
κείμενο | γρηγόρης λιακόπουλος */* φωτογραφίες | martin mutschler, daniel schlegel*/* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Χορεύοντας στον τάφο του Βέντεκιντ
Εννιά χρόνια μετά, βρίσκομαι και πάλι στο Ωδείο Αθηνών. Στους ίδιους χώρους, όπου στεγάζονται και τώρα οι ίδιες ελπίδες, τα ίδια όνειρα, τα ίδια προβλήματα όπως και τότε. Έχω γύρω μου νέους ηθοποιούς που δεν δέχονται τίποτα που τους προσβάλει, δεν δέχονται την αυθεντία κανενός ως δεδομένη, δεν αφήνουν τίποτα ασχολίαστο.
Διαβάζουμε το “Ξύπνημα της Άνοιξης” του Φρανκ Βέντεκιντ. Μια “παιδική τραγωδία” μας ενημερώνει ο υπότιτλος. Ένα έργο που κάποτε ήταν απαγορευμένο ως πορνογραφικό. Τώρα θεωρείται κλασικό.
Related posts:
Οι σημειώσεις της Φαίδρας Δρούκα
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Οι σημειώσεις του Βασίλη Βηλαρά
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Usurum
ψυχ-ανάγνωση ασανσέρ
ψυχ-ανάγνωση ασανσέρ
Η Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Οι Τρεις Αδελφές
'για να απαλλαγείς από το πειρασμό, υπέκυψε'
'για να απαλλαγείς από το πειρασμό, υπέκυψε'
Οι σημειώσεις του Rous
ένα παιδί φωτίζει τους φάρους
ένα παιδί φωτίζει τους φάρους