κείμενο | γιώργης βασιλόπουλος */* φωτογραφίες | χρόνης περράκης + γιάννης χατζηαντωνίου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Ραπάρω λες και βγήκα από την κόλαση...
Συνήθως όταν είναι να γράψω κάτι, δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω.
Έτσι και τώρα.
Θα ξεκινήσω, όπως αρχίζει και η μέρα και η νύχτα μου. Με τον σκύλο μου. Τον Ζάχο. Αυτό τον τύπο, που τον βγάζω κάθε πρωί βόλτα και μου έχει αλλάξει την ζωή.
Τον μαθαίνω να με ακούει και με μαθαίνει να αγαπάω. Τον αγαπάω τόσο πολύ που, η βόλτα του, προηγείται ακόμα και του πρωινού μου καφέ, πράγμα σημαντικότατο για τη διάθεση μου, την όρεξη μου, και την εγκεφαλική μου διαύγεια.
Related posts:
Στην παράσταση «Όνειρο στο κύμα»
Το «Όνειρο στο Κύμα» συνάντησε τους Bloom Theater Group
Το «Όνειρο στο Κύμα» συνάντησε τους Bloom Theater Group
Ο Νίκος Ράμμος αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Οι σημειώσεις της Εύας Κοτανίδη
parole, parole...
parole, parole...
Οι σημειώσεις της Δώρας Χρυσικού
ημερολόγιο αλήθειας
ημερολόγιο αλήθειας
Οι σημειώσεις του Πάνου Παπαδόπουλου
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Οι σημειώσεις του Γρηγόρη Λιακόπουλου
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή






