Η Σκανδιναβή σκηνοθέτης, πακιστανικής καταγωγής, Ιράμ Χακ επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη κι η νέα της ταινία, “What Will People Say”, η οποία αποτελεί την επίσημη υποψηφιότητα της Νορβηγίας για το Οscar ξενόγλωσσης ταινίας φέτος, προβλήθηκε στις αίθουσες της Θεσσαλονίκης. Μία σοκαριστική αυτοβιογραφική ιστορία, μάθημα για όλους μας, καθώς τέτοια φαινόμενα διαδραματίζονται καθημερινά δίπλα μας.

Η υπόθεση ξεκινάει από το Όσλο. Η 16χρονη μαθήτρια, Νίσα ακροβατεί ανάμεσα σε δύο ζωές. Από τη μία αυτή του Δυτικού Κόσμου, παρέα με τους φίλους και συμμαθητές της, από το σχολείο μέχρι τα ξέφρενα πάρτυ κι από την άλλη αυτήν του καθωσπρεπισμού της Ανατολής στο σπίτι. Την εύθραυστη αυτή ισορροπία που βιώνει ως έφηβη, έρχεται να διαταράξει βίαια, κυριολεκτικά και μεταφορικά, η σύγκρουση των δύο κόσμων σε μία σκηνή. Έκτοτε το σκηνικό μεταφέρεται …

Η τιμωρία σκληρή. Μέσα σ΄ένα βράδυ αλλάζει όλη της η ζωή κι από τα χιόνια, μεταφερόμαστε στον ήλιο της Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν. Εντελώς διαφορετικές εκεί οι συνθήκες ζωής, οι ανέσεις κι οι δυνατότητες εξέλιξης ενός νέου ανθρώπου. Η περίοδος προσαρμογής στη νέα κουλτούρα είναι ιδιαίτερα επίπονη, καθώς ζει έντονα μία εσωτερική πάλη. Την ώρα, που πάει να ορθοποδήσει όμως και πάλι η μοίρα της φέρει άσχημο χτύπημα και βρίσκεται εκ νέου στο μάτι του κυκλώνα.

Πρόκεται για ένα σαφές κοινωνικοπολιτικό σχόλιο. Η αγάπη της οικογένειας εξελίσσεται σε μία φυλακή για τη ψυχή του νεαρού κοριτσιού. “Μάθε να συμβιβάζεσαι”. Μία πλήρης υποταγή της συνείδησης και των “θέλω”, πριν προλάβει να γευτεί τον έρωτα. Μία κλειστή κοινωνία ανθρώπων, ανδροκρατούμενη, μέσα σε έναν κόσμο προοδευτικό κι από την άλλη καταπίεση και το μη χείρον βέλτιστον στο έτερο φόντο. Παντού όμως, κυριαρχεί η διαφθορά κι η εκμετάλλευση των αδύναμων.

Καταδικασμένη σε μία αιώνια δυστυχία, καλείται να επιλέξει ανάμεσα στον θάνατο και την επανάσταση. “Δεν μπορούσες να γεννηθείς νεκρή” … Κι όμως αντέχει, είναι αποφασισμένη να αλλάξει το πεπρωμένο της και να διεκδικήσει το δικαίωμα στην ελευθερία και την επιλογή. Γενναία φυσιογνωμία και πολύ δυνατή ερμηνεία από την Μαρία Μοζντάχ στο ντεμπούτο της απέναντι στην κάμερα.

Η άποψη του κόσμου, του περίγυρου, πάνω από την οικογένεια. “Σίγουρα μας συζητάνε”. Η καχυποψία κυριαρχεί. Το βλέμμα του πατέρα έχει το δικό του ειδικό βάρος σε κάθε σκηνή. Από το πως τιμάει την πατρογονική παράδοση, μέχρι το τελευταίο, που αποδέχεται εν μέρει τα λάθη του κατά την ταπεινή μου άποψη. Ένα φιλμ για γερά νεύρα, ικανό να σε ταράξει, να σε ταρακουνήσει και φυσικά να σε συγκινήσει…