Καβάλησε τη μηχανή σου κι άσε τον αέρα να σου καθαρίσει το μυαλό. Άσε τον άνεμο να τα πάρει όλα μακριά. Έστω για σήμερα. 

Πάρε το πρώτο λεωφορείο και πήγαινε εκεί που ηρεμείς. Έστω για λίγο. 

Περπάτα. Πολύ. Μέχρι να χαθείς. Μέχρι να μην έχεις κουράγιο να γυρίσεις. Και χάζεψε. Τις αυλές, τις μπουγάδες, τις γάτες και τους περαστικούς. Πες δυο καλησπέρες και χαμογέλα. Διάβασε τα γραμμένα λόγια στους τοίχους. Αν μπορείς, σφύριξε κι ένα τραγούδι.

Πέτα μακριά. Γνώρισε άλλα χρώματα, μύρισε άλλες μυρωδιές, δοκίμασε άλλες γεύσεις.

Μπες σε ένα καράβι. Κάπνισε στο κατάστρωμα. Δε χρειάζεται εγώ να σου πω για τη θάλασσα. Ξέρεις πώς τα ξεπλένει όλα. 

Πιάσε κουβέντα με το διπλανό στο τρένο. Πάντα θα έχει κάτι να σου πει.

Φεύγα με το μυαλό. Κάνε σκέψεις όμορφες, τις πιο όμορφες που μπορείς. Ταξίδεψε με το νου, φτάσε με το λογισμό όπου το σώμα δε φτάνει.

Κλείσε τα μάτια κι άσε τα όνειρα να σε πάρουν μακριά. Μακριά από όσα σε ζορίζουν. Εκείνα, τα βαθιά θαμμένα μέσα σου, ξέρουν καλύτερα από σένα. 

Φεύγα. Φεύγα για όπου θες. Για όσο θες. Όπως θες κι όπως μπορείς. Με φίλους ή μονάχος. Με το σώμα ή το μυαλό, με μάτια ανοιχτά ή κλειστά. Μόνο φεύγα μωρέ! Μην το αναβάλεις. Μη σου το στερείς. 

Γιατί πάντα όταν γυρίζεις, όλα είναι αλλιώς. Κι ας μην έχει αλλάξει τίποτα. Αλλάζεις εσύ. Κι αυτό-πολλές φορές- φτάνει.