
κείμενο | παναγιώτα μπιμπλή */* φωτογραφίες | γιάννης βαρβαρέσος (πορτραίτα) + ελίνα γιουνανλή (φωτογραφίες παράστασης) */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
μην αγχώνεσαι
Ξυπνάω με άγχος. Μπαμ! Είναι αυτό μία γοητευτική αρχή για τις σημειώσεις μου; Μπα…Είναι, ωστόσο, η πάσα αλήθεια.
Πίνω τον ελληνικό μου στο μπαλκόνι και, μέχρι να φτάσω στις τελευταίες γουλιές, όλα μου φαίνονται λιγάκι πιο εύκολα. Τον χειμώνα, τώρα θα ήταν η στιγμή που θα έκανα «πλύσιμο, ντύσιμο, άρωμα» και θα έτρεχα να πάω στο παιδικό. Τώρα ίσως μπει κάπου εδώ η yoga μου, που τόσο την αγαπώ κι όμως την παράτησα για μήνες. Ελπίζω να τα ξαναφτιάξουμε.
Συνειρμικά, αυτή η σκέψη με πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη που- επίσης- αγαπώ πολύ και πέρασα εκεί δύο υπέροχα χρόνια που έφεραν στη ζωή μου μεγάλες αγάπες.
Μία εξ αυτών, ο Γιάννης Βαρβαρέσος, με τον οποίο κάναμε φέτος ένα άλμα πίστης και ανεβάσαμε τον μονόλογο “Dark Vanilla Jungle” του Philip Ridley, για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Σε λίγες μέρες ανεβαίνω κι εγώ Θεσσαλονίκη, η υπόλοιπη ομάδα είναι ήδη εκεί, για να παίξουμε την παράσταση στο Θέατρο Άνετον, στο φεστιβάλ της Ανοιχτής Θεατρικής Σκηνής, στις 25 και 26 Απριλίου. Ουφ… Τώρα τι να πρωτοπεί κανείς.
Related posts:
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
έχεις τρεις επιλογές
ολόκληρος για αγάπη
έχεις τρεις επιλογές
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
ήρεμα κι απλά...