
κείμενο | γρηγόρης λιακόπουλος */* φωτογραφίες | martin mutschler, daniel schlegel*/* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Χορεύοντας στον τάφο του Βέντεκιντ
Εννιά χρόνια μετά, βρίσκομαι και πάλι στο Ωδείο Αθηνών. Στους ίδιους χώρους, όπου στεγάζονται και τώρα οι ίδιες ελπίδες, τα ίδια όνειρα, τα ίδια προβλήματα όπως και τότε. Έχω γύρω μου νέους ηθοποιούς που δεν δέχονται τίποτα που τους προσβάλει, δεν δέχονται την αυθεντία κανενός ως δεδομένη, δεν αφήνουν τίποτα ασχολίαστο.
Διαβάζουμε το “Ξύπνημα της Άνοιξης” του Φρανκ Βέντεκιντ. Μια “παιδική τραγωδία” μας ενημερώνει ο υπότιτλος. Ένα έργο που κάποτε ήταν απαγορευμένο ως πορνογραφικό. Τώρα θεωρείται κλασικό.
Related posts:
Η Γεωργία Ποντσουκτσή αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
23 λέξεις για να πάρεις μαζί σου
απόηχος
απόηχος
Οι σημειώσεις του Άρη Αντωνόπουλου
ψέμματα να σου πω;
ψέμματα να σου πω;
Ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
H Aντιγόνη Σταυροπούλου αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Οι σημειώσεις του Ευθύμη Χρήστου
ιαματικό νερό
ιαματικό νερό