κείμενο | αιμιλία βάλβη */* φωτογραφίες | αρχείο αιμιλίας */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
στιγμές ζωής
Ο χειμώνας με δυσκολεύει. Πολύ. Συρρικνώνομαι. Ευτυχώς, υπάρχει η θάλασσα. Κάθε πρωί (σχεδόν), τρέξιμο 5 χιλιόμετρα δίπλα στη θάλασσα και μετά μπάνιο. Χειμώνα – καλοκαίρι εδώ και 6 χρόνια. Ανεκτίμητη αξία. Το καλό να ζεις στο ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου, με υψηλή ποιότητα ζωής – φυσικά με το τίμημα της. Το Ναύπλιο δεν έχει θέατρο. Έχει όμως Πανεπιστήμιο – Τμήμα Θεατρικών Σπουδών και Δημόσιο ΙΕΚ με κατεύθυνση υποκριτικής, όπου διδάσκω υποκριτική και αγωγή του προφορικού λόγου. Έχει και ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο. Κάποιοι πιστοί έρχονται κάθε Τρίτη και Τετάρτη στην Πύλη Πολιτισμού Ναυπλίου, στο εργαστήριο υποκριτικής που δημιουργήσαμε μαζί πριν από 4 χρόνια. Τους κάνω μαθήματα θεάτρου κι εκείνοι μου κάνουν μαθήματα συλλογικότητας. Έχω δει ανθρώπους να μεταμορφώνονται κι αγάπησα το θέατρο ξανά και αλλιώς. Ώστε δεν νοσταλγώ πια την επαγγελματική συνθήκη της πόλης και κυρίως των παραγωγών – αφού αυτοί πλέον αποφασίζουν για την Τέχνη.
Related posts:
...here comes the sun
αόριστος, παρατατικός, παραβατικός και ενεστώτας
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
με αεροπλάνα και βαπόρια
Τσιτ μιλ
εκείνος που δεν ονειρεύεται