κείμενο | χριστίνα μαξούρη */* φωτογραφίες | μαρίλη ζάρκου + social wave athens (κεντρική) */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
η Αποστολή της καρδιάς
Η πρώτη φορά που βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, ήταν περίπου πριν 20 χρόνια, όταν ήρθαμε με κάποιους συμμαθητές μου από τη δραματική σχολή, για να δούμε στο Μακεδονικών Σπουδών, τον “Βυσσινόκηπο” του Τσέχωφ, από το Εθνικό Θέατρο της Μόσχας. Ύστερα, πάλι για παράσταση, στο ιστορικό πλέον και πολύ αγαπημένο, Θέατρο Αμαλία. Ταξιδεύαμε πάντα με το ΚΤΕΛ. Μια διαδρομή της οποίας, τώρα οι ώρες μου φαίνονται αιώνας, αλλά τότε κυλούσαν σαν νερό. Βιαζόμασταν, φαίνεται, να φτάσουμε στον προορισμό μας. Και σίγουρα, βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε…
Related posts:
Οι σημειώσεις του Χρήστου Παπαδόπουλου
σημειώσεις, ας πούμε
σημειώσεις, ας πούμε
Οι σημειώσεις του Νίκου Μάνεση
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
O Γιώργος Τριανταφύλλου αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Βασίλης Ντάρμας
εκείνος που δεν ονειρεύεται
εκείνος που δεν ονειρεύεται
Οι σημειώσεις του Βαλάντη Φράγκου
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Κομιξάδες της Θεσσαλονίκης: Σοφία Σπυρλιάδου & Δημήτρης Καμένος
Κομιξάδες της Θεσσαλονίκης
Κομιξάδες της Θεσσαλονίκης




