at a glance
Top

Οι σημειώσεις της Αιμιλίας Βάλβη

κείμενο | αιμιλία βάλβη */* φωτογραφίες | αρχείο αιμιλίας */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

στιγμές ζωής

Ο χειμώνας με δυσκολεύει. Πολύ. Συρρικνώνομαι. Ευτυχώς, υπάρχει η θάλασσα. Κάθε πρωί (σχεδόν), τρέξιμο 5 χιλιόμετρα δίπλα στη θάλασσα και μετά μπάνιο. Χειμώνα  – καλοκαίρι εδώ και 6 χρόνια. Ανεκτίμητη αξία. Το καλό να ζεις στο ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου, με υψηλή ποιότητα ζωής  – φυσικά με το τίμημα της. Το Ναύπλιο δεν έχει θέατρο. Έχει όμως Πανεπιστήμιο – Τμήμα Θεατρικών Σπουδών και Δημόσιο ΙΕΚ με κατεύθυνση υποκριτικής, όπου διδάσκω υποκριτική και αγωγή του προφορικού λόγου. Έχει και ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο. Κάποιοι πιστοί έρχονται κάθε Τρίτη και Τετάρτη στην Πύλη Πολιτισμού Ναυπλίου, στο εργαστήριο υποκριτικής που δημιουργήσαμε μαζί πριν από 4 χρόνια. Τους κάνω μαθήματα θεάτρου κι εκείνοι μου κάνουν μαθήματα συλλογικότητας. Έχω δει ανθρώπους να μεταμορφώνονται κι αγάπησα το θέατρο ξανά και αλλιώς. Ώστε δεν νοσταλγώ πια την επαγγελματική συνθήκη της πόλης και κυρίως των παραγωγών – αφού αυτοί πλέον αποφασίζουν για την Τέχνη.

Σήμερα Σάββατο μαγείρεψα το αγαπημένο φαγητό της Δέσποινας. Η Έλλη σπουδάζει στην Αθήνα εδώ και λίγους μήνες. Μου λείπει η παρουσία της. Η ήρεμη γλυκύτητα που γέμιζε το σπίτι. Φοβάμαι για τα υπέροχα κορίτσια μου. Να μην τραυματιστούν ανεπανόρθωτα τα φτερά τους από μια χώρα που δεν αγαπάει την Παιδεία, που δεν αγαπάει τον Πολιτισμό κι αφήνει την βία της ημιμάθειας, του ρατσισμού και της φτώχιας να οργιάζει…Η Δέσποινα τραγουδάει. Είναι 11 χρονών. Με διακόπτει για να μου δείξει πάλι το βιντεάκι που τραβήξαμε και κάνει τον Ορσίνο από τη Δωδέκατη νύχτα του Σαίξπηρ. Η Μόκκα μου γαβγίζει – θέλει τα χάδια της κι εγώ γράφω.. Είμαι ευτυχισμένη για τον κόσμο που έχουμε φτιάξει με τον σύντροφο μου. Μαζί. Κι έτσι, ελπίζω.

Όταν δεν μου αρκεί η ομορφιά της πόλης που ζω, του σπιτιού μου, της τέχνης μου, των ανθρώπων που αγαπώ και μ’ αγαπούν, πρέπει να φτιάξω κάτι όμορφο με τα χέρια μου. Ράβω, πλέκω, κεντάω και φτιάχνω κουκλόσπιτα μέσα σε μικρά  χάρτινα βαλιτσάκια. Με ξεκουράζει. Μ’ αρέσει να δουλεύω και δουλεύω πολύ. Μη μου πεις να πουλήσω κάτι και μη μου πεις να κάτσω χωρίς να κάνω τίποτα. Μόνο στα ταξίδια  που – με τα οικονομικά μας – πάνε κι αυτά!

 

Ο Γιάννης μιλάει με τη Δόμνα για το πρόγραμμα προβών και μαθημάτων μας στη Θεσσαλονίκη. Μου έχει λείψει. Και η Δόμνα και οι φίλοι μας εκεί και η Θεσσαλονίκη. Η Ψυχολογία Συριανού Συζύγου – Χριστίνα είναι η μεταπτυχιακή μου εργασία: μια παράσταση – πείραμα πάνω στα στερεότυπα και στα φύλα, υπό τη σκηνοθεσία και το σπάνιο βλέμμα του Γιάννη Λεοντάρη. Ξεκίνησε από την μικρή μας επαρχία και τώρα πάει στην συμπρωτεύουσα. Έτσι ανάποδα θα φτάσουμε και στην Αθήνα. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω ως ηθοποιός, ονειρευόμουν να κάνω θέατρο στην πατρίδα μου τη Σύρο (εξ’ ου κι ο Συριανός Σύζυγος και ο Ροΐδης). Το πάλεψα με τους συνεργάτες μου για 13 χρόνια – τότε που το Υπουργείο Πολιτισμού επιχορηγούσε νέες ομάδες που ήθελαν να ερευνήσουν και να πειραματιστούν. Έχω κακομάθει να κάνω θέατρο με τους δικούς μου όρους – όποτε και αν. Μαζί με τον Γιάννη, οι συνθήκες είναι ιδανικές. Με χαρά. Και γενναιοδωρία. Και αθωότητα. Μόνον έτσι κατορθώνουμε να βάζουμε πίσω τις ασκήμιες μιας – πολύ συχνά  – δύσκολης πραγματικότητας. Αλλά μου λείπει η ξεγνοιασιά μας. Και ο χρόνος να είμαστε μόνο ο ένας για τον άλλο. Στη Θεσσαλονίκη θα το καταφέρουμε.

  •  Η Αιμιλία Βάλβη ερμηνεύει τη “Ψυχολογία Συριανού Συζύγου: Χριστίνα”σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη. Μαζί της, επί σκηνής, ο Γιώργος Δημητριάδης. Στο θέατρο Τ της Θεσσαλονίκης, από Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου έως και Τετάρτη 15 του μηνός.