Rejected: Πότε δημιουργήθηκαν οι Usurum και γιατί; Ποιοί την αποτελούν;

Usurum: Ξεκινήσαμε το 2008, όντας όλοι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Αλίμου. Ο Σταύρος και ο Κοσμάς έπαιζαν από πιο μικροί παρέα, στα δωμάτια τους και στους φίλους. Στη συνέχεια, βρήκαν τον Γιώργο και τον Νίκο και οι τέσσερις τους ξεκίνησαν να ανταλάσσουν τραγούδια και ιδέες. Κάπως έτσι έγιναν σιγά σιγά συγκρότημα και βγήκαν από τα σαλόνια και τα εφηβικά τους δωμάτια και άρχισαν να παίζουν σε μουσικές σκηνές και μπαρ. Η μπάντα δημιουργήθηκε ως μια φυσική εξέλιξη της παρέας. Είμαστε ακόμα κολλητοί, βγαίνουμε μαζί, πάμε διακοπές μαζί, μένουμε μαζί και βέβαια παίζουμε μαζί. Από τότε, η σύνθεση της μπάντας έχει αλλάξει πολλές φορές. Τα τελευταία χρόνια έχουν παγιωθεί τα άτομα που συμμετέχουν τόσο στην μπάντα όσο και στην παρέα και ελπίζουμε να μείνουμε μαζί για πολλά χρόνια ακόμα. Τα άτομα αυτά είναι: Κοσμάς Λαμπίδης – φωνή / νέι, Σταύρος Ρουμελιώτης – κιθάρα / πλήκτρα /  φωνή, Γιώργος Σταυρίδης – κρουστά, Νίκος Αντωνόπουλος – κιθάρα / πλήκτρα / φωνή, Λάμπρος Παπανικολάου – κοντραμπάσο, Φανής Ζαχόπουλος – κιθάρα / μαντολίνο / πλήκτρα / φωνή.

Rejected: Πόσο εύκολο είναι να διατηρηθεί ένα συγκρότημα στην Ελλάδα του σήμερα; Σταματήσατε ποτέ να παίζετε; Τί κάνατε κατά την διάρκεια του εγκλεισμού;

Usurum: Είναι πολύ δύσκολο σήμερα να διατηρηθεί είτε ένα συγκρότημα, είτε πολύ περισσότερο ένας/μία μεμονωμένος/η καλλιτέχνης/ιδα. Το λέμε πολλές φορές μεταξύ μας ότι, αν δεν είχαμε ο ένας τον άλλον το πιο πιθανό είναι να τα ’χαμε παρατήσει. Ευτυχώς, στα δύσκολα ο ένας σηκώνει τον άλλον. Είναι πιο υποφερτές η απογοήτευση και η ματαιότητα, όταν μοιράζονται. Πρώτα απ’ όλα, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις τέχνες αντιμετωπίζονται κατά βάση σαν χομπίστες, είναι πολύ φυσικό να απογοητευτείς. Θεωρούμε ότι για να αντέξεις να συνεχίσεις να κάνεις αυτή τη δουλειά, πρέπει να συντρέχουν μία ή περισσότερες προϋποθέσεις. Είτε ένα οικονομικό backup, είτε μια βιομηχανία που να σε στηρίζει, είτε μπόλικη τύχη, είτε μια στιβαρή παρέα, είτε μπόλικη και συνεχόμενη τύχη. Υπάρχουν και περιπτώσεις στον χώρο που βασίζονται στις δημόσιες σχέσεις ή ακόμα και στη διαπλοκή, αλλά συνήθως και αυτές δε διαρκούν πολύ. Πιστεύουμε πολύ στη δικαίωση που φέρνει μαζί του ο χρόνος, απλά φτάνει να αντέξεις μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή. Σταματήσαμε ανά διαστήματα, κυρίως όταν κάποιο από τα βασικά μας μέλη έφευγαν στο εξωτερικό για σπουδές. Σταματήσαμε επίσης τον καιρό του εγκλεισμού. Δε νιώσαμε ποτέ άνετα με τη συνθήκη του live streaming (χωρίς βέβαια να τη θεωρούμε εν γένει κακή, καθώς εμείς οι ίδιοι παρακολουθήσαμε και ευχαριστηθήκαμε με κάμποσα πράγματα που είδαμε στους υπολογιστές μας εκείνο τον καιρό), οπότε κάναμε και τότε μια παύση στις live εμφανίσεις. Ήταν μια πολύ περίεργη και γεμάτη επαναπροσδιορισμούς περίοδος, σε όλα τα επίπεδα. Γενικότερα, τη μισή καραντίνα την περάσαμε σούπερ δημιουργικά και την υπόλοιπη μισή με κατάθλιψη.

Rejected: Τί σημαίνει Usurum (τόσο ετυμολογικά όσο και τι σημαίνει για εσάς);

Usurum: Όσο αφορά την ονομασία του συγκροτήματος, ακούσαμε τη λέξη Usurum από το ομώνυμο τραγούδι του Νικόλα Άσιμου. Αρχικά μας άρεσε ηχητικά η λέξη. Κατόπιν, μάθαμε ότι Usurum ονομαζόταν ένας Εβραίος ο οποίος ζούσε στην Αθήνα και ουσιαστικά ξεκίνησε το παζάρι που υπάρχει μέχρι και σήμερα στο Μοναστηράκι. Έτσι καθιερώθηκε η λέξη Usurum να σημαίνει παζάρι. Θεωρήσαμε ότι η συνδιαλλαγή μεταξύ των μελών της μπάντας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα παζάρι ανταλλαγής ερεθισμάτων και ιδεών. Πάντως, ετυμολογικά, η λέξη στα Εβραϊκά αποδίδεται ως ¨ο άνθρωπος του Θεού”.

Rejected: Ποιές είναι οι συνεργασίες που έχετε κάνει;

Usurum: Με τις συνεργασίες μας είμαστε κάπως προσεκτικοί, έως και φειδωλοί θα μπορούσε κάποιος να πει. Για να ξεκινήσουμε και να ολοκληρώσουμε σύμπραξη με κάποιον ή κάποια καλλιτέχνη – καλλιτέχνιδα, θα πρέπει να συντρέξουν πολλοί λόγοι και προϋποθέσεις. Να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε καλλιτεχνικά και ιδιοσυγκρασιακά, ότι έχουμε να δώσουμε ο ένας στον άλλον και ιδανικά να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο από τη συνύπαρξη μας. Οπότε ως τώρα σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων, το έχουμε κάνει ελάχιστα. Σε επίπεδο δισκογραφίας, υπήρξαν δύο τραγούδια που εξ αρχής γράφτηκαν για να τραγουδιούνται ως ντουέτο από δύο φωνές. Βρήκαμε ανθρώπους που θεωρούμε ότι ταίριαζαν ηχοχρωματικά, αλλά ταυτόχρονα θα “καταλάβαιναν”  τα τραγούδια και θα τα έκαναν και δικά τους κατά κάποιο τρόπο. Και στις δύο περιπτώσεις νιώθουμε ότι αυτό επετεύχθη. Στην πρώτη, συνέβαλε ο Φοίβος Δεληβοριάς στο τραγούδι “(Δε) Θέλω”, όπου μάλιστα χρειάστηκε να έρθει δεύτερη φορά να τραγουδήσει, καθώς την πρώτη χάλασε ο υπολογιστής και χάσαμε όλες τις ηχογραφήσεις. Στη δεύτερη περίπτωση, για το τραγούδι “Στο ίδιο κεφάλι” επιλέξαμε να συνεργαστούμε με την drag queen Imiterasu την οποία θαυμάζουμε πολύ και ούτως ή άλλως κάνουμε παρέα. Τους ευχαριστούμε πολύ και τους δύο!

Rejected: Aνήκει σε κάποιο είδος η μουσική σας; Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά που την αποτελούν;

Usurum: Είναι πολύ δύσκολο να εντάξουμε τη μουσική που κάνουμε σε ένα συγκεκριμένο είδος, καθώς οι επιρροές και τα ερεθίσματα που έχει ο καθένας μας είναι πολύ διαφορετικά. Από τη παράδοση μέχρι την ηλεκτρονική μουσική και από την ελληνική τραγουδοποιία μέχρι τη σημερινή διεθνή ποπ.  Το μόνο που μπορούμε να πούμε με σιγουριά, είναι ότι γράφουμε τραγούδια με ελληνικό στίχο. Τα χαρακτηριστικά που την αποτελούν είναι πολλά και πολλές φορές μοιάζουν αντιφατικά. Μπορεί να πάρουμε κάτι από την ελληνική χιπ χοπ, ή το λαϊκό τραγούδι και ταυτόχρονα να έχουμε στο μυαλό μας ηλεκτρονικά περιβάλλοντα. Δεν υπάρχει όμως, καμία πρόθεση εκ των προτέρων, να συνδυάσουμε μουσικά είδη, να φτιάξουμε υβρίδια, ή να μιλήσουμε για ένα νέο είδος. Όλα τα στοιχεία προκύπτουν πυρηνικά, από τις ανάγκες του εκάστοτε τραγουδιού και τις προσλαμβάνουσες του καθένα από εμάς που συμμετέχουμε στην πραγμάτωση του.

Rejected: Σε έναν κόσμο που προτιμάει ολοένα και πιο σκληρό στίχο, εσείς μένετε να τονίζετε τα όμορφα συναισθήματα και λόγια. Γιατί πιστεύετε πως υπάρχει η παραπάνω τάση; Τί θέλετε να δείξετε εσείς μέσα από τους στίχους σας;

Usurum: Δεν πιστεύουμε ότι γράφουμε μόνο για όμορφα συναισθήματα. Όσο μιλάμε για τον έρωτα, ή κάνουμε τραγούδι μια όμορφη εικόνα, άλλο τόσο μιλάμε για το άγχος της ύπαρξης, τον θάνατο τον ίδιο, για το πως πασχίζουμε να υπάρχουμε μέσα στις σημερινές κοινωνικές δομές, τη μοναξιά, την απώλεια, το πένθος. Που ακόμα και όταν μιλάμε για τον έρωτα, έτσι όπως λέμε για τις όμορφες εκφάνσεις του, λέμε ταυτόχρονα και για την απουσία του και για τον πόνο που αυτός προκαλεί. Κάτι που όντως- πολλές φορές- ενδέχεται να μπερδεύει τον ακροατή ή την ακροάτρια, είναι ότι η μουσική επένδυση σκοτεινών στίχων, μπορεί να μην είναι αντίστοιχα σκοτεινή.  Επίσης, κάτι που κάπως όντως έχει προκύψει, είναι να μιλάμε για όλα αυτά τα σκληρά πράγματα, με όχι και τόσο σκληρές λέξεις. Είμαστε και εμείς οι ίδιοι έτσι, που δυσκολευόμαστε να επικοινωνήσουμε με σκληρές εκφράσεις. Το να εκφράζεσαι σκληρά βέβαια, δεν είναι απαραίτητα κακό, έχει να κάνει κιόλας με το τι έχει αντιμετωπίσει ο καθένας στη ζωή του. Όταν ένας άνθρωπος έχει υποστεί κακοποίηση ή περιθωριοποίηση π.χ., είναι πολύ λογικό να έχει χρειαστεί να μάθει να εκφράζεται έτσι. Και πολύ καλά κάνει. Εμάς δε μας έχουν συμβεί και τραγικά πράγματα στις ζωές μας, πάλι καλά, οπότε δε χρειάστηκε. Επίσης, κάτι που σίγουρα είμαστε κάπως μακριά από αυτό, είναι αυτά που γράφουμε να μοιάζουν με συνθήματα, ή σλόγκαν, ή τσιτάτα. Όλα αυτά όμως, αφορούν το τώρα και τη μέχρι τώρα πορεία μας. Ο τρόπος που εκφραζόμαστε και δημιουργούμε, αλλάζει με τα χρόνια. Μεγαλώνει μαζί με μας, επηρεάζεται από τα βιώματα μας και τις κοινωνικές συνθήκες. Όπως εμείς εξελισσόμαστε και μεταβαλλόμαστε, έτσι συμβαίνει και με την τέχνη μας, αφού εμείς και αυτή, δεν είμαστε ανεξάρτητες μεταξύ μας υπάρξεις.

Rejected: Μέσα από την μουσική σας μιλάτε πολύ συχνά για τον έρωτα με την πιο όμορφη και αγνή του μορφή. Πιστεύετε πως υπάρχει αυτός στις μέρες μας; Τί είναι έρωτας για εσάς;

Usurum: Ο έρωτας υπάρχει σε όλες τις εποχές, σε όλες τις καταστάσεις και με όλους τους τρόπους (φυσικά, σε ορισμένους τόπους και χρόνους, κάποιοι έρωτες απαγορεύονται ή κατακρίνονται κι αυτό είναι θλιβερό και ανεπίτρεπτο). Άρα ναι, ο έρωτας υπάρχει στις μέρες μας με πολλά πρόσωπα και πολλές εκφάνσεις. Ως αγνή μορφή θα λέγαμε τον έρωτα που δεν είναι εξουσιαστικός, χειριστικός, κακοποιητικός, ως κάτι που μπορεί μεν να σε πληγώσει, αλλά όχι να σε τραυματίσει ανεπανόρθωτα. Είναι κινητήρια δύναμη, είναι αντίδοτο στη θνητότητα, υπέρτατη ευτυχία, είναι και καταστροφή και θλίψη, είναι ενάντια στον ορθολογισμό. Είναι μαζί μεταφυσικός, αλλά και χημικές συνάψεις του εγκεφάλου, βιολογικά προκαθορισμένος, αλλά και μεταβλητός ανά πάσα στιγμή. Όλοι οι άνθρωποι, μαζί και με μερικά ακόμα ζώα πάνω στη γη, ασχολούμαστε με αυτόν, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, καθημερινά μέχρι να πεθάνουμε.

Rejected: Τί σας αρέσει στην Θεσσαλονίκη; Τί σας φαίνεται παράξενο;

Usurum: Στη Θεσσαλονίκη μας αρέσει -κυρίως- ότι είναι διαφορετική από την Αθήνα. Είναι σε αυτή τη θέση που είναι και είναι εμφανείς οι επιρροές της, σε όλα τα επίπεδα από τα Βαλκάνια και την Ανατολή. Αυτό την κάνει πιο ενδιαφέρουσα, πιο πολυπολιτισμική. Μας αρέσει η βόλτα στην παραλία και στην Άνω Πόλη. Μας αρέσει πολύ το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Το φαγητό, επίσης! Είναι επιπλέον, συγκεντρωμένα όλα σε μια μικρή ακτίνα στο κέντρο της πόλης, κάτι που την κάνει συναρπαστική. Δεν υπάρχει περίπτωση να μένεις εκεί για ένα – δυο χρόνια και να μην εμπλακείς, να μη γνωρίσεις τους ανθρώπους και τα μέρη που “πρέπει” να γνωρίσεις. Αυτό βέβαια το όμορφο στοιχείο, ίσως έχει και μια όχι και τόσο καλή πλευρά, κάνοντας τον εύκολο και γρήγορο κορεσμό μια σοβαρή πιθανότητα. Δε μας αρέσει σίγουρα όταν ακούμε από φίλους/ες και συναδέλφους/ισες ότι λιγοστεύουν οι χώροι έκφρασης και τέχνης. Δε μας αρέσει σίγουρα οπουδήποτε εκκολάπτεται ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, ο σεξισμός και κάθε είδους αποκλεισμός. Επίσης, οι άνθρωποι μας φαίνονται λιγότερο αγχωμένοι από τους κατοίκους της Αθήνας, κάτι το οποίο είναι ζητούμενο για εμάς που ζούμε σε τρελούς ρυθμούς καθημερινά. Τέλος, να πούμε ότι το κοινό της Θεσσαλονίκης είναι από τα πιο θερμά που έχουμε συναντήσει και συγκινούμαστε κάθε φορά που ερχόμαστε.

Rejected: Ποιά είναι τα επόμενα σας καλλιτεχνικά βήματα;

Usurum: Είμαστε σε πολύ δημιουργική και ενεργή φάση τόσο σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων όσο και δισκογραφικά. Ξεκινάμε τις επόμενες μέρες, μια βόλτα όπου θα περάσουμε από Βόλο, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο και Χανιά. Παράλληλα, ετοιμαζόμαστε για μια μεγάλη συναυλία στην Αθήνα τον Φλεβάρη, ενώ περιμένουμε να κλείσουμε και περισσότερες ημερομηνίες στην επαρχία. Σε αυτές τις εμφανίσεις δοκιμάζουμε και παίζουμε πολλά καινούρια τραγούδια, όπου από αυτά θα επιλέξουμε στη συνέχεια ποια θα αποτελούν τον επόμενο μας δίσκο. Έχουμε προγραμματίσει την ηχογράφηση για τον ερχόμενο Μάρτιο. Είμαστε χαρούμενοι και έχουμε αγωνία καθώς σε αυτόν τον δίσκο εξελίσσουμε τον ήχο μας προς πιο ηλεκτρονικές κατευθύνσεις, όπως επίσης σε κάποια τραγούδια επαναπροσδιορίζουμε τη σχέση μας με τη μουσική φόρμα και δοκιμάζουμε πιο ανοιχτά πράγματα που δεν εμπίπτουν κατά ανάγκη στη δομή του “κουπλέ – ρεφραίν”.

Rejected: Τί αλλάζει στην μουσική και την ενέργειά σας όταν παίζετε Live;

Usurum: Η αλήθεια είναι ότι αρκετές φορές μας έχουν πει ότι διαφέρει ο ήχος ανάμεσα στον δίσκο και στο live. Και ναι, όντως αλλάζουν πράγματα. Από τις ενορχηστρώσεις, μέχρι και την ίδια την ενέργεια που λες και ‘συ. Δεν είμαστε από τις μπάντες που θα πας σε live της και θα πεις “πωπω ακούγεται δίσκος!”. Σίγουρα, όταν γράφουμε δίσκο είμαστε πιο “ψύχραιμοι”, έως και πιο αποστασιοποιημένοι σε φάσεις. Όταν παίζουμε ζωντανά, είναι άλλη η φόρτιση, άλλες οι δυναμικές μεταξύ μας, γενικά είναι ένα πράγμα ζωντανό που μεταβάλλεται από εμφάνιση σε εμφάνιση. Κάπως μας αρέσουν αυτές οι διαφορές, καθώς έτσι, έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε διαφορετικές μας πτυχές και να μας εξερευνίσουμε σε ποικίλλες καταστάσεις.