφα παρανοϊκή, αυτή η πόλη. Χωράει τόσες αντιθέσεις, όσες και οι όψεις της σελήνης μέσα σε έναν ημερολογιακό μήνα. Καθωσπρέπει με το φως της ημέρας, σαν οικογενειακή φωτογραφία του ‘60 πάνω από το τζάκι και μόλις δύσει ο ήλιος, σαν άλλες μαινάδες ψάχνουν να βρουν το εκστατικό πανηγύρι του Βάκχου ή να ξεδιπλώσουν την μποέμικη διάθεση τους στα καλντερίμια και στα στενά σοκάκια.

* “Es Kocht” ονομάζεται ο γυναικείος μονόλογος των Μιχάλη Δαρνάκη & Μαρίας Λαφτσίδου, με την Ιωάννα Γεωργαντά, που παρουσιάζεται στην Αθήνα, στο θέατρο 104, Τετάρτη και Πέμπτη 29-30 Νοεμβρίου, ενώ η παράσταση θα ανέβει και στη Θεσσαλονίκη, 6-7 & 13-14 Δεκεμβρίου 2023 στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ.