
κείμενο Ι λάμπρος κωνσταντέας */* φωτογραφίες | αριστέα ανύση + ιωάννα λίντα + βασίλης ελευθερίου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
αποδημητικό πουλί
Μέρα του Γενάρη. Μέρα καθημερινή ζωής.
Ποτέ δεν μπορούσα να συμφιλιωθώ με αυτό. Όσο μ’ αρέσει να ‘χω συνήθειες και comfort spots τη ζωή μου, παραδόξως, άλλο τόσο αρνούμαι να βλέπω την κάθε μέρα ως μία ακόμη μέρα. Οι μέρες είναι μοναδικές και φεύγουν ανεπιστρεπτί. Όχι ότι κάθε μέρα είναι για bungee jumping, αλλά… κατάλαβες.
Ευτυχώς, φέτος το καλοκαίρι παρατάθηκε και ο χειμώνας άργησε να έρθει δεν είναι καλό για όλους το ξέρω· αλλά τι να κάνω δεν το μπορώ το κρύο. Με “κλείνει”. Άλλωστε, μόλις μεγαλώσω θα γίνω αποδημητικό πουλί. Κάνω ήδη εξάσκηση.
Related posts:
έχεις τρεις επιλογές
'για να απαλλαγείς από το πειρασμό, υπέκυψε'
το πιστό μου Toyota
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
Εκ των υστέρων χρονογράφημα
ο καλύτερος μας εαυτός, είναι η αποδοχή του