
κείμενο | νίκη ζερβού */* φωτογραφίες | λευτέρης τσινάρης */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Μπάκου Μπάκου
Ο κόσμος των παραμυθιών κρατάει ένα πολύ τρυφερό κομμάτι της ψυχής μας. Ήταν η πραγματικότητα μας κάποτε, οι κόσμοι της φαντασίας που ξυπνούσαν τα βράδια πριν κοιμηθούμε εμείς. Που συνδυάζονταν με ένα ποτήρι γάλα και την φωνή του μπαμπά, της μαμάς, της γιαγιάς… Που άλλοτε ήταν όμορφα, γεμάτα νεράιδες και λουλούδια κι άλλοτε τρομερά, γεμάτα δράκους και λύκους που μας κυνηγούσαν και έκαναν τα όνειρά μας εφιάλτες. Όνειρα, πραγματικότητα και φαντασία, μπλέκονταν σε ένα μαγικό σύμπαν χωρίς όρια και αποτελούσαν μια αληθινή, φαντασιακή πραγματικότητα.




Στο θέατρο Τ δημιουργήθηκε μια τέτοια πραγματικότητα, στην παράσταση «Ονειροφάγος» σε σκηνοθεσία Σωτήρη Ρουμελιώτη. Οι ιστορίες του Ρυουνοσούκε Ακουταγκάβα από το μακρινό παρελθόν και την ακόμη πιο μακρινή Ιαπωνία, πήραν σάρκα και οστά σε ένα τοπίο που ακροβατούσε μεταξύ ονείρου και ρεαλισμού. Εναρκτήριο πρόσωπο της παράστασης και πανταχού παρών είναι ο «Μπάκου-Κουραέ», η αλλιώς «ονειροφάγος», ένα πλάσμα της Ιαπωνικής μυθολογίας από το οποίο εμπνεύστηκε ο Λευκάδιος Χερν το ομώνυμο έργο του. Σύμφωνα με την Ιαπωνική μυθολογία, το αλλόκοτο αυτό πλάσμα, τρέφεται από τα κακά όνειρα. Αρκεί, όταν έχεις εφιάλτη να τον προσκαλέσεις και θα έρθει να σου καταβροχθίσει το κακό όνειρο, παίρνοντάς το, για πάντα μακριά.
Μια παράσταση με πολλές συνδυασμένες τέχνες, με βασικό μέσο την αφήγηση και το θέατρο της επινόησης. Χρησιμοποιούνται πιο σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, όπως μικρόφωνο και κάμερα αλλά και κάποια από τα παλαιότερα αφηγηματικά μέσα όπως το θέατρο σκιών και οι κούκλες. Ο Σωτήρης Ρουμελιώτης είναι από τους νέους σκηνοθέτες που αποδεικνύουν συνεχώς πως υπάρχει λαμπρό μέλλον για τον χώρο του θεάτρου στην χώρα μας. Το ίδιο και οι ηθοποιοί που τον πλαισιώνουν. Οι Ιωάννης Καμπούρης, Πάνος Κεφαλούρος, Ανδρομάχη Μπάρδη και ο Γιώργος Χρυσικός στις μουσικές συνθέσεις, είναι ανεξάντλητοι, άκρως ευρηματικοί και ξεχειλίζουν ταλέντο. Αυτή είναι η νέα γενιά καλλιτεχνών που με λίγα, δείχνει πάρα πολλά και προσκαλεί το κοινό συνεχώς σε νέα μονοπάτια τέχνης.
Η παράσταση είναι ιδανική για όσους αγαπούν την Ιαπωνική κουλτούρα και μυθολογία, για όσους αγαπούν τα σκοτεινά παραμύθια και την μαγεία στην ζωή, αλλά και για όσους επιθυμούν να απολαύσουν ένα πολυθέαμα από νέους ανθρώπους και να ταξιδέψουν στο σύμπαν του «ονειροφάγου». Και που ξέρεις, μπορεί κάποτε να δεις έναν άνθρωπο που αναστήθηκε αλλά πλέον καλπάζει με πόδια αλόγου, ή να συναντήσεις μια γριά σε μια σπηλιά να παίρνει μαλλιά από τους νεκρούς και να φτιάχνει περούκες. Μπορεί κι εσύ να φύγεις λίγο πιο μαγικός από το «dream sushi time»!
Related posts:
Η Λίτσα, η Νέλλη και τα zanax
δεν έχω λόγια...
ο χρόνος
έχεις τρεις επιλογές
'μισώ τον ακροατή που δεν ξεχνάει'
εκείνος που δεν ονειρεύεται