Τρεις mates έχουν φτιάξει ένα τρελό συγκρότημα και μας συστήνονται. Η Μαρία στην φωνή, ο Αδάμ στο synthesizer και ο Θωμάς στα κρουστά, ή αλλιώς οι M.A.T.E., είναι εξαιρετικοί μουσικοί της ηλεκτρονικής μουσικής και στα live τους γίνεται πάντα ο καλός χαμός. Στην παρέα, είναι εξίσου εξαιρετικοί, γεμάτοι θετική διάθεση και χιούμορ. Μας έβαλαν στο στούντιο τους στα Λαδάδικα και ταυτόχρονα στον κόσμο τους. Μέχρι να έρθει το επόμενο live και να χτυπηθούμε μαζί τους, μάθαμε την ιστορία και την πορεία τους μέσα στα χρόνια. Πάνω απ’ όλα απολαύσαμε την παρέα τους και κάναμε μια πολύ ευχάριστη κουβέντα.

Πώς ξεκίνησε το συγκρότημα;

Θωμάς: Τα ’φερε η μοίρα, βρεθήκαμε μέσω ενός κοινού φίλου με τον Αδάμ, το Νοέμβριο του 2011.

Αδάμ: Εγώ έγραφα ηλεκτρονικά, ο Θωμάς έγραφε τύμπανο και θέλαμε να το μπλέξουμε. Είχα ένα χώρο, ένα στούντιο που είχα τα τύμπανα για να μελετάω και πήγαμε εκεί και αρχίσαμε να κάνουμε πρόβες- έτσι συστηματικά- ένα δίμηνο τρίμηνο και από αυτό κάτι προέκυψε. Όταν βγήκε κάποιο υλικό είπαμε να κάνουμε κάποια live.

Θωμάς: Κάναμε πρώτα ένα prive live στο σπίτι ενός φίλου με την ευκαιρία της μετακόμισης του και πήγε καλά αυτό. Μετά από δύο εβδομάδες κάνουμε το πρώτο ανοιχτό live στα «Άπειρα μόρια», ένα μυθικό μαγαζί που υπήρχε στην αγορά Μοδιάνο.

Η Μαρία πώς προέκυψε στη παρέα;

Αδάμ: Είχαμε δοκιμάσει κάποια samples από γυναικεία φωνητικά σε ένα κομμάτι και μας άρεσε. Μετά ψάξαμε για γυναικεία φωνή και προέκυψε και η Μαρία όπου τελικά δεν έγραψε ένα, αλλά πέντε κομμάτια στο πρώτο δίσκο και έγινε μέλος του συγκροτήματος.

Μαρία: Ο Αδάμ ήξερε την καθηγήτρια της φωνητικής μου και του πρότεινε εμένα. Εγώ δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελαν, νόμιζα πως γράφουν μουσική για παράσταση. Πήγα στο στούντιο και τους είπα “τι θα γράψουμε; για παράσταση”; Μου είπαν “όχι συγκρότημα είμαστε”. “Εντάξει”, λέω, “βάλε”. Μου άρεσε πολύ η μουσική που έπαιζαν τα παιδιά αν και εγώ τότε δεν είχα σχέση με την ηλεκτρονική μουσική. Είχα ένα jazz-blues συγκρότημα εκείνη την εποχή και παίζαμε διασκευές. Άρχισαν, λοιπόν, να βάζουν αυτοί μουσική, ηχογραφούσα εγώ και στο τέλος μου είπαν για πλάκα “θα σας ειδοποιήσουμε”. Τώρα ξέρω ότι το είπαν για πλάκα, τότε όμως δεν ήμουν σίγουρη. Ήταν πολύ υποστηρικτικοί, όμως, και μου έδωσαν ένα φλασάκι με όλα τα κομμάτια και μου είπαν να κάνω ότι θέλω, σε όποιο κομμάτι θέλω. Μου είπαν, επίσης, πως σε δύο εβδομάδες είχαν live και με ρώτησαν αν ήθελα να συμμετέχω. Μπήκα κανονικά στο live. Ήταν πολύ δύσκολες αυτές οι δύο εβδομάδες, γιατί όλη την ώρα έγραφα στίχους και αναρωτιόμουν τι θα κάνω. Βγάλαμε 3-4 κομμάτια τελικά.

Μιλήστε μας για τους δίσκους σας…

Αδάμ: Το 2013 βγήκε ο πρώτος δίσκος και είναι ομότιτλος με το ακρώνυμο του ονόματός μας. «Meetings along the edge». Ο τίτλος υπάρχει σε ένα αλμπουμ του Ραβί Σανκάρ και το ακρωνύμιο mate σημαίνει ένα εκατομμύριο πράγματα και μας ταίριαξε. Και ο τίτλος έχει ζουμί: συναντήσεις στο μεταίχμιο. Φλερτάραμε με τα όρια τόσο μουσικά όσο και στη φάση που ήμασταν τότε. Όχι πως τώρα, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα.

Θωμάς: Το 2014 αλλάξαμε στούντιο και γράψαμε το δεύτερο μας δίσκο σε αυτό το στούντιο που είμαστε τώρα, στα Λαδάδικα. Ο δεύτερος δίσκος ξεκίνησε μαζί με τη Μαρία. Δεν έγινε δηλαδή, όπως τον πρώτο, που είχαμε ήδη γραμμένα τα κομμάτια και μπήκε η φωνή της Μαρίας εμβόλιμα. Έτσι, το 2016 βγήκε ο δεύτερος δίσκος που ονομάζεται «Τransitions». Μετά το «meetings along the edge» περάσαμε μία μεταβατική περίοδο, είτε από μία κατάσταση σε μία άλλη, είτε από τα δύο σημεία σε δύο άλλα σημεία και έτσι ονομάσαμε το δίσκο «Τransitions».

Μαρία: Ο τρίτος δίσκος άργησε. Ήρθε το 2020. Θα ήταν νωρίτερα, αλλά αργήσαμε λόγω covid και καραντίνας. Τα κομμάτια υπήρχαν από νωρίτερα, αλλά μας πήρε χρόνο η ολοκλήρωση τους. Έτσι ολοκληρώθηκαν στο τέλος του 2020 και βγήκε ο δίσκος “New obsession”.

Αδάμ: Το 2021 βγήκε ο τελευταίος μας δίσκος, ο οποίος έχει μόνο ορχηστρικά κομμάτια μέσα. Και αυτός μέσα στην καραντίνα έγινε και είναι κάποια κομμάτια τα οποία δεν μπήκαν στον πρώτο δίσκο. Είναι πιο πειραματικός και έχει λίγο διαφορετικό ήχο, σε σχέση με τους άλλους.

Πώς δημιουργείτε μουσική και πώς θα χαρακτηρίζατε τον ήχο σας;

Αδάμ: Πάντα μας παίρνει χρόνο να καταλήξουμε στην τελική δομή των κομματιών. Η τελική τους μορφή, συνήθως βγαίνει στην ηχογράφηση. Η εξέλιξη για εμάς έρχεται οργανικά και σχετίζεται με την πορεία, τα ερεθίσματα μας και τον τρόπο που προσεγγίζουμε τη θεωρία της μουσικής. Τον ήχο μας, τον χαρακτηρίζουμε, σαν ένα ηλεκτρονικό σουφλέ. Έχει μέσα, drum n base reggae-dub, dubstep, garage και ότι άλλο θες.

Θωμάς: Θέλουμε να μη μας περιορίζει ένα είδος και να είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε. Αυτό στο τέλος δημιούργησε και την αισθητική μας, το οποίο έχει μέσα alternative και indie ήχο. Εμείς δεν έχουμε ανάγκη να χαρακτηρίζουμε κάπου στον ήχο μας, η βιομηχανία το έχει ανάγκη αυτό. Το να μην ανήκουμε κάπου συγκεκριμένα μουσικά όμως, μας έχει δημιουργήσει προβλήματα… σε φεστιβάλ –για παράδειγμα- στα οποία δεν ξέρουν πού να μας κατατάξουν, γιατί δεν είμαστε ούτε ροκ, ούτε ποπ, ούτε ραπ. Κάποιες φορές, μας βάζουνε στο rap line-up,  πράγμα το οποίο δεν δουλεύει πολύ καλά.

Αδάμ: Μας αρέσει πολύ η δημιουργία και ο πειραματισμός. Πως μέσα από την δημιουργική διαδικασία, μπορεί να προκύψει έκπληξη. Αυτή η ιστορία παραγωγής, μας δημιουργεί ενθουσιασμό και στην καθημερινότητα.

Μαρία: Εμένα μου αρέσει το ύφος, μου αρέσει πως είναι σκοτεινά όλα τα κομμάτια. Ακόμα και τα φωτεινά είναι σκοτεινά και η μουσική μου εμπνέει ωραίες εικόνες και ιστορίες στιχουργικά. Μέσα στα κομμάτια μας, έχουμε βάλει την Κοκκινοσκουφίτσα, την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, το αλογάκι της Παναγίας…

Πολύ όμορφα είναι τα εικαστικά των δίσκο σας και η αισθητική τους. Συνεργάζεστε με συγκεκριμένους καλλιτέχνες γι’ αυτά;

Μαρία: Επιλέγουμε συναδέλφους των οποίων μας εμπνέει δουλειά. Τους δίνουμε μία καθοδήγηση και ανταλλαγή ιδεών, πάνω στο πώς θέλουμε να γίνει η δουλειά και τους αφήνουμε να δημιουργήσουν. Έτσι λειτουργεί ο αισθητικός μας κώδικας το οποίο έχουν εδραιώσει τα παιδιά (ο Αδάμ και ο Θωμάς) και παγιώθηκε με τα χρόνια. Είναι σημαντικό, η μουσική και το artwork που βλέπεις, να παραπέμπει στην ηλεκτρονική μουσική. Το artwork του πρώτου δίσκου είναι από έναν ινδονήσιο καλλιτέχνη, τον οποίον βρήκαν τα παιδιά και επικοινώνησαν μαζί του και είναι φτιαγμένο με τεχνική με λάδι σε νερό. Το artwork του δεύτερου δίσκου, το έφτιαξε ένα παιδί από το Βερολίνο και είναι κολάζ. Το artwork του τρίτου δίσκου, το έφτιαξε ένας καλλιτέχνης από την Αθήνα και το τέταρτο είναι από την Όλγα Δέη, μία καλλιτέχνιδα από τη Θεσσαλονίκη και είναι φωτογραφία από ένα βενζινάδικο.

Πού έχετε κάνει live μέχρι στιγμής;

Θωμάς: Έχουμε παίξει σε όλους τους πιθανούς χώρους που θα μπορούσαμε να παίξουμε στη Θεσσαλονίκη, όπως επίσης και σε φεστιβάλ. Έχουμε παίξει και σε αρκετά μαγαζιά στην Αθήνα και λίγο στην επαρχία.

Μαρία: Έχουμε κάνει opening σε καλλιτέχνες που ήρθαν από το εξωτερικό. Εμείς δεν έχουμε πάει ακόμα στο εξωτερικό, αλλά ελπίζουμε τώρα η Νικόλ, η μάνατζερ μας, να μας κλείσει live και στο εξωτερικό.

Νιώθετε πως η ιδιαιτερότητα του ήχου σας, δυσχεραίνει την ένταξη σας στην μουσική σκηνή της Ελλάδας;

Μαρία: Είμαστε λίγο στην απέξω.

Θωμάς: Είμαστε πολύ στην απέξω, όχι λίγο. Ενώ παίζουμε ηλεκτρονική μουσική, τα αμιγώς ηλεκτρονικά events δεν μας αναγνωρίζουν σαν ηλεκτρονικούς και οι υπόλοιπες μπάντες, οι οποίες δεν παίζουν ηλεκτρονική μουσική, μας θεωρούν πολύ ηλεκτρονικούς και δεν μας συμπεριλαμβάνουν. Έτσι, βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο, τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Ψάχνουμε να μας υποδεχτεί ένα σινάφι, αλλά δεν μας υποδέχεται κανένας.

Αδάμ: Με αυτόν τον τρόπο δικαιολογούμε και το όνομά μας.

Θωμάς: Χρειάζεται ακόμη χρόνο, ο κόσμος στην Ελλάδα, για να έρθει σε επαφή με την ηλεκτρονική μουσική και να καταλάβει την αξία της. Δεν είμαστε κι εμείς- ίσως- ιδιαίτερα επικοινωνιακοί. Η δυναμική μας, για την οποία είμαστε περήφανοι έχει έρθει μέσα από την δουλειά μας.

Γιατί να έρθει κάποιος σε Live σας;

 Θωμάς: Έχει φουλ ενέργεια από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό των live μας.

Αδάμ: Έχει θέαμα, έχει ένταση, έχει performance που κάνει η Μαρία. Έχει και εμένα που κάθομαι στη γωνία και μετά έρχονται κάποιοι και μας λένε “ο DJ ήταν καταπληκτικός” (γέλια)

Μαρία: Όποιοι ξέρουν από ηλεκτρονική μουσική όμως, καταλαβαίνουν την αλληλεπίδραση που έχει ο Αδάμ με τον κόσμο.

Μαρία: Το θετικό -για μένα- είναι πως ο κόσμος που έρχεται, γίνεται κατευθείαν fan και μετά έρχεται για πάντα. Περνάνε όντως καλά και καταλαβαίνουν αυτό που κάνουμε. Το παίρνουν όλο. Ακόμη, άσχετα άτομα με την ηλεκτρονική μουσική, βιώνουν όλο αυτό που συμβαίνει, παίρνουν αυτό που θέλουν και ξεφεύγουν. Μαζί τους ξεφεύγουμε κι εμείς. Γίνεται αυτό που πρέπει να γίνει σε μία συναυλία.

Αδάμ: Τους σταματάμε τους συνειρμούς. Το ρουφάνε όλο.