κείμενο | νίκος ράμμος */* φωτογραφίες | momentum photography/cinematography */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
άλμα στο κενό
Διάβαζα πολύ για κάθε έργο. Διάβαζα, διάβαζα… Αναλύσεις, άρθρα, λήμματα, διηγήματα, ποιήματα, ό,τι έπεφτε στα χέρια μου και το θεωρούσα σχετικό με τον ρόλο. Και θυμάμαι, μετά την πρώτη χαρά της γνώσης και της έμπνευσης, να έρχεται αυτό το κύμα χάους και πανικού. Κανένα φίλτρο, καμία διαλογή. Μόνο ό,τι πετούσε η πρόβα στο πυρ το εξώτερο. Ευτυχώς. Και πάντα έτσι γίνεται. Μένει ό,τι αντέχει στη σκηνή και δείχνει τον δρόμο για την παράσταση.
Δεν με απασχολεί πια το θέατρο φιλολογικά, ή μάλλον αυτή του η πλευρά με απασχολεί όλο και λιγότερο. Με καίει να βγάλω την παράσταση, την κάθε παράσταση. Γιατί μια παράσταση είναι ένας μικρός ψυχοσωματικός άθλος. Όσο κι αν έχω δουλέψει, όσο κι αν έχω προετοιμαστεί, απαιτεί σταθερά την ίδια ποσότητα θάρρους και πίστης.