Rejected: Τί σημαίνει Alte Fablon;

Ε.Τ.: Θέλαμε να βάλουμε το προσωπικό μας στοιχείο στο όνομα του χώρου και έτσι το είπαμε Alte Fablon. Το Alte έχει μέσα τα αρχικά από τα ονοματεπώνυμά μας: Απόστολος Λιάπης και Εύη Τατσόγλου. Η φράση Alte Fablon σημαίνει επίσης «Υψηλή Ιστορία» στην Εσπεράντο. Η Εσπεράντο φτιάχτηκε το 1872 από έναν Πολωνοεβραίο, ο οποίος ήθελε να ενώσει τις Ευρωπαϊκές χώρες μέσα από μια κοινή γλώσσα. Κι εμείς θέλουμε να φέρουμε κοντά τον κόσμο μέσα από την δική μας γλώσσα: την τέχνη.

Κι εμάς αυτό μας έφερε κοντά. Συγκεκριμένα, το θέατρο. Το 2013 μπήκα σε ένα θεατρικό εργαστήρι της Δήμητρας Τσάκου, η οποία συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Απόστολο εκείνη την χρονιά, για την πρώτη της θεατρική παράσταση που λεγόταν «Αναμονή». Ο Απόστολος ήταν υπεύθυνος παραγωγής εκεί. Κάπως έτσι γνωριστήκαμε.

Rejected: Και πώς αποφασίσατε να φτιάξετε τον χώρο;

Α.Λ.: Η δημιουργία του χώρου μια ανάγκη δική μου, την οποία μοιράστηκα με την Εύη. Είδα πως στην Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει ένας τέτοιος χώρος και πίστευα πως θα έπρεπε να δημιουργηθεί από ανθρώπους που αγαπούν την τέχνη. Έπειτα, θεωρώ πως δεν μπορούμε να κάνουμε πράγματα μόνοι μας ή τουλάχιστον δεν τα ευχαριστιόμαστε το ίδιο αν τα κάνουμε μόνοι μας και η Εύη είναι ένας άνθρωπος που πίστευα, όπως και αποδείχτηκε, πως ήταν ο κατάλληλος για την υλοποίηση αυτού του ονείρου. Της το πρότεινα και είπε ναι χωρίς να το σκεφτεί.

Ε.Τ. : Εγώ εργαζόμουν στον τομέα του τουρισμού χρόνια, ο Απόστολος έχει την δική του σταθερή εργασία και επειδή κάναμε πολύ παρέα, κάποια στιγμή είπε την ατάκα «να κάνουμε κάτι πολύ ωραίο στην πόλη;». Βρισκόμασταν σε μια γωνία Μητροπόλεως με Κομνηνών, το θυμάμαι σαν χτες. Πρώτα είπα ναι και μετά το αναλύσαμε.

Α.Λ.: Μετά ξεκινήσαμε να οργώνουμε την πόλη με τα πόδια για να ανακαλύψουμε τον χώρο που θα μπορούσε να στεγάσει αυτό που ονειρευτήκαμε. Κάναμε ατελείωτες βόλτες για μέρες ,μέχρι να το βρούμε. Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα σημείο αναφοράς, ώστε να έρχονται σε επαφή άνθρωποι από διάφορους χώρους της τέχνης, καθώς η συνύπαρξη και η συνδημιουργία αυτών των διαφορετικών ατόμων έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Rejected: Πώς ανταποκρίθηκε ο κόσμος της Θεσσαλονίκης σε αυτό;

Ε.Τ.: Η πόλη αγκάλιασε πάρα πολύ αυτό το εγχείρημα και οι περισσότεροι έλεγαν πως δεν υπάρχει αυτό στην πόλη. Και δεν εννοούσαν μόνο τον χώρο αλλά και τις δράσεις και την ζεστασιά. Όποιος έρχεται εδώ, δεν είναι απαραίτητο να ασχολείται με την τέχνη. Μπορεί να έρθει εδώ για έναν καφέ και να του γεννηθεί η ανάγκη να μάθει τι κάνουμε και να ασχοληθεί με κάτι.

Α.Λ.: Ο χώρος δημιουργήθηκε, πρώτα απ’ όλα, για να καλύπτουμε εμείς τις καλλιτεχνικές μας ανάγκες και παράλληλα να καλύπτουμε τις ανάγκες όσων έρχονται, μας εμπιστεύονται και μας στηρίζουν. Και είναι απίστευτο πόσοι άνθρωποι μας στήριξαν και συνεχίζουν να μας στηρίζουν, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο, ο καθένας στον δικό του τομέα.

Rejected: Αντιμετωπίσατε προβλήματα σε αυτήν την διαδικασία;

Α.Λ.: Όλο αυτό το εγχείρημα είναι αυτοχρηματοδοτούμενο. Δεν υπήρξε ποτέ κάποια επιχορήγηση ή κρατική βοήθεια. Όλα έγιναν με την δική μας ενέργεια, διάθεση και πλάτη για να μπορούμε να λειτουργούμε τον χώρο. Ο χώρος τρέχει από εμένα και την Εύη, πέρα των δασκάλων που κάνουν εργαστήρια.

Ε.Τ.: Ό,τι βλέπεις γύρω σου βασίζεται σε δύο ανθρώπους. Είναι προσωπική εργασία και μόνο.

Rejected: Πώς βλέπετε να ανταποκρίνεται ο κόσμος της τέχνης έπειτα από δύο δύσκολα χρόνια;

Ε.Τ.: Ο τομέας της τέχνης υποφέρει από οικονομική ανασφάλεια. Υπάρχει ανάγκη έκφρασης, αλλά υπάρχει σοβαρό οικονομικό «φρένο».

Α.Λ.: Συν το κομμάτι του κορονοϊού, το οποίο δεν ξέρουμε ακόμη πως θα εξελιχθεί. Ο κόσμος έχει ανάγκη να βρεθεί και να συναναστραφεί με άλλους ανθρώπους κι εμείς πιστεύουμε πως δημιουργούμε ένα ασφαλές πλαίσιο για να γίνει αυτό. Πολλές φορές, μας έχουν πει και εν μέσω των πρώτων φάσεων της πανδημίας πως επιλέγουν να έρθουν στον χώρο μας επειδή αισθάνονται ασφαλείς και οικεία.

Rejected: Πόσοι και ποιοί είναι οι χώροι σας;

Ε.Τ.: Στον επάνω όροφο του Alte Fablon, ο οποίος ανακαινίστηκε πρόσφατα, πραγματοποιούνται εργαστήρια, τα οποία αφορούν την δημιουργική γραφή, φιλοξενούνται λέσχες ανάγνωσης και τμήματα εικαστικών για παιδιά για ενήλικες. Μπορεί επίσης να παραχωρηθεί για σεμινάρια ομάδων και workshop.

A.Λ.: Ο σκοπός της ανακαίνισης του πάνω χώρου είναι δημιουργία ενός λιτού, φιλόξενου και λειτουργικού χώρου, ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει και σαν αναγνωστήριο, χώρο εργασίας αλλά και διασκέδασης. Υπάρχει ένα πικάπ το οποίο θα δίνει την δυνατότητα σε ανθρώπους να φέρνουν τους δίσκους τους και να τους ακούν με την παρέα τους σε πολύ προσωπικό επίπεδο. Στο ισόγειο, υπάρχει ένα πολύ ρετρό και βίνταζ καφέ, το οποίο έχει γίνει με πολύ αγάπη. Το κάθε πράγμα που βρίσκεται εδώ έχει μια ιστορία. Πολλά αντικείμενα του χώρου μας, τα έχουν χαρίσει άνθρωποι που πιστεύουν πως ταιριάζουν με την αισθητική του. Μας φέρνουν διάφοροι φίλοι, από πολύ μικρά μέχρι πολύ μεγάλα αντικείμενα και μας λένε πως θέλουν να τα τοποθετήσουμε τον χώρο για να αισθάνονται σας το σπίτι τους. Το ισόγειο, λοιπόν, λειτουργεί σαν καφέ μπαρ και γίνονται και κάποια πριβέ πάρτι και καλλιτεχνικές δράσεις. Κάναμε για παράδειγμα αφηγηματικές παρουσιάσεις βιβλίων, όπως το «Ημερολόγιο της Σιωπής» της Μαίης Βασιλικού σε και «T’ Αμοναχό Δεντρί» του Δημήτρη Κανονίδη. Ο Άκης Σακκελαρίου και η Μαρία Κατσιά που παρουσίασαν το πρώτο βιβλίο, έκαναν μια παραστατική αφήγηση κάποιων αποσπασμάτων και πήγε υπέροχα.

E.T.: Τέλος, στο υπόγειο υπάρχει ένας εντελώς διαφορετικός χώρος πολλαπλών χρήσεων. Είναι ο μεγαλύτερος μας χώρος και φιλοξενεί εργαστήρια που ενέχουν κίνηση και θεατρικές παραστάσεις.

Α.Π.: Γίνονται εργαστήρια που έχουμε οραματιστεί εμείς, αλλά και άλλων καλλιτεχνών, θεατρικές παραστάσεις, παιδικά πάρτι και παρουσιάσεις. Χωράνε μέσα περίπου 40-45 άτομα κι έτσι έχουμε την δυνατότητα να τρέχουμε μεγαλύτερα event.

Rejected: Τί θα γίνει φέτος στο Alte Fablon;

Ε.Τ.: Φέτος θα έχουμε εργαστήρια θεάτρου, θεατρικής φωτογραφίας, δημιουργικής γραφής, ζωγραφικής, φωνητικής-ορθοφωνίας, λέσχες ανάγνωσης, yoga και θεατρικό μακιγιάζ για ενήλικες και παιδικά τμήματα θεάτρου, ζωγραφικής, yoga και χοροκίνησης.

Α.Λ.: Όλα αυτά ξεκινούν τον Οκτώβρη, αλλά δε σταματούμε εδώ. Τον Νοέμβριο θα ξεκινήσει και ένα εργαστήρι ενηλίκων, το οποίο θα εξερευνεί τα συναισθήματα μέσω της δημιουργικής γραφής και του θεάτρου. Είναι σημαντικό, επίσης να αναφέρουμε πως ο κάθε εισηγητής μας είναι απόλυτα καταρτισμένος στον κλάδο του, ώστε να μην υπάρχει ανασφάλεια και αποπροσανατολισμών των ατόμων που συμμετέχουν. Εκτός από τα εργαστήρια, ξεκινούμε τον Νοέμβριο θεατρικές παραστάσεις που θα τρέχουν καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς. Έχουμε πολύ γεμάτο πρόγραμμα και πολύ μεγάλη ανταπόκριση.

Rejected: Ποιό είναι ένα πράγμα που θαυμάζετε και ένα που σας εκνευρίζει στον άλλον;

Ε.Τ. : Ο Απόστολος κρατάει πάντα τον λόγο του. Κι αυτό είναι πολύ σπάνιο να το βρεις σε ανθρώπους. Με εκνευρίζει πως κάποιες φορές έχει ένταση χωρίς λόγο, το οποίο δεν έχω καθόλου εγώ.

Α.Λ.: Η τρέλα μου την εκνευρίζει! (γέλια). Η Εύη είναι ένας πάρα πολύ καλός άνθρωπος και είμαι πολύ τυχερός που την έχω στο πλάι μου. Με αντέχει και της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο. Είναι πολύ δύσκολο να συναντήσεις τέτοιους ανθρώπους. Με εκνευρίζει η ηρεμία που έχει πολλές φορές. Πράγμα που, όμως, είναι απαραίτητο. Μας εκνευρίζει στον έναν, αυτό που δεν έχει ο άλλος.

Rejected: Πώς πετυχαίνετε να δουλεύετε ομαδικά και να εντάσσετε και τους άλλους σε αυτό το πνεύμα;

Ε.Τ. : Λογική και κατανόηση, λογική και ευαισθησία. Πρέπει να καταλάβουμε πως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, σκέφτεται διαφορετικά και δρα διαφορετικά. Αν πραγματικά το κατανοήσουμε αυτό, μπορούμε πραγματικά να συνδεθούμε με τους άλλους και να περάσουμε καλά.

Α.Λ.: Γενικά εδώ περνάμε καλά, παρ’ όλα τα προβλήματα. Λειτουργούμε έναν χώρο απ’ τις 10 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ με δύο ανθρώπους και γεμάτο πρόγραμμα κι αυτό από μόνο του είναι πολύ δύσκολο. Περνάμε, όμως, πολύ όμορφα γιατί αυτό είναι το κίνητρο μας, απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Έτσι, ολοένα περισσότερα πράγματα προστίθενται στην λίστα των χώρων του Alte Fablon. Ο χώρος από μόνος του γεννά πράγματα. Δεν μένουμε μόνο σε αυτά που έχουμε στο δικό μας κεφάλι. Ακούμε, αφουγκραζόμαστε, αισθανόμαστε την οποιαδήποτε ανησυχία και διάθεση των ανθρώπων που έρχονται εδώ και ταυτίζονται με τον χώρο και όλο αυτό που έχουμε οραματιστεί. Πραγματικά όσοι βρίσκονται, περνάνε και υπάρχουν εδώ μέσα, ταυτίζονται μαζί μας και η οικειότητα που αισθανόμαστε είναι αμοιβαία και ξεχωριστή. Κι αυτό το έχουμε όλοι ανάγκη. Έχουμε ανάγκη όλοι μας να είμαστε σε ένα σημείο που να είναι σημείο αναφοράς για την αισθητική μας, για την διάθεσή μας, για την ζεστασιά και την ασφάλειά του.