at a glance
Top

Η Χρυσή Μπαχτσεβάνη αυτοσκανάρεται

κείμενο | χρυσή μπαχτσεβάνη */* φωτογραφίες | νικόλας δροσόπουλος + αρχείο χρυσής  */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

Έχεις τρεις επιλογές

Η Χρυσή αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο της για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτό το χειμώνα. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια της, τελευταία! Three, two, one, action!

Πάντα κουβαλάω το backpack μου κι ας έχει τρία πράγματα μέσα. Δεν φεύγω χωρίς liposan, θέλω συνέχεια να βάζω στα χείλη μου…χειμώνα – καλοκαίρι.

Το παγουρίνο μου, γιατί πίνω αργά και βασανιστικά τον καφέ μου και τον θέλω κρύο.

Και τέλος, μια μικρή κολωνίτσα.

Αγοράζω περιοδικά με δείγματα.

Είμαι παλιακή.

Είναι το φετίχ μου να μυρίζω και κάτι διαφορετικό κάθε μέρα…

Photo 1: οι φίλες μου.. οι πολύτιμες.. την μέρα των γενεθλίων μου, που δεν πρόλαβα να γιορτάσω λόγω πρόβας.. αλλά ανέβηκα στην μπαλκονάρα της Ιωάννας, έσβησα το κερί μου, έριξα έναν ολιγόλεπτο χορό, φάγαμε και 10 πίτσες.. Και καλά 33!

 

Μουσική δεν ακούω πηγαίνοντας στο θέατρο, γιατί πάντα με κουβαλάνε αμάξια συναδέλφων, οπότε μιλάμε ακατάπαυστα και εγώ σέρνω τον χορό.

Ακούω, όμως, το πρώτο 20 λεπτό που είμαι στο καμαρίνι.

Είναι το δικό μου ζέσταμα.

Της ψυχής μου.

Πρώτο είναι, το “Θέλω να τ’ ακούω να το λες”.

Αυτό το τραγούδι το θυμήθηκα φέτος το καλοκαίρι, στους “Σφήκες” της Κιτσοπούλου. Από τότε μου κόλλησε. Έπαιζε στη διαπασών..

Και διατυπαμπάνιζε η Μαρινέλλα, πόσο πολύ θέλει να τα ακούει..

Έχει μια επανάληψη που είναι ακριβώς σαν το μυαλό μου, όταν επιμένει σε μια σκέψη κι ένα θέλω.

Τόσο δυνατά μου συμβαίνει.

Συνεχίζω μερακλωμένη με το “Λέγε με παλιόπαιδο “. Εδώ, η σύνδεση είναι συναισθηματική. Η φωνή του Διονυσίου μου θυμίζει βραδιές στο χωριό μου, να σηκώνεται ο κολλητός μου να χορέψει ζεϊμπέκικο. Έχουν περάσει χρόνια. Αλλά νιώθω θαλπωρή, σπίτι μου. Και τον μπαμπάκα μου, μου θυμίζει, που μας έλεγε κάθε Παρασκευή, ντυθείτε θα βγούμε.  Περίεργο πράγμα η μνήμη…

Και κλείνω με το ” Έρωτα μου ανεπανάληπτε” της Τζένη Βάνου.

Μάλλον, γιατί παρά τον κυνισμό που με διακρίνει, θέλω να πιστέψω σ’ αυτό το μεγάλο, το ιδεώδες… Και με συγκινεί το πόσο τελειωτικά την κάνει αυτή την δήλωση.

Μ’ αρέσουν οι δηλώσεις, τι να κάνω..

Αυτό το άσμα με προετοιμάζει “απίθανα”, για όσα έρχονται στην σκηνή για το “Σοφάκι” μου.

Παρεμπιπτόντως, αυτά τα τραγουδάω δυνατά και μου βαράνε την πόρτα οι γύρω που ενοχλούνται – μ’ αγαπούν!

Θα νομίζετε ότι λέω μπαρούφες με αυτές τις επιλογές.

Μπορεί να είμαι 30άρα.. αλλά μεγάλωσα ακούγοντας τέτοια μουσική, και μάλλον αυτές οι εποχές με αγγίζουν κατευθείαν στην καρδιά. Παλιακή κι εδώ.

Photo 2:  στο Δοξάτο.

Όποτε βλέπω αυτή την εικόνα, χαμογελώ διάπλατα.. Πότε δεν ψήναμε στο πατρικό μου. Ήταν ο καημός μου.. Να ‘ναι καλά ο Νικολής.. Κι ο μπαμπάκας μου, που επιτέλους μου έκανε το χατίρι και μας έφτιαξε ψησταριά.. και πίσω η βάρκα μας..

 

Τώρα, για μένα, φέτος…

Είναι μια μεγάλη χρόνια, είμαι υγιής μετά από μια long covid περίοδο.

Οπότε το βασικότερο είναι, “να κάνω επιτέλους τη ζωή μου”, που λέει και η “Μαρία” στο “Σ’ εσάς που με ακούτε”…

Κι ας είναι, απλώς το να πιώ τον ελληνικό μου καφέ.

Μπορεί να σας φανεί υπερβολικό, αλλά το στερήθηκα μέχρι κι αυτό.

Θέλω να κάνω πράγματα που αγαπώ.. απλά..,

Να μαγειρεύω, να κάνω γιόγκα, να πιώ ένα καλό κρασί.

Και να ταξιδέψω. Θες η συνεχόμενη δουλειά ή η απόλυτη ανεργία;

Έχασα καιρό.. Και δεν είδα πολλά.

Ελάχιστα, δηλαδή, είδα.

Το τελευταίο που ποθώ, είναι καθαρά στο μυαλό μου..

Είναι να τα χαρώ όλα αυτά.

Έκανα μεγάλο αγώνα για την τέχνη που αγαπώ, για να έχω τους ανθρώπους που θέλω δίπλα μου.. Μου χρωστάω μια στιγμή παύσης.

Να είμαι αυτό που είμαι!

Υ.Γ. αυτά δεν ήταν ακριβώς τρία πράγματα που θέλω..  αλλά με πήρε η φόρα.. να τα πω..

Photo 3: ο αγαπημένος μου τόπος. Η Πέραμος. Εκεί που ησυχάζω από τότε που με θυμάμαι. Όλα μου τα καλοκαίρια εκεί. Η αγαπημένη μου εποχή. Η θάλασσα. Αυτή είναι τραβηγμένη Οκτώβρη, γιατί τα τελευταία χρόνια τότε μπορώ και την επισκέπτομαι.. Τότε που είναι άγρια, χωρίς κανέναν, μόνο γλάροι κι εγώ.. Ησυχία. Εκεί έχω σκοπό να πάω, όταν πια κουραστώ ολότελα.. ” να κάθομαι και να κοιτάζω τους περαστικούς”..

 

* Η Χρυσή Μπαχτσεβάνη συμμετέχει για δεύτερη χρονιά στο “Σ΄εσάς που με ακούτε” της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, στο μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών Θεσσαλονίκης.