κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου
μυστήρια πλάσματα
Μεγαλώνω. Κι όσο μεγαλώνω, αλήθεια αναρωτιέμαι αν έγινα αυτό που ονειρευόμουν. Μεγαλώνω και κάνω απολογισμό, κοιτάζω γύρω μου και βλέπω τι έχω, τι μου λείπει ακόμα. Κοιτάζω γύρω μου και παρατηρώ, θαυμάζω μα και απογοητεύομαι, και δεν ξέρω σίγουρα τι θέλω να γίνω, αλλά ξέρω τι δεν θα ήθελα.
Θαυμάζω τους ανθρώπους που παλεύουν να μεγαλώσουν ευτυχισμένα παιδιά, που στέκονται με αξιοπρέπεια απέναντι σε όποια δυσκολία, και καμαρώνουν για κάθε βήμα τους, όσο μικρό κι αδέξιο μοιάζει σε όλους εμάς, τους “φυσιολογικούς”. Αυτούς που βλέπουν τα ιδιαίτερα χαρίσματα αυτών των παιδιών, κι όχι τις αδυναμίες και ιδιαιτερότητες τους. Αυτούς που είναι περήφανοι για τα διαφορετικά παιδιά τους.