
κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου
μυστήρια πλάσματα
Είναι κάτι πρωινά, που ξυπνάω με όνειρα τρελά – ξέρεις, αυτά τα σπουδαία και τα μεγάλα, που τα κάνεις με μάτια ανοιχτά, αφού ξυπνήσεις.
Σηκώνομαι και τρέχω για να τα προλάβω όλα, γιατί τα θέλω όλα, κι άλλα τόσα. Θέλω να αλλάξω τον κόσμο. Τον κόσμο μου.
Θέλω να ζήσω τα πάντα, να πω ότι δεν πήγε χαμένη ούτε μια μέρα, ούτε μια ώρα, ούτε μια στιγμή.
Θέλω να βγω, να συναντήσω φίλους, να τους χορτάσω όλους.
Να συζητήσω για τα πάντα, για όσα με απασχολούν, αλλά και όσα δεν γνωρίζω.
Θέλω να τα μάθω όλα.