Ο Θάνος αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο του για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για τη πρόβα κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτό το χειμώνα. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!

Είμαι απόφοιτος του τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών, εδώ, στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία χρόνια εργάζομαι επαγγελματικά ως ηθοποιός. Αυτή την περίοδο, παίζω τον Οδυσσέα στην “Οδύσσεια” του Ομήρου και τον Μενέλαο στην “Ελένη” του Ευριπίδη, σε σχολεία και στο θέατρο Αμαλία, μαζί με τρεις υπέροχους ηθοποιούς και φίλους, σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου, παραστάσεις της θεατρικής ομάδας Μικρός Βορράς, της οποίας είμαι μέλος εδώ και ένα χρόνο. Παράλληλα συμμετέχω στο “Μπουφάν της Χάρλεϊ” για λίγες παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο Φαργκάνη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Σταύρου, ενώ ταυτόχρονα κάνω πρόβες για ακόμα τρεις παραστάσεις που θα ανακοινωθούν μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Δε λέω κάτι τώρα για να μη χαλάσει η έκπληξη (μόνος μου…). Θα με βλέπετε λοιπόν, θέλετε δε θέλετε, στα θεατρικά σανίδια της Θεσσαλονίκης, μέχρι το Μάιο τουλάχιστον.

Όταν πήρα απόφαση να αφήσω τη σιγουριά της εστίασης και να προσπαθήσω να βιοποριστώ αποκλειστικά από το θέατρο, δεν φανταζόμουν που μπορεί να με οδηγήσει αυτό το ταξίδι.

Υπάρχουν πολλά που ένας ηθοποιός θα πάρει μαζί του στο σακίδιο για το θέατρο. Σίγουρα νερό, τις σημειώσεις του, ίσως φαγητό, κάλτσες και άλλα πολύ απαραίτητα “πράγματα” για να μπορέσει να επιβιώσει τις ατέλειωτες ώρες προβών. Μέσα στο σακίδιο όμως, υπάρχουν και “πράγματα” που δε φαίνονται, αλλά τα φέρνει μαζί του κάθε μέρα. Εγώ, προσωπικά, κουβαλάω πάντα μαζί μου μία δόση ανασφάλειας και άγχους που προσπαθώ να με κρατάει σε εγρήγορση. Τί θα γίνει σήμερα; Αν κάτι ξεχάσω; Αν κάνω λάθος; Και άλλες πολλές ερωτήσεις που πετάγονται σα μανιτάρια στο κεφάλι μου, μέχρι να ανάψουν τα φώτα και να γίνουν παρελθόν. Το δεύτερο που κουβαλάω μαζί μου είναι η διάθεση. Κάθε φορά που θα φτάσω στο θέατρο ξέρω πολύ καλά γιατί επέλεξα αυτή τη δουλειά και αυτή η σκέψη με ενεργοποιεί για να σκάψω ακόμα βαθύτερα στην ψυχή του εκάστοτε ρόλου. Με ενδιαφέρει να μάθω για αυτόν ακόμα και τις πιο απόκρυφες επιθυμίες του, να δω μέσα από τα μάτια του, και αυτή η αίσθηση για μένα είναι μοναδική. Μου δίνει μια ελευθερία να υπάρχω και έξω από μένα, να αλλάζω χωρίς να με κρίνει κανείς, να κάνω επιλογές χωρίς αληθινές επιπτώσεις. Ένα τρίτο που φέρνω μαζί μου είναι τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Ίσως ακούγεται περίεργο αλλά χωρίς τη δική τους σκέψη, συμβουλή, καθοδήγηση και κρίση σήμερα μπορεί να έκανα κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που αγαπάω. Οπότε πίσω από κάθε σκέψη, από κάθε δύσκολη στιγμή σε μία παράσταση ή πρόβα, από κάθε ρόλο πάντα κρύβονται όλοι όσοι αγαπώ και με αγαπούν, ακόμα και αν εκείνοι δεν το ξέρουν.

Στη διαδρομή προς το θέατρο συνήθως δεν ακούω μουσική. Προσπαθώ να αδειάσω από σκέψεις και να ακούσω τον κόσμο γύρω μου. Αν καμιά φορά έχω διάθεση ίσως βάλω κάτι που να με ενεργοποιήσει, να μπορώ να ακούω τις νότες, τη μελωδία, το ρυθμό, τα φωνητικά. Κάθε φορά όμως που θα ξεκινήσω για το θέατρο θα έχω πάντα στο  μυαλό μου τα “3 Ε” που μου υπενθυμίζει  πριν από τις παραστάσεις ο σκηνοθέτης μου Τάσος Ράτζος: Εννόηση, Επικοινωνία, Ενέργεια. Ανοιχτά μάτια, ανοιχτά αυτιά και ανοιχτά χέρια, σε αυτά συγκεντρώνω όλη μου την ενέργεια όσο περπατάω για το θέατρο.

Για την περίοδο που έρχεται δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πλάνο. Σε πρώτη φάση, δίνω όλη μου την ενέργεια στις παραστάσεις που ήδη παίζω και έπειτα στις πρόβες μου για τις παραστάσεις που έρχονται. Δουλεύω σκληρά, με επιμονή και υπομονή σε ότι καταπιάνομαι, πρώτον επειδή έχω καταλάβει πόσο δύσκολη είναι η επιβίωση στο χώρο του θεάτρου, ειδικά αν δεν έχεις μία δουλειά εκτός που να σε συντηρεί, και δεύτερον επειδή θέλω αυτό που κάνω να το κάνω όσο πιο καλά μπορώ. Δεν είμαι φαν της μετριότητας. Από τη στιγμή που θα πω ναι σε μία πρόταση, μέχρι και την τελευταία παράσταση θα δώσω ότι έχω ψυχικά, σωματικά και πνευματικά για να βγει ένα τέλειο αποτέλεσμα.

Κάτι που δε μπορώ να το πω πλάνο, αλλά ίσως επιθυμία για τον καιρό που έρχεται, είναι να περνάω περισσότερο χρόνο, όταν αυτό είναι εφικτό αφού το πρόγραμμα μου είναι γεμάτο, με την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Φέτος περισσότερο βλεπόμαστε μέσα από τη σχέση ηθοποιού – θεατή παρά στο σπίτι ή κάπου έξω.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω ένα σωρό ανθρώπους για τις ευκαιρίες, τις στιγμές αλλά και την κατανόηση που δείχνουν απέναντι στην ολότρελη προσωπικότητα μου, την παράνοια της καθημερινότητας μου και το παγωμένο χιούμορ μου, αλλά φοβάμαι ότι θα ξεχάσω κανέναν και θα παρεξηγηθούμε. Οπότε ξέρετε εσείς!

Α! Πήγα να ξεχάσω: 4 φωτογραφίες, 4 μικρογραφίες βασικά, από εικόνες που αγαπώ.