Ο τόπος ετούτος μεταμορφώθηκε σ’ ένα εκτροφείο μελαγχολίας, μιας αθεράπευτης νοσταλγίας για κάτι που και οι δυο ποθήσαμε και δε μας χαρίστηκε. Λάθος χρόνος, λίγη τόλμη. Διάλεξε μια αιτία, λίγη σημασία έχει.  Η θλίψη πλέον μ’ ακολουθεί σαν σκύλος πιστός, φαίνεται να βρήκε το ρυθμό των βημάτων μου και έγινε σκιά. Αποφεύγω τις ερωτικές ιστορίες και τις ρομαντικές ταινίες. Εκείνες που λίγο πριν το τέλος γίνεται μια ανατροπή και η ευτυχία τους κλείνει το μάτι. Αυτή την ανατροπή περίμενα και εγώ. Και τότε, και τώρα. Αλλά η ζωή δεν είναι ταινία, δεν είναι πασπαλισμένη με χρυσόσκονη και ατάκες ηθοποιών που προκαλούν ρίγη και συγκινήσεις. Η αληθινή ζωή είναι ένα σύνολο επιλογών, μη αποφάσεων, δειλών συμβιβασμών, χαμηλόφωνων στιγμών ονείρων και καταπιεσμένων συναισθημάτων.