Ο Βαγγέλης αποκαλύπτει τρία πράγματα που θα βάλει στο σάκο του για να φύγει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για την παράσταση κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!
Τρία πράγματα που βάζω πάντα στην τσάντα μου πριν φύγω για την πρόβα είναι:
Ένα τετράδιο για όλες τις χρήσεις, για σημειώσεις της πρόβας, για να σημειώσω οτιδήποτε εκτός πρόβας πιστεύω ότι αξίζει να σημειωθεί, για να σημειώσω τα ψώνια που πρέπει να κάνω.
Το βιβλίο που διαβάζω τη συγκεκριμένη περίοδο. Ακόμα και αν κάνω δυο μέρες να το ανοίξω νιώθω καλά ξέροντας πως το έχω μαζί μου και μπορώ να διαβάσω μισή σελίδα στη διαδρομή με το μετρό ή όποτε τύχει και βαρεθώ.
Τα γυαλιά της μυωπίας. Δεν τα φοράω σχεδόν ποτέ αλλά με ηρεμεί η ιδέα πως τα κουβαλάω χωρίς να τα φοράω, άρα δεν είμαι ολοκληρωτικά στραβός…
Photo 1: Εικόνα από τις πρόσφατες διακοπές μου. Την καλύτερη ώρα της ημέρας.
Στο δρόμο για το θέατρο θα πάω είτε με τα πόδια γιατί μένω πολύ κεντρικά είτε με το αμάξι αν βρίσκεται πιο μακρυά το θέατρο. Σε κάθε περίπτωση ακούω μουσική στη διαδρομή. Δίνω έμφαση στα:
V Put, της Χορωδίας του Κόκκινου Στρατού. Μου δίνει τέμπο στο περπάτημα, δύναμη και ενέργεια.
Το τραγούδι Λέρος των Stress, μου δίνει ενέργεια από την ανάποδη.
Το Valse a Mille Temps του Jacques Brel. Θαυμάζω πολύ αυτόν τον καλλιτέχνη. Το δε τραγούδι μου φτιάχνει το κέφι.
Photo 2: Συναυλία των Prophets of Rage που έγινε το καλοκαίρι στην Αθήνα. Ελπίζω σύντομα να δούμε και τους Rage Against the Machine από κοντά τώρα που λένε πως επανενώθηκαν.
Δεν είμαι σίγουρος αν έχω πάρει καμία σπουδαία απόφαση για αυτή τη χρονιά. Χοντρικά θα έλεγα πως:
Θέλω να μην εγκαταλείψω το κλαρινέτο. Δεν παίζω σε υψηλό επίπεδο, θα ήθελα να βελτιωθώ και να αφιερώνω περισσότερο χρόνο σ’ αυτό.
Να μπαίνω όσο το δυνατόν λιγότερες φορές στο facebook γιατί μου τρώει χρόνο. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να χρησιμεύσει σε έναν ηθοποιό στην προώθηση καλλιτεχνικών γεγονότων, άντε και να βρεις κανένα ενδιαφέρον άρθρο, αλλά σε γενικές γραμμές είναι μια μεγάλη σαχλαμάρα.
Να βρω χρόνο να πάω κανένα ταξίδι. Μακριά.
Photo 3: Όλα τα γλυκά κάνουν τα μάτια μου να “λάμπουν”. Τώρα τελευταία, τα τραβάω και καμιά φωτογραφία για να μην τα ξεχνάω.
Ο Βαγγέλης Αμπατζής συμμετέχει στο έργο του J.M.R. Lenz Οι στρατιώτες (1776) σε σκηνοθεσία Παντελή Φλατσούση, στον Ειδικά Διαμορφωμένο Υπόγειο Χώρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης από 17 Φεβρουαρίου 2020.
