at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Γιώργου Κουτλή

κείμενο | γιώργος κουτλής */* φωτογραφίες | daniil zandberg + χρήστος συμεωνίδης (όπως και artwork “παίχτες”) l*/* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

σ' όποιον αρέσουμε...

Κάθε φορά που κάνει πρεμιέρα μια παράσταση με πιάνει μια παράξενη θλίψη… Για το κοινό μόλις ξεκινάει, για τους ηθοποιούς τώρα την απολαμβάνουν πραγματικά, αλλά για τον σκηνοθέτη; Είναι κατά κάποιο τρόπο τόσο μοναχικό σπορ η σκηνοθεσία… Πάω εκεί σε κάθε παράσταση προσπαθώντας να βρω το ρόλο μου στη διαδικασία γιατί θέλω κι εγώ να είμαι κι άλλο μέρος της παρέας. Σαν το παιδάκι στο σχολείο που προσπαθεί να βρει το ρόλο του σε μια παρέα που πλέον δεν τον έχει κανείς ανάγκη. Θα απογαλακτιστώ που θα πάει. Από την παράσταση θα απογαλακτιστώ, αλλά από την παρέα όχι. Ευτυχώς δε χρειάζεται. Γιατί η παρέα, ήταν η παρέα  μου. Τι ευτυχία να κάνεις αυτό που αγαπάς, με ανθρώπους που αγαπάς! Και τι ευτυχία να θαυμάζεις τους ανθρώπους που αγαπάς! Τι κωλόφαρδοι είμαστε που συναντηθήκαμε! Που τα έφερε έτσι η ζωή! “Together we stand devided we fall”! Αυτό σκέφτομαι όλη την ώρα. Αυτό σκεφτόμουν από την αρχή. Έβλεπα σε κάθε πρόβα ανθρώπους να αναβλύζουν κέφι και τέχνη αβίαστα από μέσα τους και έλεγα “αυτό πρέπει να το δει και κάποιος άλλος είναι υπέροχο” και μετά έρχονται όλοι οι άλλοι και βλέπουν αυτό που έβλεπες και σε γεμίζουν αγάπη από τη χαρά τους και λες “ναι είχα δίκιο δεν είμαι τρελός”. Είναι υπέροχο να βλέπεις ανθρώπους να κάνουν αυτό που αγαπάνε, με ανθρώπους που αγαπάνε, έτσι όπως αγαπάνε. Μαζευτήκαμε με φίλους, να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα και η ανταπόκριση είναι φανταστική. Νοιώθω περήφανος για όλους όσους μαζευτήκαμε παρέα και πιστέψαμε ο ένας στον άλλο. Νιώθω αισιόδοξος για το μέλλον, για όλες αυτές τις ιδέες που μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά, για όλες τις δυνατότητες που ανοίγονται για να γίνουν πράγματα με όρους αντάξιους στο έργο που παράγεται. Κι αγχώνομαι γιατί ναι εδώ πετύχαμε αρτηρία, αλλά είναι μέρος της δουλειάς καμιά φορά να μην πετύχεις ούτε φλέβα. Και όσο χαίρομαι που πάνε καλά τα πράγματα, τόσο σκέφτομαι την αποτυχία. Και τότε τι; Βασικά τι σημαίνει αποτυχία; Για πολλούς να κάνεις κάτι που δεν αρέσει. Για μένα;

Είναι βέβαιο πάντως, ότι δεν γίνεται να αρέσεις πάντα και σίγουρα όχι σε όλους. Ούτε η κόκα  κόλα δεν αρέσει σε όλους. Άρα απόλαυσέ το και να θυμάσαι ότι δεν σημαίνει τίποτα. Εσύ κάνεις τη δουλειά σου κι ό,τι γίνει. Επιτυχία καλώς, αποτυχία πάλι καλώς. Αν την έχεις ιδρώσει τη φανέλα τότε μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος. Κι από τα δύο μαθαίνεις και πας πάρα κάτω. Αλλιώς θα τρελαθείς.

Και τώρα τι; Φτου κι απ’την αρχή. Νέοι άνθρωποι, νέες δοκιμασίες, νέα προβλήματα. Από πού το πιάνεις, πώς ξεκινάς, πώς γνωρίζεσαι; Σαν να γνωρίζεις ένα νέο ερωτικό αντικείμενο και πρέπει να επανεφεύρεις μαζί του τον τροχό. Από το μηδέν. Δεν έχω ιδέα κάθε φορά πώς γίνεται, άλλα κάθε φορά με έναν μαγικό τρόπο γίνεται. Τόσοι άνθρωποι να δίνουν χρόνο και ιδρώτα για μια κουλή ιδέα που σου καρφώθηκε στο κεφάλι μια ωραία πρωία. Τι μαγικό! Νομίζω είναι το πιο ισχυρό χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους: η δυνατότητα ενός συνόλου να πιστέψει σε κάτι που δεν έχει – ακόμη τουλάχιστον – υλική υπόσταση. Άνθρωποι μαζί να οργανωθούν με στόχο μια ιδέα, ένα αποκύημα της φαντασίας και να βάλουν κόπο ψυχικό, πνευματικό, σωματικό, υλικό και να το δημιουργήσουν. Να φτιάξουν κάτι από το τίποτα. Είναι συγκλονιστικό! Κι όταν οι άνθρωποι πραγματικά πιστέψουν σε αυτό με όλο τους το είναι, τότε μπορεί να συμβεί κάτι μοναδικό. Η πίστη… Τι μυστήριο πράγμα. Έχει τρομακτική δύναμη.  Θυμήθηκα έναν θρησκευτικό στο σχολείο που έλεγε ότι όλο το νόημα στο: “πίστευε και μη ερεύνα” είναι στο που μπαίνει το κόμμα. “Πίστευε, και μη ερεύνα” ή “πίστευε και μη, ερεύνα”. Μια στραβή γραμμή σαν μουντζουρίτσα και αλλάζει τα πάντα. Μην ξεχνάς ποτέ, ακόμη και μια μουντζουρίτσα τόση δα έχει τη δύναμη να αλλάξει τα πάντα.  Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι δεν είμαι σίγουρος αν στέκει γραμματικά. Και τι σημασία έχει, στα 15 μου έκανε τη δουλειά του. Ακόμη κι αν δεν είναι αλήθεια εγώ το πίστεψα ότι η μουντζουρίτσα έχει αυτή τη δύναμη. Κι αυτό αρκεί.

* Ο Γιώργος Κουτλής σκηνοθετεί τους “Παίχτες” του Νικολάι Γκόγκολ, στο θέατρο ΚΙΒΩΤΟΣ, στο κέντρο της Αθήνας.

Δραματουργική επεξεργασία: Βασίλης Μαγουλιώτης

Παίζουν οι: Γιάννης Νιάρρος, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Γιώργος Τζαβάρας και Γιώργος Μπουκαούρης, Guest Star ο Χρήστος Στέργιογλου.

Ο Γιώργος ξεκίνησε και πρόβες για το “Talk show” του Suyako. Με τους Στέλιο Ιακωβίδη, Άρη Μπαλή και Ιωακείμ Πανάγο στη θεατρική σκηνή “Αθηναίς” και θα παρουσιαστεί τον Ιανουάριο του 2022.