
κείμενο | κωνσταντίνος πλεμμένος */* φωτογραφίες | ελίνα γιουνανλή (πρίγκηπας και φτωχός) + αρχείο κωνσταντίνου πλεμμένου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου
κι όταν συγκινείσαι, μην ψάχνεις το γιατί
Κάθε μέρα ξυπνάω αρκετά πρωί 7:00 περίπου. Μπάνιο, μουσική (τώρα τελευταία Σωτηρία Μπέλλου), φασκόμηλο. Φεύγω από το σπίτι 8:00 θα πάρω έναν καφέ και ένα σάντουιτς και με τα δυο χέρια παγιδευμένα θα ανέβω στο Λυκαβηττό. Θα ανέβω συνήθως μέχρι το εκκλησάκι, το έχω ανάγκη σαν να ξεπληρώνω κάποιο παλιό χρέος (φράση κλεμμένη και από τον Ελύτη και από τον Σεφέρη). Και τέλος θα φτάσω στο θέατρο στις 9:00. Ζέσταμα, προετοιμασία. 10:00 ξεκινάμε.
Related posts:
Στην παράσταση «Όπως πάει το ποτάμι»
Να κυλάμε αργά, σαν το ποτάμι
Να κυλάμε αργά, σαν το ποτάμι
Λόγοι Θεάτρου [10- 17 Μαΐου 2018]
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
Ο Γιάννης Βαρβαρέσος αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Νίκος Ψαρράς
εκείνος που δεν ονειρεύεται
εκείνος που δεν ονειρεύεται
Λόγοι Θεάτρου [8-14 Μαρτίου 2018]
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
H Κατερίνα Παπαδάκη αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές