Οι σημειώσεις του Κωσταντίνου Ντέλλα

Οι σημειώσεις του Κωσταντίνου Ντέλλα

01/10/2023

κείμενο | κωσταντίνος ντέλλας */* φωτογραφίες | μάρθα φωκά*/* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

Ράντομ

Ράντομ v 1. Αυτό εδώ τώρα δεν είναι η αρχή. Ούτε μέση μπορώ να το πω γιατί δεν ξέρω το τέλος. Κράτα τη λέξη «σκόρπια» και τη λέξη «λίστα». Μ’ αρέσει να φτιάχνω λίστες για να τις αναιρώ. Κάπως νιώθω ότι πατάω ρε παιδί. Σκόρπια λίστα. Λίστα από σκόρπια πράγματα. Σκόρπια πράγματα γύρω από τη λίστα. Μια σκόρπια ύπαρξη που φτιάχνει λίστες. Το τικ που βάζω αριστερά όταν τελειώνει μια δουλειά. Το χι που βάζω όταν δεν τελειώνει. Όπου χι, χάος. Όπου τικ , τικάνωαπόδωκαιπέρα. Οι λίστες μου πάντα μένουν ξεκρέμαστες. Μ’ αρέσουν οι ξεκρέμαστες υπάρξεις. Αρκεί να το ξέρουν και να μη με μπερδεύουν. Μ’ αρέσει η αντάρα. Μ’ αρέσει το ανάμεσα. Θέλω να αλλάζω διαδρομές. Μου λένε ότι φεύγω. Δεν φεύγω. Πηγαίνω. Μ’ αρέσει να περπατάω με τη Μάρω. Κι ας με τραβάει συνέχεια. Μ’ αρέσει να οδηγάω. Όχι στην πόλη. Να κοιμάμαι στο αμάξι. Και στην πόλη. Μ’ αρέσει να με παίρνει ο ύπνος αγκαλιά αλλά μετά να απομακρύνομαι. Μετά να επιστρέφω. Κάποτε συνήθιζα να κλείνω δωμάτιο σε ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας. Μια διανυκτέρευση. Σαββατοκύριακο. Κατέβαινα Μοναστηράκι και Πλάκα Κυριακή πρωί.

Το ΄παιζα τουρίστας. Μετά επέστρεφα σπίτι μου.

Ράντομ v 2. Η περσινή χρονιά. Γκιακ. Γριές. Ερευνώντας την αρρενωπότητα και το τραύμα της. Ερευνώντας τη θηλυκότητα και το γερασμένο σώμα. Τελετουργία. Ιστορία. Ψυχολογία. Ανθρωπολογία. Βιβλιογραφία. Βιβλιογραφία. Έρευνα και συνεντεύξεις. Κουβέντες. Πολλές κουβέντες. Άνθρωποι. Σκέψεις. Σχέσεις. Μια γεωγραφία καινούργια. Αθήνα. Λάρισα. Ξανά Αθήνα. Το καλοκαίρι ξανά με τις Γριές σε χωριά. Σεπτέμβρης. Οι γριές ξανά Λάρισα για τέταρτη φορά. Πλημμύρες. Κόσμος χαζεύει το ποτάμι να φουσκώνει. Βγάζει φωτογραφίες. Αφήνει τα σκουπίδια του εκεί που κοιτάζει το ποτάμι να φουσκώνει. Και ποστάρει φωτογραφίες. «Η φύση εκδικείται». Έκτακτα δελτία. «Η φύση vs άνθρωπος». Το αφήγημα της γυναικείας υστερίας είναι εδώ. Και πάλι. Τώρα όμως τοποθετείται σε κάτι τοτεμικό που ονομάζουμε «Φύση». Η φύση έγινε μια θεια που κάπου κάπου της τη βαράει και τα κάνει λαμπόγυαλο όλα. Αυτό. Εμείς από την άλλη; Εμείς όχι φύση. Εμείς παρατήρηση. Μόνο. Παρατηρούμε και παράλληλα κάνουμε παρατηρήσεις. Για οτιδήποτε. Ας το πούμε μωρέ. Το κλείνουμε το μαγαζάκι ως είδος. Πάμε να στρογγυλέψουμε τη λήθη με ένα «η ζωή συνεχίζεται». Σου λέω ούτε να μεταβολίσω δεν προλαβαίνω. Τέμπη. Δαδιά. Αντώνης. Θεσσαλία. Πριν, άλλα. Κι άλλα. Τουλάχιστον σαβουριάζω στρέμματα αμύγδαλα και κάσιους αντί για κοτομπουκιές. Πάλι καλά.

Ράντομ v3. Γριές. Όχι γιαγιάδες. Γριές. Γυναίκες. Κορίτσια πριν. Δύσκολο πράμα. Χρόνια σιωπή. Γιατί «ο άντρας είναι άντρας». Χιλιόμετρα στα πόδια. Ορθοστασία. Μαντήλι. Μαλλί μακρύ. Ρυτίδα. Το μοντέλο αυτό έφυγε. Ή φεύγει. Εξωτερικά. Στο μέσα μας έχει δουλίτσα. Πολλή. Γιατί «οι άντρες είναι για πάντα αγόρια». Θέλουν ντάντεμα. Γιατί η ματσίλα και το μπιμπερό πάνε παρέα. Οι γριές σιωπούν. Κάθονται. Στις αυλές και στα μπαλκόνια. Βλέπουν τον κόσμο να αλλάζει απ’ το παράθυρο. Ακούνε στην τιβι για το grindr του Κασσελάκη. Οι γριές περιμένουν. Κάνουν συλλογές από φωτογραφίες. Πες μου πότε θα ‘ρθεις να φτιάξω μια πίτα. Οι γριές ξεχορταριάζουν. Ξεματιάζουν. Ξεμένουν πίσω για να φάνε πρώτα οι άλλοι. Και όταν δεν τις βλέπεις ξεφεύγουν στα δικά τους, τα μεταξύ τους. Για χρόνια. Και άμα βρουν οι ζωές τους δρόμο να ακουστούν μέσα από την τέχνη, αυτό ορίζει και τον λόγο ύπαρξης αυτού που κάνουμε. Καλώς να γίνει.

Ο Κωσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί το “Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα * μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας *”, που παρουσιάζεται στο θέατρο ΣΤΑΘΜΟΣ, στο Μεταξουργείο. Μετά την επιτυχημένη πορεία στη Πειραματική Σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου, τώρα στην Αθήνα, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη του Οκτωβρίου στις 9:15.