Μάθε να ξεχωρίζεις τα δευτερεύοντα από τα κύρια, με κόμμα. Μην τα μπλέκεις, γιατί μπλέκεσαι κι εσύ. Μπλέκονται όλα στο κεφάλι σου και κάποια δευτερεύοντα παίρνουν αξία χωρίς λόγο. Κάποια κύρια, χάνουν τη δική τους…

Βάλε σε εισαγωγικά ό, τι δεν εννοείς στην κυριολεξία, γιατί οι άνθρωποι παρεξηγούμε εύκολα. Και τόσο εύκολα πληγωνόμαστε με τις  λάθος λέξεις , όταν κρεμόμαστε από τα χείλη σου…

Θαύμασε με θαυμαστικό, ξεκάθαρα. Μην κρύβεσαι πίσω από υπονοούμενα και τρεις τελίτσες…Εκφράσου, μη φοβάσαι. Να φοβάσαι όσα δεν εκφράζεις. Θαυμασμός, έκπληξη, συναισθήματα, επιφωνήματα, “ουφ!” και “ωχ!” και “αχ!” πρέπει να είναι δυνατά- ειδικά τα τελευταία…

Βάλε σε παρένθεση όσα θες να εξηγήσεις ή να συμπληρώσεις. Μην αφήσεις κανέναν να φαντάζεται. Είναι άδικο για εκείνον, μα και για σένα. Εξήγησε, ειδικά όταν πρέπει να δώσεις εξηγήσεις…

Ρώτα με ερωτηματικό. Σταμάτα να υποθέτεις με κατάφαση, να κουράζεις το μυαλό σου, να βγάζεις συμπεράσματα. Αν έχεις απορία, ρώτα. Ζήτα απαντήσεις για ό, τι σε βασανίζει, για ό,τι δεν κατάλαβες…

Μη μιλάς μόνος σου- φτάνει! Βάλε παύλες και μάθε να κάνεις διάλογο:

 -Φοβάμαι πολύ.

 -Κι εγώ φοβάμαι.

– Εσύ μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ…

Αν μάθουμε να δίνουμε χρώμα σε όσα λέμε και δείχνουμε. Αν μάθουμε να εκφραζόμαστε για όσα έχουμε μέσα μας…

Αν μάθουμε να βάζουμε σημεία στίξης στα συναισθήματά μας, τόσο λιγότερα ερωτηματικά θα μείνουν μέσα μας κι όλα θα είναι πιο απλά…