Ο Διονύσης καταγράφει 3 επιλογές για 3 ομοιότητες του “Υμπύ” -θεατρικής παράστασης που συμμετέχει- με τους σημερινούς πολιτικούς ηγέτες, μας λέει τρεις αντιδράσεις θεατών από την παράσταση που του έκαναν εντύπωση και τρια όνειρα που έχεις για την θεατρική ομάδα, την Γκραν Γκινιόλ.

Έχω 3 επιλογές.

Έχω 3 ευχές.

Έχω 3 όνειρα.

Έχω 3 ζωές;

Εδώ που φτάσαμε φίλε μου, μόνο η Μπουμπού μπορεί να δώσει τη λύση… γιατί εδώ που τα λέμε μόνο η Μπουμπού μπορεί να καταστρώσει σχέδιο…. Σωστό σχέδιο…

Που λες εμείς (Γκραν Γκινιόλ) έχουμε κάνει μια βουτιά με τα μούτρα στον «Υμπύ τον τύραννο», εκείνον τον ανεκδιήγητο τον τύπο που ξυπνάει και κοιμάται με έναν σκοπό στη ζωή του… Να φάει.. να φάει…. Να φάει. Χωρίς κανέναν ενδοιασμό χωρίς κανέναν οίκτο… αρπάζει χρήματα μέσω των φόρων, τους οποίους διπλασιάζει και τριπλασιάζει μόνο και μόνο για να βάλει χρήματα στην τσέπη του… Ώπα! Ώπα! Βγάζουμε που λες το κεφάλι (από τη βουτιά στον «Υμπύ») και κοιτάζουμε γύρω μας…

Κοίτα να δεις τώρα, που τελικά ο «Υμπύ» δεν είναι δα μόνο ένα προϊόν μυθοπλασίας ε; δεν είναι και τόσο μακριά από το σήμερα …. Κοίτα να δεις φίλε μου που βρίσκεις τέτοιους τύπους εκλεγμένους που βάζουν χέρι στη ζωή σου… που σου δίνουν ψίχουλα (ξέρεις βοηθήματα…. Επιδόματα…. Pass) και μετά μπορούν να σε στείλουν και στον πόλεμο άμα λάχει… και γιατί όχι; Ποιος μπορεί να τους ελέγξει;

Κοίτα να δεις φίλε μου, που υπάρχουν κάποιοι τέτοιοι τύποι που φυλακίζουν, σκοτώνουν, εξοντώνουν όλους αυτούς που στέκονται εμπόδιο στα σχέδιά τους (το είπε η Μπουμπού εξ άλλου: κάνε εκεί πέρα ένα μακέλεμα κι ούτε γάτα ούτε ζημιά…). Πάντα υπάρχει ένας πειστικός τρόπος να καλύψεις τέτοιου είδους εγκλήματα… τους βαφτίζεις όλους αυτούς εχθρούς της πατρίδας, προδότες και τρομοκράτες και τους μακελεύεις ανενόχλητος.

Κοίτα να δεις φίλε μου, που υπάρχουν κάτι τέτοιοι τύποι που φτιάχνουν νόμους και τους χρησιμοποιούν υπέρ των συμφερόντων τους και των φίλων τους.. Κι όταν αυτό αποκαλύπτεται σου λέει «παρέα τα φάγαμε ρε μπαγάσα» κι εσύ νιώθεις ενοχές που δε ζήτησες απόδειξη για την τυρόπιτα που αγόρασες και κατέρρευσε το κράτος…..

Τα λέμε στην παράσταση όλα αυτά…. τα λέμε καθαρά με ημερομηνίες και γεγονότα… τα έχουμε βάλει εμβόλιμα για να κάνει καθένας τον παραλληλισμό με τον «Υμπύ» τον γκροτέσκο εκείνον κλόουν τύπο που μαζί με την πανούργα γυναίκα του (την Μπουμπού, ντε) έχουν καταφέρει να ρημάξουν μια χώρα ολόκληρη. Είναι αστείο το ζευγάρι σουρεαλιστικό και όλη η παρέα τους μαζί… βγαζουν γέλιο… και το κοινό το απολαμβάνει…. Ξέφρενοι οι ρυθμοί… ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι.. κ εκεί που ηρεμεί η παράσταση… πάει για φινάλε και ο Υμπύ κάνει έναν απολογισμό από τις χώρες που πέρασε, ρήμαξε, τον ρήμαξαν, τον έδιωξαν και λέει : «Καλή η Πολωνία, καλούτσικη η Λιθουνία, καλύτερη η Ρωσία αλλά…» κ εκεί πάνω στην παύση πετάγεται ο θεατής και λέει αυτό που σκέφτεσαι … «αλλά σαν την Χαλκιδική δεν έχει». Εκείνη την στιγμή όλα περνούν από το μυαλό σου… και σκέφτεσαι να κατέβεις να τον φιλήσεις… να κατέβεις να τον…. Αλλά όπως και να το κάνουμε, σαν την Χαλκιδική δεν έχει… (μύθος!). Το σχόλιο αυτό καθένας το αποκωδικοποιεί όπως νομίζει και θεωρώ πως έχει πολλές, πάρα πολλές ερμηνείες για τον τρόπο σκέψης μας και για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητά μας….

Αντιδρά ευχάριστα το κοινό στην όψη του ζευγαριού Μπούμπη και Μπουμπούς. Είναι παράταιρο, είναι βαλμένο όμως στην παράσταση λειτουργικά… μέσα στο χάος που έχουμε χτίσει. Αυτοί οι δύο που ερωτοτροπούν με τον δικό τους κώδικα.. με βρισιές και προσβολές που κρύβουν πάθος και μια εξάρτηση ιδιαίτερη του ενός από τον άλλον. Η Μπουμπού (εγώ είμαι η Μπουμπού στην παράσταση…) κρατάει ένα αξεσουάρ, μια βεντάλια, rainbow, σύμβολο και της ηλικίας, και της ματαιοδοξίας και όπου αλλού θέλει να πάει το μυαλό του θεατή. Η παράσταση είναι ανοιχτή σε όλες τις ερμηνείες είπαμε. Εμείς δίνουμε τα στοιχεία…

Είναι ευχάριστο να βλέπεις τα πρόσωπα των θεατών να γελούν, να συναινούν να σχολιάζουν με τον διπλανό τους… ναι αυτή είναι η εξουσία, ναι όσο γελοίο θέαμα και να είναι, τελικά αυτό είναι το πρόσωπό της.

Οι ευχές είναι λίγο κλισέ, νομίζω… αλλά εύχομαι να συνεχίσουμε να είμαστε τρελοί (με την καλή έννοια), να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε έξω από τον ασφαλή μας χώρο… να πορευόμαστε με άγνοια κινδύνου και με οδηγό το ένστικτο, το πάθος και την αγάπη μας για αυτό που κάνουμε… Το σπουδαιότερο όλων, εύχομαι να συνεχίσουμε να κοιταζόμαστε στα μάτια με καθαρό βλέμμα και με αγάπη… χωρίς δεύτερες σκέψεις… και να μοιραζόμαστε…να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον… αυτό σημαίνει ομάδα. Η ζωή, η τέχνη, η αγάπη θέλει μοίρασμα και το μαζί πάντα κερδίζει… Ελπίζω το τζίνι να τις πραγματοποιήσει τις ευχές… δεν είναι τρεις, αλλά δεν είναι και πολλές…

* Μετά από την ενθουσιώδη υποδοχή και τις εξαιρετικές κριτικές που έλαβε, ο Υμπύ Τύραννος του Alfred Jarry, η αθυρόστομη κωμωδία της Γκραν Γκινιόλ σε σκηνοθεσία Χρήστου Παπαδημητρίου, παίρνει παράταση για ένα ακόμα Δευτερότριτο στο Eightball Club Θεσσαλονίκης, στις 18-19 Δεκεμβρίου!