at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Λάμπρου Κωνσταντέα

κείμενο Ι λάμπρος κωνσταντέας */* φωτογραφίες | αριστέα ανύση + ιωάννα λίντα + βασίλης ελευθερίου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

αποδημητικό πουλί

Μέρα του Γενάρη. Μέρα καθημερινή ζωής.

Ποτέ δεν μπορούσα να συμφιλιωθώ με αυτό. Όσο μ’ αρέσει να ‘χω συνήθειες και comfort spots τη ζωή μου, παραδόξως, άλλο τόσο αρνούμαι να βλέπω την κάθε μέρα ως μία ακόμη μέρα. Οι μέρες είναι μοναδικές και φεύγουν ανεπιστρεπτί. Όχι ότι κάθε μέρα είναι για bungee jumping, αλλά… κατάλαβες.

Ευτυχώς, φέτος το καλοκαίρι παρατάθηκε και ο χειμώνας άργησε να έρθει δεν είναι καλό για όλους το ξέρω· αλλά τι να κάνω δεν το μπορώ το κρύο. Με “κλείνει”. Άλλωστε, μόλις μεγαλώσω θα γίνω αποδημητικό πουλί. Κάνω ήδη εξάσκηση.

Σηκώθηκα γρήγορα· είχα αργήσει να ξυπνήσω. Ξενύχτησα πάλι! Δεν είναι καθόλου τόσο cool, όσο ακούγεται. Τάισα την Βαλεριάνα, έφαγα πρωινό – γρήγορα στον πάγκο της κουζίνας- απαντώντας ήδη σε e-mail και μηνύματα, ντύθηκα πιο ζεστά και από τις άλλες μέρες. Είμαι πολύ καλός στο ντύσιμο- κρεμμύδι! Ετοίμασα πολύ οργανωτικά το backpack για τις επόμενες ώρες και βγήκα έξω.

Σήμερα προβλέπεται μια ήρεμη, αλλά δημιουργική μέρα. (Όσο μπορείς να τα προβλέψεις αυτά!)

Πρώτη στάση το στέκι μου στη γειτονιά μου. Americano και κινηματογραφικό σενάριο. Όπου νά ‘ναι, θα γυρίσουμε μια μικρού μήκους στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλη χαρά! Μεγάλη αδυναμία το cinema· αγαπώ τα γυρίσματα. Εδώ ξεκίνησα να σου γράφω και το ημερολόγιο. Κάπως άρχισα και κόλλησα. Νομίζω οι ταχύτητες, μου στέρησαν  τώρα τελευταία την ηρεμία να κάνω αυτό το ενδοσκοπικό όσο συχνά θέλω. Και οι άνθρωποι δύσκολα συγχρονίζουν πια τις αντοχές τους για να κάνεις ντιβάνι.

Στάση δεύτερη, προπόνηση. Δεν το πίστευα ότι θα ήμουν ποτέ ο τύπος αυτός. Ξεκίνησα συστηματικά τον Ιούνιο– και διατροφή μπας και φάω ποτέ σωστά και αρκετά– και έχουν αλλάξει οι μέρες μου. Πάντα ευγνώμων για τη Σοφία μου. Δεν είναι fitness crap αυτά για well-beingκαι six pack. Αλλά αν είσαι άνθρωπος που η ενέργεια και το στρες είναι συνυφασμένα με το σύστημά σου, είναι απαραίτητη αποσυμπίεση πριν εκραγείς. Σωτήριο! Γρήγορο ντους στο γυμναστήριο και…

Επιστροφή στο σπίτι με σκέψεις για τα πράγματα στο μετά. Μαγείρεμα, φαί, δύο αγκαλιές με τη Βαλεριάνα και δρόμο για το θέατρο “Ιλίσια” και το “DA”. Τελευταίες μέρες στην Αθήνα και πριν καν τελειώσουμε η ατζέντα είναι γεμάτη και το πακετάρισμα έχει αρχίσει. Ένας μήνας Θεσσαλονίκη! Αλλαγή και χρόνος με τον αδερφό μου!

Ανυπομονώ γι’ αυτό το καινούργιο. Κάτι ερεθιστικό υπάρχει στην σκέψη του χρόνου που θα έχω. Να γράψω, να μελετήσω προτάσεις που θέλω να κάνω, να παίξω σε νέα μέρη, να διαβάσω τη νέα στοίβα βιβλία, να ονειρευτώ το σινεμά που θέλω να κάνω και να πράξω αυτά που πρέπει για να συμβεί, να γνωρίσω και ενδιαφέροντες ανθρώπους.

Είμαστε ήδη στις 70+ παραστάσεις, και ακόμα βρίσκω πράγματα γι’ αυτό το παιδί που ονειρεύεται δειλά μια άλλη ζωή και παλεύει να αποδεχτεί τις ρίζες του και την καταγωγή του και το ποιός θέλει να γίνει. Things became too real!

Είναι περίοδος με ρίσκα. Μεγαλώνω λίγο ακόμα μέσα από αυτά· φτάνω και τα 30

Και όλος ο κόσμος ανοίγεται μπροστά ακόμα κι αν δεν ξέρεις πόσο χρόνο θα έχεις. Δεν έχει και σημασία! Μ’ εξιτάρει!

Ένα πράγμα μόνο με φοβίζει: όταν ονειρεύεσαι πολύ μακριά, πολλές φορές αισθάνεσαι τη γη που τώρα πατάς, προσωρινή· και διαρκώς μετεωρίζεται…κάτι χάνεις έτσι.

Αλλά και πώς ονειρεύονται σωστά;  Λέω μια καληνύχτα βιαστική, γιατί πήγε πάλι 4 και εγώ βλέπω ταινίες και γράφω ημερολόγια! Πόσες ζωές για να γίνεις όλα όσα θες.

Οψόμεθα…

* O Λάμπρος Κωνσταντέας συμμετέχει στο “Da” που παρουσιάζεται στο θέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ Θεσσαλονίκης, από 2 Φεβρουαρίου.