O Δημήτρης αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο του για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για τη παράσταση κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!

Να πω τρία πράγματα που βάζω στην μπαγκαζιέρα της μηχανής μου, που λειτουργεί σαν σακίδιο; Σπάνια κουβαλάω σακίδιο και ακόμα και αν κουβαλάω και αυτό μέσα στην μπαγκαζιέρα μένει.

Μ’ αρέσει να είμαι ελεύθερος από βάρη, όταν έχω πολλά ψιλά στο πορτοφόλι τρελαίνομαι, αν και είναι αρκετά χρήσιμα στις μέρες μας. Στο «σακίδιο» μου, λοιπόν, βάζω ένα έξτρα ρούχο, μια φούτερ ή μια ζακέτα γιατί μαζευόμαστε στο θέατρο αρκετά νωρίς και φεύγουμε από αυτό αρκετά αργά και έχοντας υπόψιν και την μηχανή είναι κάπως απαραίτητο. Παίρνω μαζί μου πάντα φορτιστή κινητού, γιατί έχω iPhone και τελευταία παίρνω μαζί μου μια αναλογική κάμερα. Ήθελα να αγοράσω μια αναλογική μηχανή και αντί να αγοράσω, ένας φίλος μου δάνεισε την δική του και μου είπε –“πάρτη, βγάλε να δεις αν σ’ αρέσει και μου την δίνεις πίσω, οπότε είναι”. Οπότε, τώρα είμαι στην δοκιμαστική φάση του αν μ’αρέσει. Την προηγούμενη εβδομάδα έβαλα το δεύτερο φιλμ μέσα…νομίζω, μ’ αρέσει και πρέπει να την επιστρέψω ρε γαμώτο και να πάρω καινούργια, δικιά μου. Η κάμερα είναι η μόνη που δεν μένει στην μπαγκαζιέρα, όλα τα υπόλοιπα μένουν εκεί, γιατί σχεδόν πάντα η μηχανή βρίσκεται σε πολύ κοντινή εμβέλεια με μένα.

photo_1: Παρίσι 2025

Πηγαίνοντας στο θέατρο δεν ακούω κάτι στην μηχανή, γιατί οδηγάω, αλλά σε γενικές γραμμές σπάνια ακούω τα ίδια κομμάτια. Συνήθως θα βάλω να ακούσω μια μίξη στο SoundCloud από μουσικούς που ξέρω και εμπιστεύομαι για να ανακαλύψω νέα πράγματα.

Έχω όμως σίγουρα κολλήματα. Ακούω πολύ Devendra Banhart, όλα τα κομμάτια, μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο, νομίζω είναι ο καλλιτέχνης που με ακολουθεί από πολύ μικρή ηλικία. Ένας- επίσης- τεράστιος μουσικός που ακούω είναι ο Caetano Veloso, νομίζω η δισκογραφία του είναι ανεξάντλητη, αν μπορούσα να βρω και να ακούσω πόσες ώρες είναι να παίζουν όλοι οι δίσκοι του σερί, νομίζω θα το έκανα. Το αγαπημένο μου άλμπουμ -τομή στην ιστορία- είναι Floating Points-Pharoah Sanders-συμφωνική ορχήστρα του Λονδίνου και έχει τίτλο «Promises». Εδώ θα ξεχωρίσω και το κομμάτι “movement 6”. Αυτοί νομίζω είναι τρεις ήχοι που ακούω στα αυτιά μου συχνά, όταν περπατάω και δεν οδηγάω. Πρέπει τώρα να θυμηθώ πότε το έκανα αυτό, τελευταία φορά.

photo_2: Η μαγική παραλία του Λιμνιώνα στην Εύβοια,  απ’ όπου έχω καταγωγή και περνάω τα καλοκαίρια μου.

Τρία πράγματα που θέλω να κάνω αυτή τη χρονιά. Α! Αυτό το έκανα την Πρωτοχρονιά, όταν μπήκε ο νέος χρόνος. Μισό λεπτό να ανατρέξω στο χαρτάκι που είχα γράψει, για να δω και πως πάει στην πραγματικότητα- όχι τίποτα άλλο….. Εντάξει. Ας το αφήσουμε αυτό. Τρία πράγματα για αυτή τη χρονιά. Το τρία είναι να μπορώ να είμαι λιγότερο αναβλητικός στα καθημερινά πράγματα που έχω να κάνω. Το δύο, μάλλον να ξοδέψω λιγότερα λεφτά σε δίσκους και το ένα: θα ήθελα να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι εκτός Ευρώπης, ίσως Λατινική Αμερική κάπου προς τα εκεί. Εάν πετύχω αυτά, θα πάει μια χαρά η χρονιά!

photo_3: Μία κούτα με χυλοπίτες!! Αυτό!!

* Ο Δημήτρης Καπετάνιος συμμετέχει στην θεατρική παράσταση “Contra στην Πρόοδο- ένα πεδίο μνήμης” του Εστέβα Σολέρ, από την Ομάδα Θεάτρου Dulcinea, σε σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Ιακώβου.

Παραστάσεις:  Παρασκευή 30, Σάββατο 31 Μαΐου και Κυριακή 1 Ιουνίου, 21.15

Θεσσαλονίκη: Artbox Fargani Theater