Επίσης, είχα την τύχη και τη χαρά να συνεργαστώ σε μια νέα παρέα – τους Enigma-
με τον Κυριάκο Δανιηλίδη και την Αστέρω Χαριτίδου που κάναμε μαζί το δύσκολο – ένα πολύ όμορφο παιδικό με όρεξη, χαρά κι ειλικρίνεια προς τους εαυτούς μας και ύστερα προς τα παιδιά με τίτλο “Ταξίδι στο χρόνο” που πήγε ανέλπιστα καλά και θα το συνεχίσουμε.
Ακόμη, αισθάνομαι πολύ μεγάλη χαρά που ήρθα από πέρσι σε επαφή με το κείμενο του Χόρχε Μπουκάι “Ιστορίες να σκεφτείς”. Ένα κείμενο που με ταρακούνησε. Μιλά για την ανθρώπινη φύση εις βάθος. Για την αγάπη, τον έρωτα, την τιμιότητα, το θάνατο, για τα συναισθήματα κι όλα αυτά δοσμένα με τρυφερότητα και ρομαντικότητα κάτω από τη σκηνοθεσία του Αντώνη Καραγιάννη. Κι επί σκηνής, μια όμορφη παρέα ο Γιάννης, η Στέλλα, η Χριστίνα αφηγούμαστε όλοι μαζί αυτές τις ιστορίες.

Στο Metropolitan,  φυσικά ένα θέατρο που το ευχαριστώ πολύ καθώς με φιλοξενεί με έναν πολύ όμορφο τρόπο εδώ και τρία χρόνια.
Μ’ αρέσει το θέατρο κι η μουσική, γιατί δημιουργούν παρέες… και το αγαπημένο μου;
Τα φαγοπότια μετά από τις πρόβες και τις παραστάσεις… Αυτά από εμένα.