at a glance
Top

ψυχές

κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου

μυστήρια πλάσματα

Παράξενη φτιαξιά.

Μυστήριο πλάσμα, στα σίγουρα.

Μια στον ουρανό και μια στην άβυσσο, με ένα σάλτο.

Και το ανάποδο.

Μάτια λαμπερά, σε κοιτούν ευθεία.

Δε δειλιάζουν εύκολα- κι ας τρέμει η ψυχή.

Ευαίσθητο αγρίμι. Αγρίμι, μα ευαίσθητο.

Παράδοξο, θα πεις. Όπως η ζωή άλλωστε.

Περπατά στις μύτες των ποδιών, πάνω σε μια γραμμή.

Από τη μια η λογική, από την άλλη η τρέλα. Παράνοια, για κάποιους.

Περνά χορεύοντας από τη μια στην άλλη, σχεδόν γελώντας.

Δύσκολα σε ακούει, όσο κι αν φωνάζεις.

Αλλάζει πλευρά όταν το θέλει. Όσο κι αν φωνάζεις.

Το άδικο δεν το μπορεί. Ματώνει- αν χρειαστεί.

Όχι για το προσωπικό. Γι’ αυτούς που φοβούνται να αντιδράσουν.

Κάθε νύχτα νιώθει οικεία. Βλέπεις, το σκοτάδι το ξέρει καλά.

Η βραδινή ησυχία, έμπνευση.

Η ώρα που δημιουργεί. Η ώρα που αγγίζει την ευτυχία.

Σκέφτεται πιο καθαρά τη νύχτα.

Ή πιο χαωμένα. Εξαρτάται ποιος το κρίνει.

Ελευθερώνεται τη νύχτα.

Σα να βγάζει μια στολή και μένει μόνο η αλήθεια. Γυμνή.

Τη φοβάται λίγο την αλήθεια. Γιατί πληγώνει.

Αλλά δεν κλείνει τα αυτιά ποτέ. Κι ας πληγώνει.

Και παρόλο που οι φωνές είναι πολλές, απαντά σε όλες.

Ψάχνει να βρει την αληθινή.

Μετά αναρωτιέται αν υπάρχει αληθινή. Αν είναι μια η αλήθεια.

Κάθε βράδυ η ίδια στιχομυθία. Συνομιλεί μαζί τους.

Διαβάζει λίγο και κοιμάται. Κι αύριο πάλι από την αρχή.

Συχνά νιώθει πως δε χωράει πουθενά.

Ούτε στο σώμα η ψυχή, κάποιες φορές.

Ψυχή με πόρους, ρουφά κάθε ερέθισμα.

Ό,τι ξεφεύγει απ’ τα μάτια, το νιώθει.

Και το κάνει εικόνες. Λέξεις. Μουσική.

Καταφύγιο η τέχνη, για τέτοιες ψυχές. Ή προαπαιτούμενο της- δεν ξέρω.

Αυτοκαταστρέφεται με περισσό ταλέντο.

Ό,τι ήρεμο, το διαλύει. Κάθε πατρόν, το σκίζει.

Μέρες πολλές, ακούει ενοχές να φωνάζουν, να κατηγορούν.

Μπαίνουν μέσα στα όνειρα και τα χαλάνε.

Τόσο που πείθεται ότι φταίει που δεν ταιριάζει κάπου. Σχεδόν πουθενά.

Πείθεται ότι φταίει που δεν κούμπωσε κάπου- παλιότερα.

Άλλες -πάλι- μέρες φωνάζει όσα είναι, όσα πιστεύει, όσα αγαπά.

Φωνάζει δυνατά. Τόσο πολύ που οι φωνές σωπαίνουν.

Οι ψυχές μέσα ηρεμούν. Συμφιλιώνεται μαζί τους.

Κι ας μην έχουν εκείνες ποτέ φιλιώσει μεταξύ τους.