at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Γιώργου Χριστοδούλου

κείμενο | γιώργος χριστοδούλου */* φωτογραφίες | μαρία προϊστάκη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

θα ΄ρθει και ένα κύμα, να γεμίσει η αγκαλιά...

Είμαι στην κουζίνα μου στα Πατήσια, με αναμμένο τον απορροφητήρα και γράφω αυτές τις σημειώσεις. Είναι το μόνο μέρος -μαζί με το μπαλκόνι- που μπορώ πια να καπνίζω στο σπίτι. Δίπλα μου έχω ένα τεράστιο μπωλ γεμάτο φράουλες, τίγκα στο νερό, για να διώξουν τα φάρμακα. Τα χέρια μου έχουν ξεραθεί από το συχνό πλύσιμο και την κολώνια “Μυρτώ” για έξτρα απολύμανση. Όχι, δεν έχω γίνει τόσο υποχόνδριος ακόμα. Ακολουθώ τις οδηγίες του γυναικολόγου, των φίλων, της μάνας μου, των βιβλίων, του google, σχετικά με την προστασία της γυναίκας μου απο τα μικρόβια κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Κάποιες φορές υπερβάλλω …μάλλον.

Πριν κάποιους μήνες έκανα το σπίτι τεκέ, τα χέρια μου είχαν το σωστό ποσοστό λιπαρότητας και γκρίνιαζα συνεχώς πως κουράζομαι. Τώρα, ο “Αρίστος” στο θέατρο Άνεσις τα Δευτερότριτα, τα Παρασκευοσαββατοκύριακα ταξιδεύει ανα την Ελλάδα και το πρωί -πολύ πρωί όμως- πρόβες για τον “Ριχάρδο τον Γ”, με την “Ορχήστρα των μικρών πραγμάτων”, για το Φεστιβάλ Αθηνών. Τώρα μπορεί τα μάτια μου να κλείνουν από τις δέκα, να μην νιώθω τα πόδια μου, να κάνω “ωχ” σαν παλιόγερος όταν σκύβω, αλλά όχι, δεν είμαι κουρασμένος. Αλήθεια. Έχω αρχίσει να πιστεύω πια πως η κούραση είναι μόνο ψυχική. Κουράζομαι μόνο όταν κουράζεται η ψυχή μου κι αυτή την στιγμή η ψυχή μου νιώθει “σαν αποψινό νεογέννητο” που λέει και ο “Ριχάρδος”.

Πραγματικά, έχω τόσα πράγματα για τα οποία πρέπει να ανησυχώ. Άπειρα! Είναι το σπίτι κατάλληλο για το μωρό; Θα έχω δουλειά του χρόνου; Θα μας φτάσουν τα λεφτά; H Μαρία μου, πως νιώθει που την αφήνω μόνη στον έκτο μήνα; H γαμημένη η ΔΕΗ γιατί ήρθε πάλι λες και ζω στο ανάκτορο του Μπάκιγχαμ; Όλα αυτά και άλλα τόσα…αλλά εγώ, πολύ λίγο σκοτίζομαι. Πολύ πολύ λίγο. Μια στιγμή θα κοιτάξω το κενό και θα σκυθρωπιάσω και μετά…αποψινό νεογέννητο. Εδώ έχουμε την δύναμη να φτιάχνουμε μικρά ανθρωπάκια, στην ΔΕΗ θα κολλήσουμε;

Δεν με νοιάζει τίποτα φίλοι μου… Όλα μου φαίνονται φυσικά. Όλα κυλάνε. Όλα Κινούνται. Και αυτό μου αρκεί. Μου πήρε χρόνια και θα μου πάρει κι άλλα τόσα να καταλάβω καλά ότι δεν μπορώ να ελέγξω τα πάντα. Το κύμα. Πρέπει να το ακολουθήσω και αν γουστάρω να σερφάρω πάνω του. Δεν χρειάζεται να ανησυχώ για τα πάντα. Ό,τι θέλω το έχω. Ό,τι με γεμίζει ζωή, με ξεκουράζει είναι εδώ. Και σ’ αυτό δίνω αξία. Έχω προσπαθήσει τόσο πολύ σ’ αυτή την δουλειά. Να έχω δουλειά καταρχήν , να κάνω τις σωστές επιλογές, να με πληρώνουν δίκαια, να γίνομαι καλύτερος, να αρέσω, να με επιβεβαιώνουν, να μην είμαι τόσο εσωστρεφής…και το μόνο που τελικά γουστάρω απ’ όλο αυτό, το μόνο που κάνει την ζωή μου πιο όμορφη είναι μερικές στιγμές πάνω στη σκηνή που θα ζήσω μια κοινή ανώτερη συγκίνηση με τους συμπαίκτες μου και τον κόσμο. Όλο το άλλο είναι σκαρταδούρα.  Και τελικά, ούτε αυτό θα είχε καμία αξία, καμία απολύτως, αν δεν γύριζα στο σπίτι μου να μυρίσω το κορίτσι μου, να την αγκαλιάσω και να μου πει εκείνη μπράβο -γιατί σαν εκείνης το μπράβο δεν υπάρχει άλλο- να χαρεί με την χαρά μου, να ονειρευτούμε παρέα τρώγοντας μπριάμ.

Σε λίγο καιρό θα επιστρέψουμε στην πόλη του “Αρίστου”, τη Θεσσαλονίκη, για λίγες ακόμα παραστάσεις. Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει η λέξη “καρντάσι” αλλά στο δικό μου μυαλό σ’ αυτή τη λέξη συμπυκνώνονται έννοιες όπως ντομπροσύνη, λαρτζιά, μερακλής, παθιάρης… Οπότε το μόνο που έχω να πω για σένα Θεσσαλονίκη είναι ότι στα δικά μου μάτια και στη δική μου καρδιά, από το λίγο που σε γνώρισα…είσαι πολύ καρντάσι.

* Ο Γιώργος Χριστοδούλου πρωταγωνιστεί στον “Αρίστο” που παρουσιάζεται τα Δευτερότριτα στο θέατρο ΑΝΕΣΙΣ και “επιστρέφει” στην Θεσσαλονίκη 19, 20 και 21 Απρίλη. Παράλληλα, πραγματοποιεί πρόβες για το “Ριχάρδο το Γ΄” που θα παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών.