Θα μπορούσα να σου πω πολλά για να απολογηθώ, να δικαιολογήσω τον εαυτό μου. Δε θα το κάνω. Δε θέλω να ψάξω να βρω τι έκανες λάθος, τι δεν έκανες σωστά, για να νιώσω εγώ καλύτερα. Ξέρεις, με ενοχλεί όταν το κάνουμε αυτό σαδιστικά οι άνθρωποι, και μάλιστα σε ανθρώπους που μας αγαπάνε…”εισέπραττα αδιαφορία, δεν προσπαθούσες αρκετά, είχες επαναπαυτεί, είχες βαλτώσει…” Copy-Paste δικαιολογίες για να διώξουμε λίγη ευθύνη από πάνω μας… Δεν τολμάμε να παραδεχτούμε ότι ίσως τελικά εμείς δε μπορέσαμε, ίσως δε θελήσαμε αρκετά, ίσως δεν ήμασταν έτοιμοι…Έτσι οι αδυναμίες του άλλου γίνονται βολικό άλλοθι για εμάς… Γι’ αυτό λοιπόν απόψε θα σου πω όλη την αλήθεια.
Όχι, δεν έφταιξες κάπου. Όχι τουλάχιστον τόσο πολύ ώστε να με διώξεις. Ξέρουμε καλά κι οι δυο πως οι άνθρωποι είμαστε φύση. Και στη φύση όλα είναι δράση- αντίδραση. Αυτά σου έδωσα, αυτά πήρα. Δε σε κατηγορώ λοιπόν. Ούτε βέβαια θα κάνω το άλλο, το εύκολο… “εγώ φταίω για όλα, εσύ τα έκανες όλα τέλεια, δε σου αξίζω, μίσησέ με, παίρνω κάθε ευθύνη”. Δε θα σου χρυσώσω το χάπι. Είναι σα να υποτιμώ τη νοημοσύνη σου- και μην ξεχνάς, εγώ γι’ αυτή σε ερωτεύτηκα. Πώς να το κάνω τώρα αυτό;
Φυσικά μπορούσα να το παλεύω μέσα μου καιρό, να το προσπαθώ και να φεύγω με το μυαλό και να ξανάρχομαι, να αμφιβάλλω και μετά να μετανιώνω γι’ αυτό, να πίνω και να αναλύω με τους φίλους μου την κατάσταση και να κοιμάμαι δίπλα σου σα να μη συμβαίνει τίποτα. Αλλά όχι εγώ. Όχι σε εσένα. Όχι εμείς. Εμείς κοροϊδεύαμε τέτοιες σχέσεις, θυμάσαι; “Σχέσεις με το στανιό” τις λέγαμε, ξέχασες; “Τι δεν καταλαβαίνουν; δεν είναι όλοι για πάντα, δατς λάιφ…” Ξέρω, ο κυνισμός μου πονάει, πάντα το έλεγες.
Όχι. Δε φεύγω γιατί φταις. Ούτε επειδή φταίω εγώ και σου αξίζει κάτι καλύτερο. Ούτε ήταν κακό το τάιμινγκ (αλήθεια, τι βολικό να ήμασταν ρολόγια κι όχι καρδιές). Φεύγω γιατί βαρέθηκα, γιατί μου πέρασε, γιατί δε θέλω πια όσο ήθελα, γιατί άρχισα να φλερτάρω όταν λείπεις, γιατί δεν είμαστε όπως μας είχα φανταστεί. Φεύγω για το δικό μου καλό, για τη δική μου ζωή, γιατί πιστεύω ότι αξίζω- ίσως- κάτι άλλο. Φεύγω γιατί θέλω να ζήσω πιο ελεύθερα, γιατί θέλω να ξαναερωτευτώ, γιατί δεν είσαι εσύ ο άνθρωπος της ζωής μου. Γιατί το μυαλό μου έφυγε ήδη… Μεγάλο σου ελάττωμα η ειλικρίνεια, μου έλεγες. Έχεις δίκιο. Ίσως γιατί εγώ πληγώθηκα από τεχνητές δικαιολογίες και ψεύτικες ευχές…
