Πεμπτουσιωτές*: Κυνηγώντας το Βόρειο Σέλας

*Εμπειρίες, αντικείμενα, εικόνες, έργα τέχνης, μουσικές, ταινίες, πρόσωπα κ.ά.  τα οποία μας συντάραξαν και στα οποία χαρίσαμε κομμάτια από τη ψυχή μας, ώστε -μέσω αυτών- να παραμείνουμε αθάνατοι.

Αυτήν τη φορά θέλω να μιλήσουμε για όνειρα. Όχι αυτά που βλέπεις στον ύπνο σου, τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με τα μάτια και τη ψυχή ορθάνοιχτα. Σαν αυτά που έκανες τότε στα 18, όταν φανταζόσουν εσένα και τους κολλητούς σου να γυρίζετε όλον τον κόσμο. Ή τα άλλα, που ξεστόμιζες μόνον όταν είχες πιει. Σαν να φοβόσουν πως αν αποκτήσουν φωνή και δεν καταφέρεις να τα πραγματοποιήσεις, θα γίνουν θηρία και θα σε κατασπαράξουν. Όνειρα τρελά, πόθοι μυστικοί, θέλω ανείπωτα. Ζωές άχρωμες μέσα σε μία κοινωνία που αποθεώνει την ασφάλεια μίας πεζής και ρεαλιστικής καθημερινότητας, που «σκοτώνει» την ποίηση, το ρομαντισμό, τη φαντασία και και το όνειρο, που τρέμει την αβεβαιότητα και τον κίνδυνο μίας οποιασδήποτε ματαίωσης. Λες και η ίδια δεν έσφαλλε ποτέ… Ένα από τα δικά μου ανομολόγητα όνειρα ήταν να δω το Βόρειο Σέλας. Από μικρός περπατούσα με τα μάτια καρφωμένα ψηλά, συνεπαρμένος από όσα μαγικά παρατηρούσα, αλλά και από αυτά που μου κρύβονταν. Έτσι, η ιδέα και μόνο να γίνω μάρτυρας ενός τόσο μεγαλειώδους φαινομένου αποτελούσε για μένα διακαή πόθο. Πόθο που εντέχνως φρόντιζα κατά καιρούς να σβήνω, καθώς το κόστος μίας τέτοιας απόπειρας (καθώς κανείς δεν σου εγγυάται πότε θα είναι ορατό) έμοιαζε απαγορευτικό. Τίποτε όμως, μήτε όνειρο μήτε εφιάλτης, δεν μοιάζει το ίδιο τρομακτικό όταν το μοιράζεσαι.

Ήταν, λοιπόν, το βράδυ των γενεθλίων μου, όταν μία αγαπημένη φίλη μου δίνει ένα φάκελο με το δώρο μου. Τον ανοίγω, διαβάζω «Thessaloniki to Oslo». «Ευχαριστώ πολύ» της λέω κάπως μουδιασμένα, γιατί δεν έχω ιδεά που είναι το Όσλο (ναι, είμαι τόσο αγεωγράφητος). Αυτή ήταν η αρχή για να πραγματοποιήσω το δικό μου όνειρο. Ένα μικρό σπρώξιμο, ένα βήμα πίστης, μία χειροπιαστή διαβεβαίωση από κάποιον δικό σου άνθρωπο πως όλα είναι εφικτά. Για τους επόμενους έξι μήνες οργανώναμε προσεκτικά αυτό το ταξίδι, που βαθιά μέσα μου ήξερα, πως δεν επρόκειτο να επαναληφθεί.

Έχοντας, λοιπόν, το Όσλο ως βάση, αποφασίσαμε πως, για να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιτυχίας, θα πρέπει να φτάσουμε όσο πιο βόρεια γίνεται. Έτσι, επιλέξαμε το Τρόμσο, όμορφη πόλη, με συχνές εμφανίσεις του φαινομένου και φθηνή ανταπόκριση από το αεροδρόμιο του Όσλο (σε προκαλώ να το βρεις στο χάρτη, για να σου αποδείξω πως δεν αστειευόμουν!). Η πόλη τόσο ξένη, μα και τόσο όμορφη. Ολόλευκη μέχρι εκεί που συναντιόταν με τη θάλασσα, ένας ήλιος φωτεινός μα εμφανώς αδύναμος, παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο με τα πέδιλα σκι τους και θερμοκρασίες που κυμαίνονταν από 0 έως -17 βαθμούς Κελσίου. Και να σημειωθεί, πως δεν μπαίνω στη θάλασσα πριν τον Ιούλιο γιατί κρυώνω! Οι οργανωμένες εξορμήσεις ήταν ,δυστυχώς, απλησίαστες, οπότε το πρόγραμμα είχε ως εξής: τουρισμός και εξερεύνηση της πόλης μέχρι το απόγευμα και έπειτα, με τη βοήθεια μίας εκ των εφαρμογών που καταγράφουν τη δραστηριότητα του φαινομένου, ατελείωτες βόλτες σε γειτονικούς λόφους κυνηγώντας το όνειρο και σκοπιά στο παράθυρο του σπιτιού μας.

Τις δύο πρώτες ημέρες, το Βόρειο Σέλας δεν μας έκανε τη χάρη. Μπορείς να φανταστείς απογοήτευση. Όμως, βαθιά μέσα μου ήξερα πως δεν θα φύγουμε έτσι. Ένιωθα λες και μου χρωστούσε, πλέον, μία του εμφάνιση. Ευτυχώς, σταθήκαμε τυχεροί. Έτσι, το βράδυ της τρίτης ημέρας, με θυμάμαι να τρέχω αλαφιασμένος στους δρόμους με  ένα σορτσάκι και ένα μπουφάν κακήν κακώς ρηγμένο στην πλάτη μου στους -17, έχοντας δει από το παράθυρο την ώρα της «σκοπιάς» μου, τις πρώτες πράσινες πινελιές. Το κοιτούσα αχόρταγα προσπαθώντας να απαθανατίσω κάθε του δευτερόλεπτο. Πίστευα, πως είχε εμφανιστεί μόνο για εμάς, καθώς αυτό ήταν το προτελευταίο μας βράδυ. Δεν ένιωθα μήτε κρύο, μήτε κούραση. Μονάχα μία πρωτόγνωρη έξαψη, σαν να είχα μόλις ανακαλύψει τον κόσμο. Ένα αίσθημα απόλυτης ευτυχίας και πληρότητας που εύχομαι να το βιώσεις κι εσύ.

Ως προς το πρακτικό κομμάτι, αφού τα κατάφερα εγώ, σίγουρα μπορείς και εσύ. Μέσα στο διάστημα αυτών των έξι μηνών, προσθέταμε σταδιακά τις πτήσεις, τη διαμονή και τα υπόλοιπα έξοδα, καλύπτοντας, έτσι, σχετικά αναίμακτα το συνολικό κόστος. Και να σου εκμυστηρευθώ κάτι; Άξιζε κάθε περικοπή και κάθε στέρηση. Αυτό το ταξίδι υπήρξε η δική μου παρένθεση στη ρουτίνα της καθημερινότητας, η προσωπική μου νίκη στο φόβο της ματαίωσης, η κατάκτηση ενός μεγάλου και τρελού μου ονείρου. Και δεν θα τα κατάφερνα μόνος μου. Γι’ αυτό να ονειρεύεστε φωναχτά!

Υστερόγραφα Αγάπης

Εάν συμμερίζεσαι το ίδιο όνειρο, μην έχεις δεύτερες σκέψεις. Σε διαβεβαιώ πως δεν θα σε απογοητεύσει. Εάν επιλέξεις τη Νορβηγία, έχε υπόψιν σου πως πρόκειται για μία ακριβή χώρα. Ωστόσο, με τον κατάλληλο προγραμματισμό, αποτελεί έναν απόλυτα εφικτό στόχο.

Προσωπικά δεν επέλεξα κάτι οργανωμένο για οικονομικούς λόγους, αν και αναγνωρίζω την ασφάλεια που μπορεί να σου προσφέρει σε πολλούς τομείς. Στη δική μας περίπτωση το σχέδιο δούλεψε εξαιρετικά, καθώς και το Βόρειο Σέλας είδαμε και το συνολικό κόστος του ταξιδιού μας ήταν 2-3 φορές μικρότερο από αυτό οποιουδήποτε οργανωμένου πακέτου.

Η πόλη του Όσλο είναι υπέροχη. Φρόντισε να της αφιερώσεις χρόνο.

Εάν στο επιτρέψουν ο χρόνος και ο προϋπολογισμός σου, η πόλη του Μπέργκεν είναι, επίσης, μαγική για μία σύντομη επίσκεψη.

Εάν πρέπει να διαλέξω έναν πεμπτουσιωτή, αυτός είναι ο δικός μου…