
κείμενο | χριστίνα μαξούρη */* φωτογραφίες | μαρίλη ζάρκου + social wave athens (κεντρική) */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
η Αποστολή της καρδιάς
Η πρώτη φορά που βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, ήταν περίπου πριν 20 χρόνια, όταν ήρθαμε με κάποιους συμμαθητές μου από τη δραματική σχολή, για να δούμε στο Μακεδονικών Σπουδών, τον “Βυσσινόκηπο” του Τσέχωφ, από το Εθνικό Θέατρο της Μόσχας. Ύστερα, πάλι για παράσταση, στο ιστορικό πλέον και πολύ αγαπημένο, Θέατρο Αμαλία. Ταξιδεύαμε πάντα με το ΚΤΕΛ. Μια διαδρομή της οποίας, τώρα οι ώρες μου φαίνονται αιώνας, αλλά τότε κυλούσαν σαν νερό. Βιαζόμασταν, φαίνεται, να φτάσουμε στον προορισμό μας. Και σίγουρα, βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε…
Related posts:
O Μιχάλης Ποργιάζης αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Γιώτα Φέστα
εκείνος που δεν ονειρεύεται
εκείνος που δεν ονειρεύεται
Ο Άρης Δελαγραμμάτικας αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Στάθης Σταμουλακάτος
ευπειθώς αναφέρω...
ευπειθώς αναφέρω...
Οι σημειώσεις του Γιάννη Παναγόπουλου
οι φούσκες κάνουν πάρτυ
οι φούσκες κάνουν πάρτυ
Κωνσταντίνος και Ματθαίος Τσαχουρίδης
εκείνος που δεν ονειρεύεται
εκείνος που δεν ονειρεύεται