at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Πέτρου Παπαζήση

κείμενο | πέτρος παπαζήσης */* φωτογραφίες | μαρία κοντοβουνίσιου + σέβη βλέτση (πρόβες) */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

γιατί μ' αρέσει

Χαίρετε.

Ίσως θα αναρωτιέστε για ποιο λόγο να γράψω. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ. Ωστόσο, σκοπός της παρούσας κατάθεσης είναι για προωθητικούς σκοπούς της παράστασης στην οποία συμμετέχω (Άτακτος κόσμος, φωνητικό σύνολο Nefes κλπ., θα βρείτε κάπου εδώ μέσα την απαιτούμενη πληροφορία).

Μεγάλωσα, σπούδασα στη Θεσσαλονίκη, πήγα κι ήρθα για λίγο σε άλλα μέρη, όμως η βάση μου είναι εδώ. Ναι, όλοι/όλες εσείς που με ρωτάτε, στη Θεσσαλονίκη επέστρεψα, δεν έφυγα για πάντα στην Αθήνα για να κάνω καριέρα ή για κάτι άλλο…

Οι γνωστοί λόγοι του covid μας απομάκρυναν λίγο από τα καλλιτεχνικά, αλλά επιστρέψαμε. Αρχικά, με τη θεατρική ομάδα του Συλλόγου Καρκινοπαθών Μακεδονίας-Θράκης που, εδώ και 7 χρόνια μου προσφέρει ζωή, γέλιο και πραγματικές σχέσεις, συνεχίζουμε να κάνουμε παραστάσεις και είμαστε περήφανοι/ες γι’ αυτό.  Έπειτα, περνώντας από εργασίες κυρίως στον εκπαιδευτικό χώρο (εκπαίδευση προσφύγων, ΙΕΚ κ.α.), συνεχίζω να αναζητώ/δημιουργώ μια καλλιτεχνική ταυτότητα, χωρίς απαραίτητα να ψάχνω κάτι ιδανικό. Ο δρόμος των τεχνών δεν σταματάει και πάντα θα είμαι σε θέση να ανακαλύπτω και να μένω στα “μέρη” που θέλω.  Τελευταία στάση στο ταξίδι μου ήταν οι Nefes, που βρίσκομαι από το 2020. Σε αυτό το σύνολο, που η αρχή είναι το ομαδικό πολυφωνικό τραγούδι, υπάρχουν μουσικοί, τραγουδιστές/ριες, ηθοποιοί και άλλες/οι (η καλύτερη κατηγορία) έχοντας στόχο την φωνητική συνύπαρξη. Το αποτέλεσμα αυτού είναι να μας προσφέρει ένα δημιουργικό και συναισθηματικό γέμισμα.  Σε γενικότερες καλλιτεχνικές αναζητήσεις, είμαι στη Θεσσαλονίκη και προσπαθώ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν, πάντα με άξονα την ομάδα και το σύνολο και φυσικά ανθρώπους που μπορώ καλλιτεχνικά να εμπιστεύομαι.

Ο Άτακτος κόσμος είναι μια παράσταση ήχου, φωνών και μιας ομιλούμενης και τραγουδιστικής πολυφωνίας και, με εμπνεύστρια την σκηνοθέτρια Έλενα Μουδίρη-Χασιώτου, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο μουσικο-θεατρικό είδος στις παραστατικές τέχνες. Με αφορμή το μοτέτο (ψάξτε το, έχει ενδιαφέρον η καταγωγή του), αναζητούμε μια νέα σκηνική μορφή επικοινωνίας, αναπτύσσοντας το λόγο, την πολυφωνία και το παραδοσιακό τραγούδισμα. Δημιουργώντας πολυφωνικά περιβάλλοντα και με εργαλεία το λόγο, τη φωνή και το τραγούδι, προσπαθούμε να ενισχύσουμε μια αίσθηση στο/η θεατή που ενδεχομένως δεν έχει ξαναζήσει και θα τον/την βάλει να είναι μάρτυρας ενός επιτελεστικού πολυφωνικού συμβάντος: ήχοι και ανάσες, ρυθμός και λόγος μας ωθούν σε μια συνθήκη φωνητικής ζωντάνιας. Σε αυτήν την πρώτη μας παράσταση (στο παρελθόν έχουμε κάνει και κάποιες συναυλίες ως φωνητικό σύνολο, δείτε πληροφορίες στη σελίδα μας στο Facebook), αφηγούμαστε την ύπαρξη και το θάνατο. Μέσω των κειμένων του αγαπημένου Δανιήλ Χαρμς και τραγούδια και ποίηση των Βαλκανίων, προσπαθούμε να συνομιλήσουμε με θεματικές όπως η γέννηση, η ζωή, η ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει ή  να σταθεί στα πόδια του αναζητώντας ένα βαθύτερο νόημα  στη ζωή του. Η παράστασή μας, σαν μια τελετουργία και εμπειρία για το/τη  θεατή, έρχεται να προτείνει κάτι καινούριο, κάτι ενδεχομένως διαφορετικό που εμείς, ως ηθοποιοί-τραγουδιστές/ριες, χαιρόμαστε να συμμετέχουμε και να εμπλεκόμαστε.

Αν κάποια/κάποιος με ρωτούσε ποια είναι η ιδιότητά μου, τρομάζω. Εδώ είμαι ηθοποιός. Δεν ξέρω τι είμαι και δεν έχω βρει ακόμα ποια είναι η ιδιότητα μου. Ίσως ποτέ δεν θα τη βρω, ίσως είναι πολλές… Αυτό που ξέρω είναι πως συνεχίζω να εξελίσσομαι, να μεγαλώνω και να μαθαίνω, χωρίς να σταματάω ποτέ να τραγουδάω, μόνος ή με παρέα. Έτσι, γιατί μ’ αρέσει, κι ας θυμίζει διαφήμιση.

Να αναμένετε την παράστασή μας κι όλα αυτά που ετοιμάζουμε με Nefes και με όλα αυτά που ενδεχομένως θα σας προτείνω, αν τύχει και με βρείτε μπροστά σας.

Υ.Γ. Αν και αυτό που κάνουμε είναι πολύ δύσκολο, γουστάρουμε, κι είμαστε όλοι/ες σε έναν ευχάριστο πανικό.

17-18 Μαΐου Θέατρο ΑΝΕΤΟΝ

Καλό καλοκαίρι σε όλες/ους!